Ο ΚΑΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΑΡΘΡΟ Ι.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Ο καβγάς και το πάπλωμα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ | Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010


Χαίρομαι ιδιαιτέρως διότι η συνιστώσα ΠΑΣΑ (Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά) αποσαφήνισε ότι η πολιτική σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται «μέσα από τη χειραγώγηση και την αξιοποίηση των προσβάσεων στα καρτέλ των ΜΜΕ». Η ελαφρώς ιδιότυπη σύνταξη της αποσαφήνισης δεν μας επιτρέπει να είμαστε βέβαιοι αν οι προσβάσεις στα καρτέλ χειραγωγούν ή χειραγωγούνται.

Αλλά είναι δευτερεύον. Διότι το βασικό είναι να αναρωτηθούμε: για ποιο ακριβώς πάπλωμα γίνεται ο καβγάς; Ομολογώ ότι, αν και εξοικειωμένος με τις δαιδαλώδεις διαδρομές των ενδο-αριστερών συγκρούσεων, αδυνατώ ακόμη να το αντιληφθώ. Σε σημείο να υποψιάζομαι ότι στην προκειμένη περίπτωση το ζητούμενο είναι απλώς ο καβγάς. Και ότι όλο και βρίσκουν κάποιο πάπλωμα για να πλακωθούν.

Τελευταία αφορμή, ο Κουβέλης. Προτελευταία, ο Κύρκος. Αντιπροτελευταία, ο Παπούλιας. Και πάει λέγοντας. Διότι πολύ φοβούμαι ότι όσο πιο βαθιά σκάψω στη μνήμη μου τόσο περισσότερα παπλώματα θα ανακαλύψω.

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας αριστερής κουλτούρας με έντονη ιδεολογική βάση. Λάθος! Ολα αυτά είναι μέρος μιας αριστερής κουλτούρας με ελάχιστη ανοχή στις διαφορετικές απόψεις. Μιας κουλτούρας όπου όλα κρίνονται με γνώμονα την «αριστεροσύνη» αλλά με τον καθένα να θεωρεί ότι μόνο ο ίδιος είναι επαρκώς αριστερός. Ακόμη και στα γεράματα, ο δυστυχής Λεωνίδας καλείται από τους επικριτές του να αποδείξει ότι δεν είναι ένα είδος προδότη μεταμφιεσμένου σε αποστάτη.

Μου έκανε εντύπωση μια πρόσφατη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα. Είπε ότι θα του ήταν δύσκολο να παρευρεθεί στην περίφημη συνάντηση της «Αίγλης» επειδή, λέει, η εκδήλωση έβγαζε «ένα κλίμα εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης και με την παρουσία ανθρώπων του επιχειρηματικού κόσμου». Αναρωτιέμαι: τόσο κακό πράγμα είναι η εθνική συνεννόηση και τόσο αποσυνάγωγος ο επιχειρηματικός κόσμος ώστε να εξοβελίζονται από τον ορίζοντα της Αριστεράς; Και τι σόι Αριστερά είναι αυτή που διαλέγεται μόνο με τον εαυτό της και, μάλιστα, σε συνθήκες διαρκούς αλληλοσπαραγμού;

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι καβγάς. Ούτε καν το πάπλωμα. Το πρόβλημα προκύπτει όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνει διαρκώς τον ορίζοντα της Αριστεράς και αντί να τη μετατρέψει σε εθνική δύναμη, την κατεβάζει στα μέτρα των γκρουπούσκουλων που τον αποτελούν. Διότι όταν μέτρο των πραγμάτων καθίσταται η ΠΑΣΑ ή η ΔΕΑ ή η ΑΚΟΑ ή δεν ξέρω ποιο άλλο ακατανόητο ακρωνύμιο κάποιου νεφελώδους σχήματος, τότε το μέτρο κατεβαίνει όντως επικίνδυνα. Οχι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά για την Αριστερά.

jpretenteris@dolnet.gr