Ο διάλογος στην εφημερίδα Καθημερινή για «την συνταγογράφηση των υποκαταστάτων» στους εξαρτημένους . Οι ρηξικέλευθες απόψεις του αντιπροέδρου του ΟΚΑΝΑ και οι αντιρρήσεις του Διευθυντού του ΚΕΘΕΑ . Ο διάλογος υπάρχει αυτούσιος στο blog paratiritis4@gmail.com λέει πολλά για τις αιτίες τής κακής λειτουργίας του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη . Όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματικό για να ανακουφίσει εκείνους που το χρειάζονται ,αλλά δημιουργεί συμφέροντα τα οποία θέλουν τα προβλήματα να διαιωνίζονται και να διογκώνονται. έτσι ώστε η εκάστοτε γραφειοκρατία να διατηρεί τα προνόμια της ,και να τα επεκτείνει . Ο καθηγητής στο London school of Economics Κος Μουζέλης , σε αρθρογραφία στην Εφημερίδα « το Βήμα της Κυριακής» είχε διατυπώσει την άποψη ότι « τα τεράστια ποσά που διατίθενται στην Ευρώπη για την άσκηση της κοινωνικής πολιτικής , καρπούται στο μέγιστο ποσοστό τους μια μεσαία τάξη και ένα πολύ μικρό ποσοστό περίπου της τάξης του 20% φθάνει σε αυτούς που τα έχουν άμεσα ανάγκη και για τους οποίους εφαρμόζεται». Αυτό έχει δύο πολύ κακές παρενέργειες , αφ, ενός δεν επαρκούν για να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες αυτών που τα χρειάζονται και αφ ετέρου επιβαρύνεται πάρα πολύ οι οικονομία με αντιπαραγωγικές δαπάνες .Και έτσι μειώνεται η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής οικονομίας σε σχέση με ανταγωνιστικές οικονομίες ,Ιαπωνία ,Κίνα ,Ινδία ,ΗΠΑ . Αποτέλεσμα να χάνονται θέσεις εργασίας που σημαίνει ότι η Ευρώπη γίνεται φτωχότερη.
Η «ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» και η συρρίκνωση της κοινωνικής τάξης των παραδοσιακών ψηφοφόρων των σοσιαλιστών .
Τι είναι αυτό που από ορισμένους ονομάζεται απαξίωση της εργασίας . Πράγματι η πρόοδος της επιστήμης της τεχνολογίας και η ικανότητα προσαρμογής του καπιταλιστικού συστήματος ,και όχι ο νεοφιλελευθερισμός , ελαττώνει τις θέσεις εργασίας σε πάρα πολλούς τομείς της οικονομίας .Στις περισσότερες μάλιστα περιπτώσεις η ελάττωση είναι τρομακτική. Την δεκαετία του 60 μια αυτοκινητοβιομηχανία για να παράγει 600000 αυτοκίνητα τον χρόνο χρειαζόταν 12000 εργάτες ,σήμερα η ίδια αυτοκινητοβιομηχανία χρειάζεται 2000 υπαλλήλους χειριστές αυτοματοποιημένων μηχανημάτων που απαρτίζουν την γραμμή παραγωγής . Τα μηχανουργεία είχαν πληθώρα από τορναδόρους εφαρμοστές για να χειρίζονται τόρνους ,φρέζες ,τρυπάνια και να συναρμολογούν με επίπονη εργασία μηχανήματα καλούπια κ.λ.π . Ήταν η βαριά βιομηχανία και οι τορναδόροι εφαρμοστές η πρωτοπορία του προλεταριάτου , χιλιοτραγουδημένη από την Ε.Σ.Σ.Δ και τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού . Τώρα έπαψαν να υπάρχουν και αντικαταστάθηκαν από computer τους χειριστές τους και αυτόματες μηχανές που παράγουν χιλιάδες κομμάτια σε ελάχιστους χρόνους . Πίσω από αυτούς υπάρχουν εκατοντάδες προγραμματιστές οι οποίοι κατασκευάζουν τα προγράμματα με τα οποία λειτουργούν όλα αυτά τα μηχανήματα . Το εργατικό προλεταριάτο η άρχουσα τάξη του σοσιαλισμού που θα αντικαθιστούσε την Αστική τάξη έπαψε να υπάρχει . και αντικαταστάθηκε από μία τάξη υπαλλήλων πολύ μικρότερη αριθμητικά η οποία παράγει υπηρεσίες .Η χειρωνακτική εργασία άλλαξε μορφή και εν μέρει απαξιώθηκε . Το ίδιο έγινε και στην εργασία των υπαλλήλων ,ένα λογιστήριο μιας εταιρείας που τηρούσε βιβλία 3ης κατηγορίας και είχε είκοσι υπαλλήλους ,σήμερα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές κάνει την ίδια δουλειά με τέσσερις το πολύ υπαλλήλους . Το ίδιο συμβαίνει με τον τραπεζικό τομέα , Εθνική τράπεζα σήμερα με τον κύκλο εργασιών που έχει λειτουργεί με το ένα έκτο των υπαλλήλων που θα είχε εάν δεν υπήρχαν οι ηλεκτρονικοί υπ/στές .. Όλες αυτές τις τεράστιες κοινωνικές αλλαγές έγιναν από την επιστήμη την τεχνολογία και την ταχύτατη εφαρμογή τους στην πράξη , η οποία έγινε χάρις στην ικανότητα προσαρμογής του καπιταλιστικού συστήματος. Υπάρχει ο νόμος της « δημιουργικής καταστροφής» του Sumpeter που επικαλούνται οι οικονομολόγοι οπαδοί του συστήματος . Εάν συγκρίνουμε τα δύο κοινωνικά συστήματα δηλαδή των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού και το καπιταλιστικό . Το πρώτο διατηρούσε της παλαιές δομές χωρίς να αλλάζει τίποτε, το δεύτερο εφάρμοσε την δημιουργική καταστροφή σε όλη την έκταση . Τα δεύτερο αποδείχθηκε πολύ πιο παραγωγικό και προσέφερε πολύ καλλίτερο βιοτικό επίπεδο στους λαούς και γι αυτόν τον λόγο υπερίσχυσε του σοσιαλιστικού συστήματος . Η απαξίωση της εργασίας οπωσδήποτε προσφέρει περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο αν και μεγάλο ποσοστό αυτών των κερδών λόγω ανταγωνισμού μεταφέρεται στους καταναλωτές . Αλλάζει ριζικά την ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας ,επομένως και την κατανομή των ψήφων στα πολιτικά κόμματα . Αλλάζει τον τρόπο που διανέμεται ο παραγόμενος πλούτος από το κοινωνικό σύνολο δημιουργεί καινούργιες κοινωνικές τάξεις και θέτει νέα προβλήματα ,και απαιτεί καινούργιους τρόπους αντιμετώπισης του ανταγωνισμού και της παραγωγικότητας όχι μόνο σε επίπεδο παραγωγικών μονάδων ,αλλά και σε διακρατικό επίπεδο συνολικής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και διατήρησης των θέσεων εργασίας..
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κυρίως αλλά και η λαϊκή δεξιά τις δεκαετίες 60,70,80και σε ανταγωνισμό με τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού δημιούργησε μία κρατική γραφειοκρατία για την άσκηση της κοινωνικής πολιτικής , αντιγράφοντας τα μοντέλα των « χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού» .Όπως επίσης έναν μεγάλο δημόσιο τομέα στους τομείς κοινής ωφέλειας . Η οποία τρεφόταν από το περίσσευμα της παραγωγικότητας του ιδιωτικού τομέα . Ετσι δημιουργήθηκε μια παρασιτική μεσαία τάξη η οποία περνάει πλουσιοπάροχα από τις κρατικές δαπάνες και κυρίως από τα κονδύλια της κοινωνικής πολιτικής. Οι μονεταριστές νεοφιλελεύθεροι , ο καθηγητής ΦΡΙΝΤΜΑΝ ,στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου επισήμανε τις αδυναμίες του συστήματος προτείνοντας μια άλλη οικονομική πολιτική. Την οποία εφάρμοσαν ο Ρήγκαν και η κα Θάτσερ. Οι μεγάλες αλλαγές που έγιναν με σκληρότητα ,ιδιαίτερα στην Αγγλία , όπου οι σοσιαλιστές είχαν δημιουργήσει ένα τερατώδες δυσκίνητο και αντιπαραγωγικό κράτος , από την κα Θάτσερ , δαιμονοποίησαν την νεοφιλελεύθερη πρακτική και ιδεολογία σε αυτό συνέβαλε και η ενορχηστρωμένη αντίδραση των απανταχού θιγομένων συμφερόντων. .
ΚΡΙΣΗ ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΓΑΘΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
Ο Κάρλ Μάρξ είχε προβλέψει ότι το καπιταλιστικό σύστημα θα καταστραφεί από κρίση υπερπαραγωγής . Κατ αυτόν θα γινόταν συσσώρευση πλούτου σε πολύ λίγους . Ως εκ τούτου οι πολυπληθείς κατώτερες κοινωνικές τάξεις δεν θα είχαν χρήματα για να αγοράζουν τα παραγόμενα προϊόντα με αποτέλεσμα να μειωθεί η παραγωγή να απολυθούν οι εργαζόμενοι να ακολουθήσει φτώχια και ανεργία η οποία θα προκαλέσει επανάσταση και ανατροπή της αστικής τάξης από το προλεταριάτο .(πολίτες χωρίς περιουσιακά στοιχεία ) επικεφαλής τού οποίου θα είναι οι εργάτες της βιομηχανίας . Συνέβηκαν κρίσεις υπερπαραγωγής στο καπιταλιστικό σύστημα η μεγαλύτερη η κρίση του 1928 ,και ίσως και αυτή που συνέβη πέρυσι το 2008 . Αλλά ο καπιταλισμός χάρις στη ικανότητα του να αναπροσαρμόζεται τις ξεπέρασε . Δεν συνέβη το ίδιο με τον υπαρκτό σοσιαλισμό ο οποίος είχε μια μακρά περίοδο κρίσης μη παραγωγής η οποία οδήγησε στην πτώση του .Εκείνο που δημιούργησε το πρόβλημα ήταν το μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού με δημόσιες επιχειρήσεις οι οποίες δουλεύουν χωρίς το κίνητρο του κέρδους ( το κέρδος ήταν απαγορευμένο στον υπαρκτό σοσιαλισμό ) . Χωρίς ανταμοιβή και κύρωση και επομένως μόνο με την καλή θέληση των εργαζομένων δεν ήταν ικανό να παράγει σε αφθονία υλικά αγαθά και απέτυχε το απέρριψαν οι λαοί .
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ .
Η πτώση των χωρών του Υπαρκτού Σοσιαλισμού κα η ραγδαία παγκοσμιοποίηση που ακολούθησε δημιούργησε νέες συνθήκες παγκόσμιου ανταγωνισμού εκτός των άλλων και μεταξύ των χωρών . Οι χώρες με το φθηνό εργατικό και ταχεία ανάπτυξη ,μεταξύ αυτών η Κίνα Ινδία αλλά και οι χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού ,ανταγωνίζονται και αφαιρούν θέσεις εργασίας από τις χώρες του πρώην δυτικού στρατοπέδου . Ολόκληροι βιομηχανικοί κλάδοι μεταφέρθηκαν από την Ευρώπη στην νοτιοανατολική Ασία .Ολοι οι κλάδοι εντάσεως εργασίας .( Υφαντουργία ,φθηνά ηλεκτρικά μηχανήματα κ.λ.π). Έτσι αρχίζουν να φαίνονται έντονα τα μειονεκτήματα του αντιπαραγωγικού κράτους πρόνοιας που είχε δημιουργηθεί τον καιρό του ψυχρού πολέμου. Η παγκοσμιοποίηση θέτει έντονα και επιτακτικά την αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης . Το μείγμα «νεοφιλελευθερισμού» με κοινωνικές παροχές ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ σε αυτούς που έχουν ανάγκη αρχίζει να προβάλει σαν εναλλακτική λύση πιθανόν πιο ενδεδειγμένη για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων από τον «κρατικό σοσιαλισμό» Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά, πως πρέπει να λειτουργεί το κράτος προς όφελος των αδυνάτων κοινωνικών τάξεων ,αλλά και του συνόλου του πληθυσμού παραγωγικά με μικρό κόστος και να στοχεύει στην μέγιστη ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών που πράγματι υποφέρουν . Όπως επίσης και εκείνων που πλήττονται από την αλλαγή των συνθηκών στην αγορά λόγω των νέων τεχνολογιών και της παγκοσμιοποίησης. Αλλά παράλληλα να διατηρεί η και να αυξάνει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ώστε να είναι ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον για να μπορεί να διατηρεί η ακόμη καλλίτερα να αυξάνει τις θέσεις εργασίας . Η μόνη απάντηση μέχρι στιγμής υπάρχει από τις Σκανδιναβικές χώρες ,Δανία ,Σουηδία, Φινλανδία . Φορολογία αρκετά υψηλή και όχι φοροδιαφυγή αυτό σημαίνει ότι το κράτος είναι συνέταιρος χωρίς κανένα ρίσκο κατά 25% έως 40% ,όσο είναι το ποσοστό του φόρου σε όλες τις κερδοφόρες επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες και σε όλες τις περιουσίες κινητές και ακίνητες που υπάρχουν στην χώρα . Όσο μεγαλύτερα τα κέρδη του κεφαλαίου τόσο πιο ωφελημένο το κράτος . Περισσότερες κερδοφόρες ιδιωτικές επιχειρήσεις προσφέρουν πολλά κέρδη στο κράτος από φόρους ,περισσότερες θέσεις εργασίας, επομένως λιγότερη ανεργία ,λιγότερα εισαγόμενα προϊόντα ,και με μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας . Δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς όσον το δυνατόν λιγότερες και να λειτουργούν όλες με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ,δηλαδή ακριβώς όπως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις . Οι συμβάσεις εργασίας σε δημόσιους και ιδιωτικούς εργαζόμενους απολύτως ίδιες .Καμία μονιμότητα ,ελεύθερες οι απολύσεις από τους εργοδότες αλλά πολύ μεγάλος χρόνος χρηματοδότησης από τα ταμεία ανεργίας και ταυτόχρονα μετεκπαίδευση ώστε να ενταχθούν σε καινούργιους ανταγωνιστικούς τομείς της οικονομίας. Δημόσιοι υπάλληλοι πάρα πολύ λίγοι , αυστηρά επιλεγμένοι και υψηλού μορφωτικού επιπέδου με αντίστοιχα διπλώματα από τα καλλίτερα Πανεπιστήμια . ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ η οποία να δημιουργεί ΦΙΛΟΠΟΝΟΥΣ και ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ πολίτες ικανούς να αναπτύξουν έρευνα και να παράγουν τεχνολογία. Δεν συμφέρει το κοινωνικό σύνολο μία επιχείρηση η οποία έχει κρατικοποιηθεί και δουλεύει με χαμηλή παραγωγικότητα ,χωρίς κέρδη και συνήθως με ζημιές .Όταν η ίδια επιχείρηση ιδιωτικοποιημένη έχει κέρδη . Διότι στην ιδιωτική επιχείρηση το κράτος δεν έχει καμία υποχρέωση για να καλύψει ζημιές που μπορεί να προκύψουν από την αλλαγή του οικονομικού περιβάλλοντος όπως επίσης από κακή διαχείριση και άλλους λόγους.. Αλλά επιπλέον έχει κέρδη από 25% μέχρι 40% ανάλογα την φορολογία . Δηλαδή το δημόσιο είναι ετερόρρυθμος εταίρος αρκεί να δουλεύουν σωστά οι εισπρακτικοί μηχανισμοί των δικαιωμάτων του (φόροι).
Στο ερώτημα που έθεσε η επέκταση της παγκοσμιοποίησης που επακολούθησε την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού .. Ποία είναι η αποτελεσματική κοινωνική πολιτική (σοσιαλιστική) που θα καλύπτει εκείνους που πράγματι έχουν ανάγκη και πως εφαρμόζεται πρακτικά ? Με τέτοιο τρόπο όμως ώστε να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας σε σχέση με ανταγωνιστικές χώρες , ώστε να μην χάνονται θέσεις εργασίας οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα αύξηση της ανεργίας και κάνουν φτωχότερη την χώρα . Η απάντηση είναι η αποδοτική και αξιοκρατική διαχείριση των τεράστιων πόρων που απορροφά το κράτος από την οικονομία. Να διατίθενται κατά τον πιο αποδοτικό και παραγωγικό τρόπο, και όχι ρουσφετολογικό ,για βοήθεια προς τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού ,και σε αυτά που πλήττονται από την οικονομική συγκυρία και τις παγκόσμιες οικονομικές μεταβολές του συστήματος . Ο πιο αποδοτικός τρόπος συνήθως είναι η απευθείας και χωρίς ανδιάμεσους βοήθεια.Όχι για να καλοπερνά μια στρατιά υπαλλήλων και μεσαίων στρωμάτων γραφειοκρατών αργόμισθων και αντιπαραγωγικών . Όπως γίνεται τώρα στη Ελλάδα και στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Η πλέον σοσιαλιστική πολιτική , η κυριότερη ,και ίσως η μόνη είναι η πολύ καλή και παραγωγική διαχείριση, των τεράστιων πόρων που απομυζά το κράτος από την κοινωνία .
Ε
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment