Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ακολουθώντας το παράδειγμα των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού η εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής και της στήριξης των ασθενεστέρων τάξεων έχει ανατεθεί στους δημόσιους οργανισμούς . Μέχρι την πτώση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού και για λόγους ανταγωνισμού των δύο συστημάτων , αλλά και διότι η οικονομική συγκυρία ήταν ευνοική για την ευρωπαική οικονομία διότι δεν υπήρχε ακόμη ο έντονος ανταγωνισμός της Κινεζικής οικονομίας , δεν είχε αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και οι οικονομικές επιπτώσεις του συστήματος στην γενικότερη οικονομία. .Τώρα όμως αρχίζουν να φαίνονται οι συνέπειες και οι παρενέργειες , και εάν μελετήσουμε τις αλλαγές που έγιναν στην Σουηδική οικονομία ώστε σήμερα να είναι μία από τις οικονομίες με την μεγαλύτερη παραγωγικότητα αν και έχει ταυτόχρονα την καλλίτερη κοινωνική προστασία για τους πολίτες της , μπορούμε να βγάλουμε ανάλογα συμπεράσματα. Βασικά στην Σουηδία ο δημόσιος τομέας εργάζεται με καθαρά ιδιωτικό οικονομικά κριτήρια και όταν δεν είναι δυνατόν να εφαρμοσθούν επιδοτείται ο πολίτης για να χρησιμοποιήσει τον ιδιωτικό τομέα και να επιλέξει Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα έχουν τα ίδια δικαιώματα ,επιδόματα ανεργίας 4 χρόνια , δικαίωμα μετεκπαίδευσης ,καλές συντάξεις πάνω από μια ορισμένη ηλικία ,υγιειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη πλήρη ,αλλά είναι έτσι το σύστημα φτιαγμένο ώστε να μην υπάρχουν στο δημόσιο τομέα αργόμισθοι και υποαπασχολούμενοι. Στην Ελλάδα αντιθέτως έτσι όπως δουλεύει το σύστημα δημιουργεί υποαπασχολούμενους και αργόμισθους .Αυτό είναι καταστρεπτικό για την Ελληνική οικονομία ,για τους υπαλλήλους και τους πολίτες ο οποίοι δεν απολαμβάνουν τις υπηρεσίες που χρυσοπληρώνει το κράτος . Τι συμβαίνει λοιπόν στην Ελλάδα οι δημόσιοι Οργανισμοί και υπηρεσίες είναι εντελώς ανοργάνωτες και το θεσμικό πλαίσιο σκανδαλώδες , δεν υπάρχει σύστημα μέτρησης της παρεχόμενης εργασίας ,δεν υπάρχει σύστημα ανταμοιβής των καλών και κυρώσεων στους τεμπέληδες και στους κακοήθεις ,δεν υπάρχει ούτε καν κοστολόγηση της συνολικής δαπάνης προς το συνολικό ωφέλιμο έργο που αποδίδει . Η γενικότερη νοοτροπία είναι ότι οι οργανισμοί και οι υπηρεσίες του δημοσίου είναι προορισμένες να εξυπηρετούν και βολεύουν τούς υπαλλήλους τους και όχι να εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, και σε αυτό πρωταγωνιστούν οι συνδικαλιστές , οι οποίοι προστατεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων το κυριότερο των οποίων είναι να μην δουλεύουν, και μετά η οποιαδήποτε ατασθαλία τους. Ετσι δημιουργείται ένας αντιπαραγωγικός φαύλος κύκλος ,Πάρα πολύ υπάλληλοι ,απόδοση έργου μηδενική προσφερόμενες υπηρεσίες κοντά στο τίποτα . Τα προβλήματα που πρέπει να λύσουν αδυνατούν να τα λύσουν, καινούργιοι υπάλληλοι προσλαμβάνονται , οι οικονομία γίνεται όλο και πιο αντιπαραγωγική ,δημιουργούνται στρατιές αργομίσθων με καταστρεπτικό αποτέλεσμα στην νοοτροπία των ανθρώπων ,η οποία δημιουργεί ,γενική επιδίωξη για αργομισθία στο δημόσιο και έτσι μικραίνει ο αριθμός εκείνων που είναι πρόθυμοι να εργασθούν στον ιδιωτικό τομέα . Καταστροφή του ανθρώπινου δυναμικού που εργάζεται στις δημόσιες υπηρεσίες , διότι διαμορφώνει νοοτροπία τεμπέλη και παρασιτικού ανθρώπου, δίνουν λάθος μηνύματα στους ανέργους και την νεολαία ότι μπορούν να βολευτούν στο δημόσιο και να πληρώνοντε χωρίς να κάνουν τίποτε . Το επιχειρηματικό πνεύμα δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει σε τέτοιο περιβάλλον. Και η κοινωνική πολιτική στο όνομα της οποίας γίνονται τεράστιες δαπάνες είναι ανύπαρκτη για αυτούς που την χρειάζονται .Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο περίφημος ΟΚΑΝΑ και τα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. Και η χαρά των καναλιών της τηλεόρασης να διεκτραγωγούν το χάλι του δημόσιου του δημόσιου τομέα και να ζητούν περισσότερους υπαλλήλους ,και με κρυφή υπερηφάνια ότι αυτή αντιμετωπίζουν και λύνουν τα προβλήματα του Ελληνικού λαού. Παρ όλα αυτά οι κοινωνικές υπηρεσίες που προσφέρει το κράτος στο στρώματα του πληθυσμού που τις έχουν ανάγκη και τις δικαιούνται ,είναι πάρα πολύ κακές σε πολλές περιπτώσεις ασήμαντες και με τεράστιο κόστος . Και ουδέποτε βελτιώνονται , όσον και εάν επαναλαμβάνεται στην τηλεόραση το ίδιο έργο . Παράλληλα τα δημόσια ελλείμματα τα οποία επιβαρύνουν τον κρατικό προυπολογισμό συνέχεια αυξάνονται και τα δημόσια οικονομικά γίνονται χειρότερα και η δυσμενής εξέλιξη τους οδηγεί σε αύξηση της φορολογίας και εν γένει επιβαρύνει την ανταγωνιστικότητα της χώρας και κατ επέκταση το παραγωγικό μέρος του ιδιωτικού τομέα Εάν αυτό το σύστημα είναι σοσιαλιστικό τότε και η κόλαση είναι ο παράδεισος , είναι το χειρότερο σύστημα υποκρισίας και απάτης .
No comments:
Post a Comment