Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ

ΣΧΟΛΙΟ Σ.ΔΑΝΑΛΗ

Κε Μανδραβέλη όλα τα άρθρα σας είναι η Ελληνική πραγματικότητα είναι η "εθνική μας αυτογνωσία " σας αξίζουν συγχαρητήρια . Παρατηρώ ότι μερικοί σχολιαστές σκέπτονται και σχολιάζουν με έντονο συναισθηματισμό και με ποδοσφαιρική λογική. , ενώ εσύ σκέφτεσαι με τετράγωνη λογική απο τα γεγονότα και με πραγματικά σύμβαντα . Κανένας πολιτικός δεν ξεπουλάει την χώρα κανένας δεν θέλει το κακό της χώρας και του λαού ,κανένας δεν είναι προδότης . Ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και κάθε υπουργός λειτουργούν σαν ένας μάνατζερ η ιδιοκτήτης που διοικεί μια μεγάλη επιχείρηση ,δηλαδή κάνει επιλογές και προτείνει η εφαρμόζει πολιτικές μακροχρόνιες η βραχυχρόνιες και παίρνει αποφάσεις για τον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης η του κράτους . Εάν αυτές οι αποφάσεις η πολιτικές είναι λάθος τότε άθελα του οδηγεί την επιχείρηση σε ζημιές η σε χρεοκοπία ,και κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις κρατικές υποθέσεις . Αυτές τις λάθος πολιτικές στηλιτεύει ο καλός δημοσιογράφος . Τέτοιες συγκεκριμένες περιπτώσεις ήταν " λεφτά υπάρχουν" του Γ.Παπανδρέου και τέτοια περίπτωση είναι η πολιτική της ¨"ανάπτυξης η οποία θα μας λύσει όλα τα προβλήματα " που προτείνει ο κος Σαμαράς . Και για αυτό υπάρχουν χειροπιαστά επιχειρήματα . Στην Ελλάδα η ατμομηχανή της ανάπτυξης ήταν η οικοδομή και τα δημόσια έργα , αυτά σήμερα δεν μπορούν να ανακάμψουν διότι οι τράπεζες δεν μπορούν να τα χρηματοδοτήσουν διότι και αυτές λόγω της αφερεγγυότητας του κράτους δεν μπορούν να δανεισθούν, και ακόμη διότι οι Έλληνες τον τελευταίο χρόνο απέσυραν απο τις καταθέσεις 80 δισ. ευρώ και τα πήγαν στο εξωτερικό . Και όλοι αυτοί ήταν μικρομεσαίοι καταθέτες . Ετσι ο κος Σαμαράς για λόγους μικροπολιτικής για να μην χάσει ψηφοφόρους δεν μιλά καθόλου για τις επώδυνες διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα για να ξεφύγει απο το τέλμα ,είναι αυτές που ζητά επίμονα η τρόϊκα . Αντίθετα στην Ισπανία ο αντίστοιχος "Σαμαράς " που λέγεται Ραχόϊ υπερθεματίζει σε σχέση με τους σοσιαλιστές που κυβερνούν.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ
Tου Πασχου ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ
Πέρασε ίσως απαρατήρητο, αλλά είναι η πρώτη φορά που η γαλλική ηγεσία (ένθερμος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδος κατά το παρελθόν) αμφισβήτησε ρητά την ελληνική ένταξη, όχι μόνο στην Ευρωζώνη αλλά και στην ΕΟΚ. Ο κ. Νικολά Σαρκοζί ήταν εκνευρισμένος, εξ ου και το άσχημο φραστικό επεισόδιο με τον Αγγλο πρωθυπουργό κ. Ντέιβιντ Κάμερον. Μέσα στον εκνευρισμό του όμως έδειξε αυτό που πάει να γίνει κυρίαρχη τάση στην Ευρώπη: «αυτοί (δηλαδή εμείς) δεν είναι σαν κι εμάς».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γάλλος πρόεδρος είπε ότι οι πρωτοβουλίες της Ευρώπης δουλεύουν κι απόδειξη ότι η Πορτογαλία και η Ισπανία (τόνισε μάλιστα και τη συνεργασία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Ραχόι) πάνε καλά και η Ιρλανδία καλύτερα. Για την Ελλάδα δεν είπε λέξη, αλλά τόνισε ότι ούτε ο ίδιος ούτε η Γερμανίδα καγκελάριος ευθύνονται που κάποιες χώρες μπήκαν στην Ευρώπη και στην Νομισματική Ενωση. Προσοχή! Δεν ψιχαλίζει• αυτά τα είπε πρόεδρος μιας χώρας για την οποία βγάλαμε και σύνθημα περί συμμαχίας.
Η συμφωνία -όποια κι αν είναι αυτή- που θα καταλήξει το Συμβούλιο Κορυφής την Τετάρτη δεν θα είναι καλή. Δεν θα είναι καν κακή. Θα έχει θετικά στοιχεία (ελάφρυνση του βάρους του χρέους) και θα έχει και κάποια αρνητικά στοιχεία (το κράτος θα αναγκαστεί σε επανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και νέες περικοπές). Θα είναι, όπως το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, ένα ακόμη φρένο για να επιβραδύνει η χώρα στον κατήφορο που έχει πάρει δέκα χρόνια τώρα και απλώς μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση έγινε πολύ πιο απότομος.
Το φρένο από μόνο του δεν δουλεύει. Αν οι μηχανές δεν δουλέψουν προς την αντίθετη κατεύθυνση κανένα φρένο δεν σταματά την πορεία μιας χώρας στον γκρεμό. Απλώς την επιβραδύνει. Το θέμα λοιπόν και πάλι είναι τι θα κάνουμε εμείς μετά τη συμφωνία. Θα συνεχίσουμε να παράγουμε λιγότερα απ’ όσα καταναλώνουμε, σπαταλώντας εκατομμύρια εργατοώρες καθημερινά στις πλατείες ή θα κοιτάξουμε να ανατάξουμε την οικονομία προς πιο παραγωγική κατεύθυνση;
Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα πουλήσει δημόσια περιουσία και περικόψει τις δαπάνες ώστε το κράτος να μην χρειάζεται πρωτογενώς δανεικά ή θα συνεχίσει να κρατά εν ζωή χιλιάδες οργανισμούς και φορείς που χρησιμεύουν μόνο στη μισθοδοσία των υπαλλήλων τους; Το θέμα είναι τι θα κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση; Θα σοβαρευτεί ή θα συνεχίσει τα παραμύθια με τη θρυλική ανάπτυξη διά της οποίας δεν θα χρειαστεί να αλλάξουμε τίποτε;
Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι ένα ακόμη σκαλί προς τα κάτω. Αλλά είναι σκαλί. Μπορούμε να πατήσουμε εκεί και να αρχίσουμε την αντίστροφη πορεία ή μπορεί να πατήσουμε εκεί για να πάμε ακόμη παρακάτω. Η πρώτη επιλογή απαιτεί να καταλάβουμε ότι κανείς δεν μας χρωστάει για να μας πάρει στους ώμους του. Η αντίστροφη πορεία, η άνοδος είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση. Η οικονομία δεν χτίζεται με συνθήματα, αλλά με οργάνωση και δουλειά. Οσο κι αν σκούζει η παλαβή Αριστερά, λεφτά για τα εξωτικά επιδόματα στο Δημόσιο δεν υπάρχουν. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο δεν θα υπάρχουν ούτε για τους μισθούς.