ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΑΡΘΡΟ Π.ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ Σ.ΔΑΝΑΛΗ
Για άλλη μία φορά μπράβο κε Μανδραβέλη . Οι καθηγητές των ΑΕΙ φέρουν τεράστια ευθύνη για την υποβαθμισμένη παιδεία που παρέχουν στους φοιτητές . Είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για το κλίμα διαφθοράς νεποτισμού και αμοραλισμού που επικρατεί σε αυτά τα ιδρύματα με το οποίο εμποτίζουν και διαφθείρουν το πολυτιμότερο κομμάτι της χώρας μας , την σπουδάζουσα νεολαία . Οι περισσότεροι απο αυτούς είναι αργόμισθοι ,πολύ λίγο εμφανίζονται και ασχολούνται με την δουλειά τους . Είναι εντελώς ανεξέλεγκτοι και δεν τηρούν κανένα νόμο και καμμία δεοντολογία . Όλη αυτήν την διαφθορά και την καταστροφή που προκαλούν στην Ελληνική κοινωνία την κρύβουν πίσω από το άλλοθι και την μάσκα του "αριστερού " του δήθεν " προοδευτικού " που τους παρέχει μία διεστραμμένη η παλαβή αριστερά . Δεν θέλουν να σκεφτούν ποιο είναι το καθήκον τους και ποιο είναι σωστό για την χώρα . Το αυτονόητο η παραγωγική και αποδοτική εργασία η αξιοκρατία η περιφρούρηση της κρατικής περιουσίας που είναι ιερή γιατί ανήκει στο κοινωνικό σύνολο και η αυστηρή τήρηση των νόμων της πολιτείας. Αντί αυτών θεωρούν ότι τα χρήματα του Ελληνικού δημοσίου τα δίνει ο θεός για να τα κατασπαταλάμε και να τα κλέβουμε και με αυτήν την λογική βλέπουν και την Ελληνική οικονομία . Όλα τα προηγούμενα τα θεωρούν σοσιαλιστική αριστερή πολιτική ,και το νοικοκύρεμα και την χρηστή οικονομική διαχείριση , το να εργάζονται οι άνθρωποι και ιδιαίτερα στο δημόσιο κανονικά και να μην υπάρχουν ζημιές από κακοδιαχείριση όλα αυτά τα θεωρούν " νεοφιλελεύθερη πολιτική" ,μέχρι εκεί έφτασε η διαστροφή της πραγματικότητας και η διαστρέβλωση της αλήθειας . Εάν αυτός ο κος είναι οικονομολόγος ξέχασε την επιστήμη του και πρέπει να επανεξεταστεί από ξένους καθηγητές και εάν απορριφθεί να απολυθεί άνευ αποζημιώσεως .

ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ
Tου Πασχου Μανδραβελη
Ο κ. Γιώργος Σταθάκης είναι καθηγητής και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Εκ των τίτλων του συνάγεται ότι ανήκει στην πνευματική ηγεσία της χώρας, σε εκείνους τους ανθρώπους που θα προτείνουν λύσεις για να βγούμε από την κρίση. Μιλώντας την περασμένη Κυριακή (12.6.2010), στην «Αυγή», ο κ. Σταθάκης είπε ότι «ο λόγος που κυριαρχεί από τις εγχώριες δυνάμεις είναι ένα μείγμα “παρδαλών θεωριών” και “γραφικών προτάσεων” νεοφιλελεύθερης κοπής, ανακυκλωμένων από παλαιότερες εκθέσεις του ΔΝΤ, δέκα χρόνια πριν. Ανοιγμα των επαγγελμάτων, συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών στο 30% του ΑΕΠ, πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, δραματική συρρίκνωση των μισθών».
Θαύμα. Ούτε ο κ. Κ. Ζουράρις δεν θα μπορούσε να τα πει τόσο γραφικά. Δεν γνωρίζουμε πού βρήκε την πρόταση «συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών στο 30%», γιατί το Μνημόνιο προβλέπει περικοπή 12 ποσοστιαίων μονάδων, αλλά πού ακριβώς είδε την κυριαρχία του λόγου «νεοφιλελεύθερης κοπής»; Για να πούμε και του καθηγητή το δίκιο, ο λόγος περί απελευθέρωσης της οικονομίας κάποτε δεν είχε στα ΜΜΕ μοίρα και τώρα άρχισε κάπως να ακούγεται χωρίς να εξειδικεύεται. Εδώ χρειάστηκε να χρεοκοπήσει η χώρα για να συζητήσουμε το ενδεχόμενο μείωσης του κράτους. Αλλά, πάλι, απέχει πολύ από το να είναι κυρίαρχος. Εδώ ακόμη και σοσιαλδημοκρατικά μέτρα χρωματίζονται με επιφωνήματα όπως «σοκ», «λεηλασία», «απελπισία», «εφιάλτης», «αίμα και δάκρυα»• ακόμη κι αν αυτό το μέτρο αφορά τη μετάταξη των κομμωτριών από τα βαρέα και ανθυγιεινά στα κανονικά επαγγέλματα.
Απλώς ο κ. Σταθάκης μπερδεύει κάθε αλλαγή στο υπάρχον τέλμα και τη βαφτίζει νεοφιλελευθερισμό, όπως εξάλλου κάνει και για κάθε μεταρρύθμιση η Αριστερά. Στο βιβλίο του «Ο ατελέσφορος εκσυγχρονισμός», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης γράφει ότι «η αναζήτηση της αφετηρίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ελλάδα παραπέμπει στην περίοδο του σταθεροποιητικού προγράμματος του 1985». Ο ίδιος βλέπει ως «το πιο αξιόπιστο μανιφέστο του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα» και ως «αφετηριακό κείμενο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στα θέματα της μακροοικονομικής πολιτικής το βιβλίο “Η πολιτική της οικονομικής σταθεροποίησης”».
Να σημειώσουμε ότι το εν λόγω βιβλίο είναι συλλογικός τόμος του κ. Κώστα Σημίτη και ανάμεσα στους συγγραφείς του είναι και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πατριάρχης του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού ο Ανδρέας; Εντάξει! Οι αριστεροί μισούν τον Ανδρέα Παπανδρέου για πολλούς λόγους, αλλά πρέπει να τον τιμωρήσουν με την εσχάτη των πολιτικών ποινών; Η εσχάτη των πολιτικών ποινών στην Ελλάδα είναι ο χαρακτηρισμός «νεοφιλελεύθερος».
Το να βαφτίζει όμως κανείς κάποια σοσιαλδημοκρατικά κείμενα και μαζί μ’ αυτά ένα κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου «μανιφέστο του νεοφιλελευθερισμού» δεν είναι κακό για τη σοσιαλδημοκρατία, ούτε για τον νεοφιλελευθερισμό. Είναι κακό για τον δημόσιο διάλογο της χώρας. Δεν αποσαφηνίζονται οι έννοιες, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, δεν μπορούμε να βρούμε τις βέλτιστες πολιτικές. Κι αυτό κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Δεν είναι ο νεοφιλελευθερισμός προ των πυλών, αλλά η λογική. Εκτός αν για την Αριστερά είναι ταυτόσημα.
Πείτε μας τη γνώμη σας