ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΑΡΘΡΟ ΠΑΠΑΧΕΛΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ Σ.ΔΑΝΑΛΗ
Εάν έχει τρελαθεί η κοινή γνώμη από τον πρωθυπουργό η ήδη έχουμε μία τρελή κοινή γνώμη η οποία είναι αιτία της κρίσης , μαζί με τις διαχρονικές ευθύνες μίας ανεύθυνης πολιτικής ηγεσίας είναι το βασικό ερώτημα . Η γνώμη μου είναι ότι ο πρωθυπουργός τα έχει "τετρακόσια " απλώς τρελή είναι η ελληνική κοινή γνώμη . Ο κος Σαμαράς είναι επίσης το πρόβλημα διότι με τις ουτοπίες που διακινεί "περί ανάπτυξης " δίνει άλλοθι σε αυτήν , δίνει πάλι άλλοθι σε όλους αυτούς που δεν θέλουν και δεν τους συμφέρει να καταλάβουν την πραγματικότητα ,ώστε η χώρα να κάνει της επώδυνες αλλαγές ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα που απαιτούν οι περιστάσεις για να αποφύγουμε την χρεοκοπία . Δυστυχώς εξακολουθεί την πολιτική η οποία έκανε την ΝΔ κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ προς μεγάλη ζημιά της χώρας . Η χώρα δεν αντιμετωπίζει μόνο μια βαθειά οικονομική κρίση αποβιομηχάνισης και έλλειψης παραγωγικότητας , το χειρότερο είναι ότι αντιμετωπίζει μέγιστη κρίση ηθικής και αξιών .Αυτό που είπε ο Στρος Σκαν ότι " οι Έλληνες ζουν μέσα στα σκατά " είναι η αλήθεια ,θα έπρεπε να προσθέσει και δεν θέλουν να βγουν . Νομίζω ότι ο Μαρξ έλεγε ότι " τα μέσα παραγωγής δημιουργούν και το εποικοδόμημα" .Ο παρασιτικός και αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας δημιουργεί άθλιες νεοφασιστικές νοοτροπίες. Εάν αναλύσετε το ν ξυλοδαρμό του κου Τ.Τέλογλου όπως το περιγράφει στην Καθημερινή της Κυριακής θα καταλάβετε ότι ο δημόσιος τομέας δημιούργησε φασιστικές νοοτροπίες οι οποίες επιρρίπτουν τις ευθύνες σε άλλους έχουν μόνο δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις θέλουν πολυτελή ζωή χωρίς να παράγουν και να δουλεύουν . Έχουν αριστερό άλλοθι από την παλαβή αριστερά και είναι πολύ χειρότεροι από τους φασίστες του Μουσολίνι και του Χίτλερ ,ο οποίοι ήτανε άνεργοι βιομηχανικοί εργάτες χωρίς "στον ήλιο μοίρα" τους οποίους εξαπατούσαν ιδεολογικά για να μη γίνουν κομμουνιστές και κάνουν κοινωνική επανάσταση .
Σχολίασε ο/η ΔΑΝΑΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ | 08:21:27, Ιούνιος 20th, 2011

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ
Tου Αλεξη Παπαχελα
Tο πολιτικό μας σύστημα είναι, δυστυχώς, ακόμη πολύ ανώριμο και το ζήτημα είναι αν θα προλάβει να ωριμάσει εγκαίρως ή αν θα προηγηθεί η κατάρρευση και η χρεοκοπία. Ο τρόπος που χειρίσθηκαν τη μεγάλη υπόθεση της συναίνεσης οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων δεν συνάδει με τις περιστάσεις. Οι διαπραγματεύσεις και συνεννοήσεις απαιτούν προετοιμασία, διακριτικότητα και κυρίως σοβαρότητα. Αυτό περιμένει ο κόσμος με αγωνία από τους κ. Παπανδρέου και Σαμαρά και το πολιτικό σύστημα. Αντ' αυτού είδε με τρόμο έναν καβγά υποψηφίων για την προεδρία μαθητικής κοινότητας, με πρωταρχικό στόχο κάποιος να «ταπώσει» τον άλλον. Κρίμα και πάλι κρίμα. Ισως δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμη τη ζημιά που έκανε αυτό το ασύλληπτο επεισόδιο, εντός και εκτός. Εντός γιατί η κοινή γνώμη κοντεύει να τρελαθεί από έναν πρωθυπουργό ο οποίος μέσα σε λίγες ημέρες ανακοινώνει δημοψήφισμα, δέχεται κυβέρνηση χωρίς τον ίδιο πρωθυπουργό και εν τέλει σχηματίζει μια κυβέρνηση εσωκομματικού συμβιβασμού με 42 (αν είναι δυνατόν αυτές τις εποχές) μέλη. Αλλά η κοινή γνώμη είναι σε αγωνία γιατί ενώ πείθεται από ορισμένες πτυχές των προτάσεων Σαμαρά, δεν μπορεί να δει με ποιον ακριβώς θα κυβερνήσει και απωθείται από τον ξύλινο παραταξιακό λόγο της δεκαετίας του 1980.
Καλώς ή κακώς, όμως, μετράει πολύ το πώς μας βλέπουν και έξω. Και εκεί πραγματικά κοντεύουν να τρελαθούν. Ο κ. Τρισέ ρωτάει θυμωμένα «γιατί οι Ελληνες πολιτικοί δεν μπορούν να συμπεριφερθούν όπως οι συνάδελφοί τους στην Πορτογαλία ή αλλού» και γενικώς εδραιώνεται η εικόνα μιας μη σοβαρής χώρας. Παραδόξως, ο μεγάλος Θεός της Ελλάδος μετατρέπει την αναπηρία μας σε διαπραγματευτικό ατού. Επειδή κανείς δεν θέλει να καταρρεύσουμε, οι ξένοι θα κάνουν ό, τι μπορούν για να μας σώσουν από τη χρεοκοπία μέχρι το σημείο που θα πάψουμε να αποτελούμε κίνδυνο γι' αυτούς.
Ας γυρίσουμε, όμως, στη νέα κυβέρνηση. Μπορεί να πετύχει; Θα πετύχει μάλλον να ψηφισθεί το πακέτο μέτρων, θα διασώσει το ΠΑΣΟΚ ως σύστημα εξουσίας και ενδεχομένως θα καταφέρει να διασφαλίσει το νέο μεγάλο πακέτο βοήθειας. Δεν είναι λίγα αυτά, δεδομένων των συνθηκών, ούτε είναι αμελητέο το βάρος των βαριδίων που πήγαν σπίτι τους. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να περάσει από τη Βουλή τα μέτρα, αλλά μπορεί να τα υλοποιήσει; Ο νέος υπουργός Οικονομικών δεν έχει επιδείξει περίσσευμα τεχνοκρατικής επάρκειας έως τώρα, όμως διαθέτει την ευστροφία και την ευελιξία για να στελεχωθεί με ικανούς ανθρώπους, αλλά και το πολιτικό βάρος για να αναγκάσει τους συναδέλφους του υπουργούς να πράξουν ό, τι απαιτεί το νέο Μνημόνιο. Θα έλθει, όμως, πάλι η στιγμή που θα πρέπει η κυβέρνηση να συγκρουσθεί με τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ. Και τότε θα υπάρχουν δύο δρόμοι: ο δρόμος του συμβιβασμού, που έχει αποδειχθεί καταστροφικός και ο δρόμος της έντεχνης σύγκρουσης, όπου οι πρώην συνδικαλιστές και νυν πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ υποτίθεται ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα καλύτερα από κάθε άλλον. Μεγάλο το στοίχημα, ειδικώς για κάποιον σαν τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος δεν έχει μέχρι τώρα πάρει ποτέ το ρίσκο της υπεράσπισης και υλοποίησης μιας σαφώς μειοψηφικής πολιτικής. Γνωρίζει όμως καλά ο νέος αντιπρόεδρος πως αν πετύχει, θα μπορέσει άνετα να είναι ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ενώ αν αποτύχει, θα μοιρασθεί το κόστος της καταστροφής. Εχει, συνεπώς, κάθε λόγο να τα δώσει όλα.
Τα περιθώρια, πάντως, είναι ασφυκτικά. Η σημερινή κυβέρνηση θα περάσει τον επόμενο κάβο. Το καράβι που λέγεται Ελλάς, όμως, δεν μπορεί να ταξιδέψει για πολύ ακόμη χωρίς μια μεγάλη εθνική συνεννόηση και χωρίς να καταφέρει να πείσει σοβαρούς ανθρώπους πως αξίζει να εμπλακούν στην πολιτική και να προσφέρουν στη χώρα τους. Η εθνική συνεννόηση τορπιλίσθηκε και φοβούμαι για τα καλά ή μέχρις ότου την επιβάλλει μία ακόμη επικείμενη κατάρρευση. Το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δίνει τις τελευταίες μάχες για να αποδείξει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα, χωρίς συναίνεση και με «πολιτικό τρόπο». Ή θα τα καταφέρει ή θα καταρρεύσει και αυτό, δυστυχώς για εμάς, μαζί με τη χώρα...
Πείτε μας τη γνώμη σας