ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

Κε Μανδραβέλη αυτή την φορά είσαστε λάθος και αντιφάσκετε με αυτά που κατα καιρούς γράφετε. Οι Δήμοι είναι το "βασίλειο της αργομισθίας και της διαφθοράς" ,είναι πολύ πιο διεφθαρμένοι και κακοδιοικούμενοι απο την κεντρική δημόσια διοίκηση .Έχουν τουλάχιστον πενταπλάσιο προσωπικό απο όσο χρειάζονται ,ορισμένοι απο αυτούς έχουν 1500 άτομα προσωπικό όπως ο δήμος Μενιδίου .όταν η Φίατ έχει 2000 άτομα σε ένα εργοστάσιο που παράγει 300000 αυτοκίνητα . Δεν είναι ικανοί ούτε τα σκουπίδια να μαζέψουν και έχουν γεμίσει την Ελλάδα με παράνομες χωματερές . Η Δημοτική αστυνομία είναι μια "μεγάλη αγροφυλακή " δεν χρειάζεται σε τίποτε εκτός από το να δίνει κλήσεις για τροχαία ,αλλά όχι για να εισπράττουν οι Δήμοι χρήματα αλλά για να κάνουν ρουσφέτια οι Δημοτικές αρχές στους δημότες διαγράφοντας τα . Ζητήστε απο τους δήμους στοιχεία , πόσα χρήματα έχουν βεβαιωθεί και πόσα έχουν εισπραχθεί απο πρόστιμα που βάζει η δημοτική αστυνομία ;τα ποσά είναι μηδενικά . μόνο στον δήμο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης θα υπάρχουν μερικές εισπράξεις τέτοιων προστίμων. Πολύ σωστά θέλουν να την καταργήσουν και να την ενοποιήσουν με την ΕΛΑΣ ,κανονικά έπρεπε να τους απολύσουν όλους εκτός απο ελάχιστους στους Δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκη Κινητικότητα εκ του προχείρου... Του Πάσχου Μανδραβέλη Πλάκα έχουν! Αφού το ελληνικό πολιτικό σύστημα έκανε κάθε είδους κόλπο για να αποφύγει τις προβλεπόμενες από το Μνημόνιο απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αφού ανακάλυψε τις μετατάξεις, την κινητικότητα, τη διαθεσιμότητα και άλλους ευφάνταστους όρους, βρήκε τη «μαγική λύση» να βαφτίσει το κρέας, ψάρι! Θα διαλύσει, λέει, τις δημοτικές αστυνομίες για να μεταφέρει τους εργαζόμενους των δήμων στην ΕΛ.ΑΣ. για εργασίες γραφείου. Μωρέ, μπράβο, ελληνική ευρηματικότητα! Οι «κουτόφραγκοι» δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν τέτοια επανίδρυση του κράτους. Για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση κοροϊδεύει ημάς και αλλήλους, δηλαδή τους τροϊκανούς. Αντί να αποκεντρώνει το κράτος θέλει να το συγκεντρώσει για να δείξει κινητικότητα εκ του προχείρου. Δεν έχει αποτιμηθεί η συμβολή της Δημοτικής Αστυνομίας -αν και μια εμφανής βελτίωση είναι το πάρκινγκ στους δρόμους, για το οποίο αμελούσε η κρατικοκεντρική Τροχαία- και δεν ξέρουμε αν μπορεί να αποτιμηθεί αφού οι υπουργοί ήταν πάντα φειδωλοί στην παραχώρηση αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οπως και να έχει το πράγμα, όμως, αυτό που γίνεται σε όλες τις πόλεις του κόσμου μπήκε -με μεγάλη καθυστέρηση- σε ρότα και στην Ελλάδα. Υστερα από τόσα βάσανα, τόσες παρεξηγήσεις μεταξύ ΕΛ.ΑΣ. και Δημοτικής Αστυνομίας, τόσους νόμους, τόσες εγκυκλίους, τόσες διαταγές, κάποιοι φωστήρες της κυβέρνησης, προκειμένου να μην κάνουν την δουλειά τους βρήκαν τη «λύση». Να διαλύσουν ένα έργο εικοσαετίας για μια προσωρινή θετική αξιολόγηση της τρόικας. Διότι ακόμη κι αν τα διαλύσουν όλα και μασκαρέψουν τους δημοτικούς σε αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ., το πρόβλημα του συγκεντρωτικού κράτους, που δεν μπορεί να μοιράσει δύο οργανισμών αρμοδιότητες, θα μεγεθυνθεί. Το ελληνικό κράτος δεν απέτυχε μόνο επειδή είναι μεγάλο. Απέτυχε κυρίως διότι είναι συγκεντρωτικό. Παραγωγικές λειτουργίες που έπρεπε να είναι στην αγορά (π.χ. ηλεκτρισμός, αερομεταφορές κ.α.) περνούσαν από τα γραφεία των υπουργών• πολλάκις με το αζημίωτο. Τοπικές λειτουργίες που έπρεπε να ανήκουν στους δήμους, περνούσαν επίσης από τα γραφεία των υπουργών. Τώρα μάς λένε ότι, προκειμένου να δείξει η κυβέρνηση ότι κάτι κάνει, θα πρέπει να αποκτήσει ο κ. Δένδιας την αρμοδιότητα να ελέγχει και το παράνομο παρκάρισμα στη Φλώρινα! Δεν αφήνουν τις εξυπνάδες και να σοβαρευτούν, διότι η χώρα χρεοκοπεί κι αυτοί μετακινούν στολές μεταξύ δημόσιων και δημοτικών υπηρεσιών! Νισάφι πια... Πείτ

ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΑΓΝΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τον Δεκέμβρη του 1944 ο ΕΛΑΣ ήταν πανίσχυρος δεν υπήρχε άλλη στρατιωτική δύναμη στην χώρα ικανή να τον αντιμετωπίσει . Το ΕΑΜ και πίσω απο αυτό το ΚΚΕ κυβερνούσε όλη την χώρα εκτός απο ένα μικρό κομμάτι της Αθήνας . Σχεδόν η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ήθελε να γίνουμε λαϊκή δημοκρατία . Ο Τσώρτσιλ με Αγγλικά στρατεύματα με το ιερό λόχο που ήρθε απο την Μέση Ανατολή με τούς χωροφύλακες τους ταγματασφαλίτες και τους χήτες νίκησε στα δεκεμβριανά τον ΕΛΑΣ επέβαλε τον αφοπλισμό του με τις συμφωνίες της Βάρκιζας και εγκατέστησε την Αστική Δημοκρατία ,και το Δόγμα Τρούμαν και η αμερικανική βοήθεια σταθεροποίησαν το καθεστώς και δεν γίναμε λαϊκή Δημοκρατία . Εάν είχαμε γίνει το 1989 όταν κατέρρευσαν οι χώρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού θα είχε καταρρεύσει και η χώρα μας και η τύχη μας θα ήταν χειρότερη απο τους Αλβανούς οι οποίοι βρήκαν αποκούμπει στην Ελλάδα . Όλες αυτές οι ¨κόμισες " που κυκλοφορούν στην χώρα μας , οι "υπερήφανες Ελληνίδες " θα παρακαλούσαν να γίνουν υπηρέτριες στην Τουρκία και οι πιο τυχερές στην Ιταλία , οι δε καλομαθημένοι άνδρες που ήθελαν όλοι να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι θα ήταν εργάτες στην Τουρκία ,να μην πω την λέξη του Καζαντζάκη " γιουσουφάκια . Όλοι αυτοί και μετά το 1989 αντί να ευγνωμονούν τους Αμερικάνους ακόμη και τότε είχαν έντονο αντιαμερικανισμό ας θυμηθούμε όλη αυτή την μασκαράτα με τις διαδηλώσεις εναντίον του Κλίντον όταν ήλθε στην Ελλάδα και κάθε χρόνο την επέτειο τής εξέγερσης του Πολυτεχνείου την θεατρική παράσταση της πορείας προς την Αμερικάνικη πρεσβεία . Το ίδιο έγινε και τώρα σε μια χώρα που το κράτος ξόδευε κάθε χρόνο 75 δισεκατομμύρια ευρώ και εισέπραττε 50 δισεκατ. και τα υπόλοιπα τα δανειζόταν και αυτό γινόταν σχεδόν επι 30 χρόνια . Σε μιά χώρα που αποβιομηχανοποιήθηκε και δεν παράγει τίποτε και όλοι έγιναν αργόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι ,ακόμη και στα αγροτικά προϊόντα εισάγει το 30 %. Όταν έπαψαν να μας δανείζουν οι αγορές ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι να μας δανείσουν και αποφύγαμε την στάση πληρωμών και την οικονομική καταστροφή με την επιστροφή στην δραχμή . Αλλά μας έθεσαν μία προϋπόθεση " θα ξοδεύετε όσα εισπράττετε και θα μηδενίστε το έλλειμμα . Αυτό που έπρεπε απο μόνοι μας να έχουμε κάνει πάρα πολλά χρόνια πριν. Το ποσόν που μας χρηματοδότησαν είναι αστρονομικό δεν έχει δοθεί σε καμιά άλλη χώρα . Και εμείς αντί να ευχαριστούμε για την καλή μας τύχη τους προπηλακίζουμε τους βρίζουμε τους λέμε τοκογλύφους . Διαχρονική μόδα και άλλοθι Του Αλέξη Παπαχελά Περάσαμε πολλά χρόνια της μεταπολίτευσης πιπιλίζοντας την καραμέλα του αντιαμερικανισμού. Τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της χούντας και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ήταν απολύτως λογικό να υπάρχει αντιαμερικανισμός στη χώρα μας. Η ταύτιση με τη δικτατορία και η πολιτική του Κίσινγκερ έναντι της Τουρκίας ήταν πραγματικά δεδομένα που δικαιολογούσαν τον θυμό. Από κάποιο σημείο και πέρα, όμως, ο αντιαμερικανισμός έγινε μόδα και άλλοθι. Μόδα γιατί πουλούσε τρελά. Οποιος έφτιαχνε ένα σενάριο ή πρωτοσέλιδο με ολίγη CIA μέσα είχε εγγυημένα αποτελέσματα. Αλλοθι για όλους εκείνους τους δήθεν προοδευτικούς γκουρού, οι οποίοι λεηλατούσαν τη χώρα αλλά το έπαιζαν «μάγκες» στα θέματα εξωτερικής πολιτικής για να κρατούν ικανοποιημένο το κοινό. Βγάλαμε τίποτα με τον αντιαμερικανισμό; Νομίζω απολύτως τίποτα, εκτός από το να νιώσουμε εμείς καλά... Στην εξωτερική πολιτική, όμως, προέχει η λογική. Σημασία έχει τι μας συμφέρει, τι εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας μας. Ε, λοιπόν, ο αντιαμερικανισμός δεν βοήθησε σε τίποτα τα συμφέροντά μας. Οι έμπειροι διπλωμάτες το έλεγαν από την αρχή, προειδοποιώντας ακόμη και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για τις καταστροφικές συνέπειες της αποχώρησης της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ηταν όμως τέτοιος ο λαϊκισμός και η πίεση, που κανείς δεν άντεχε να πάει κόντρα σε αυτόν. Το έκανε υπογείως ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έδιωχνε τις βάσεις στα λόγια και τις άφηνε στην πράξη. Ισως αυτό να ήταν η χειρότερη επιλογή, γιατί εκπαίδευσε την κοινή γνώμη στην ακραία ανευθυνότητα, αντί να την πείσει καθαρά και ειλικρινά για την πολιτική που ακολουθείτο στα μουλωχτά. Τώρα, λοιπόν, που πέρασε ο αντιαμερικανισμός βρήκαμε νέο χόμπι με τον αντιγερμανισμό. Αυτός και αν πουλάει, ειδικά αν βάλουμε μέσα λίγο Χίτλερ, ναζί κλπ. Οι πλασιέ του λαϊκισμού, άλλωστε, το έχουν ήδη κάνει πραγματική επιστήμη. Δύο τα ερωτήματα. Πρώτο, αν είναι δικαιολογημένος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γερμανία ακολούθησε μια τιμωρητική πολιτική έναντι της Ελλάδας, ιδιαίτερα με το πρώτο Μνημόνιο. Μπορεί κάποιος επίσης να διαφωνήσει κάθετα με τη γερμανική οικονομική συνταγή και την επιβολή της στην Ευρώπη. Αλλο όμως αυτό και άλλο οι γραφικότητες, οι ακραίες υπερβολές και ο αντιγερμανισμός του πανεριού... Το δεύτερο ερώτημα είναι αν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας. Προφανώς και έχει μεγάλη σημασία να φτιάξουμε τις συμμαχίες μας, με τις ΗΠΑ, την Κίνα, ακόμη και τον ανύπαρκτο ευρωπαϊκό Νότο. Βρίζοντας όμως τους Γερμανούς είναι δύσκολο να δει κανείς τι θα κερδίσουμε ως χώρα και πώς ακριβώς θα το πετύχουμε. Στην εποχή, άλλωστε, της άμεσης επικοινωνίας ο δικός μας ακραίος λαϊκισμός πυροδοτεί τον ακόμη πιο ακραίο γερμανικό, και πάει λέγοντας. Καλό είναι να είμαστε ψυχροί πραγματιστές, αποφασιστικοί, αλλά και συνετοί. Ο αντιαμερικανισμός χθες, ο αντιγερμανισμός σήμερα είναι υποπροϊόντα του τσουνάμι του λαϊκισμού, που θέρισε τη λογική στη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν βγάζουν πουθενά. Ισως, μάλιστα, να είναι το τέλειο άλλοθι για όσους δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που προέχει είναι να ξαναφτιάξουμε μόνοι μας την πατρίδα μας, όπως αξίζει στην ιστορία της και στα παιδιά μας, αντί να ψάχνουμε πάντοτε για κάποιον άλλον που φταίει. Σχόλια

ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ

ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ 17ΟΚ Γιά όλα αυτά τα μικρά νησιά με τον ελάχιστο πληθυσμό το κράτος δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ . Μόνο για επιδοτήσεις στην ακτοπλοϊκή ,αεροπορική συγκοινωνία και την μεταφορά νερού ξοδεύει σχεδόν 3 δισεκατομμύρια ευρώ , Εάν υπολογίσουμε το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης , το κόστος της τοπικής αυτοδιοίκησης και το κόστος της παιδείας για τους ελάχιστους μαθητές ανεβαίνουμε σε αστρονομικά ποσά . Από τους κατοίκους ελάχιστοι πληρώνουν φόρους και ελάχιστοι κόβουν αποδείξεις θεωρημένες . Αλλά με τις υποδομές που έχουν κοστίσει δισεκατομμύρια στο κράτος αναπτύσσεται ο τουρισμός και αυτοί έχουν τεράστιο όφελος, θέλουν στους τρεις μήνες της καλοκαιρινής σαιζόν να βγάλουν τόσα χρήματα ώστε να ζουν πλουσιοπάροχα όλο τον χρόνο ,τα παληοχώραφα τους αποκτούν από αυτόν τον λόγο πολύ μεγάλη αξία, αλλά δεν θέλουν να πληρώνουν καθόλου φόρο. Και η δική τους ευημερία να δημιουργείται εις βάρος των υπόλοιπων φορολογουμένων οι οποίοι είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος και μάλιστα φορολογούνται βαρύτατα . Μέχρι τελευταία βέβαια κανείς δεν νοιαζότανε γιατί υπήρχαν άφθονα χρήματα απο το δημόσιο χρέος αλλά τώρα το όνειρο τέλειωσε και ο "κάθε κατεργάρης στο πάγκο του ". Οι ιδεολόγοι της φοροδιαφυγής Της Μαρίας Κατσουνάκη «Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για φοροδιαφυγή στα μικρά νησιά», δήλωσε ο δήμαρχος Σύμης, προβάλλοντας ως επιχείρημα για την παραβατικότητα των καταστηματαρχών τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει το ακριτικό νησί στις υποδομές του. Η αντίδραση του δημάρχου στο ΣΔΟΕ και κατ’ επέκταση στους πολιτικούς προϊσταμένους του είναι βέβαιο ότι θα βρει πολλούς χειροκροτητές. Διαβάζω αναγνώστες της «Καθημερινής», που σχολιάζουν αρθρογραφία για τη φοροδιαφυγή, να υποστηρίζουν πως «είναι απαραίτητη για να επιβιώσουν οι φτωχοί και μη έχοντες» ή ότι δεν έχει νόημα να εκδίδει κανείς αποδείξεις, γιατί «τα παίρνουν οι ημέτεροι». Από τη μία, λοιπόν, υπάρχει το αναξιόπιστο κράτος, το οποίο δεκαετίες τώρα ξόδευε κατά το δοκούν για την αναπαραγωγή του, καλλιεργώντας την «υπέρ πάρτης» συναλλαγή• και από την άλλη, η διευρυμένη αντίληψη του «δεν πληρώνω» ως τιμωρία στο φαύλο σύστημα. Κάπως έτσι. Οπότε; Να εφαρμόσει ο καθένας τον δικό του φορομετρικό κανόνα, υπολογίζοντας βάσει μιας προσωπικής αξιοκρατικής και αξιολογικής κλίμακας; Να καταβάλλει ή να μην καταβάλλει την εισφορά του, να δηλώνει ή να μη δηλώνει τα εισοδήματά του ανάλογα με το αν, κατά τη γνώμη του, φορολογούνται επαρκώς ή όχι οι offshore εταιρείες, για παράδειγμα; Να θεσμοθετηθεί δηλαδή μια διευρυμένη φορολογική ανομία ως «απάντηση» σε ένα διεφθαρμένο και ανάλγητο πολιτικό προσωπικό (όπως βολεύει να ισοπεδώνουμε). Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός μιας κοινωνίας σε κρίση, τότε τι είναι; Αν αυτό δεν είναι γενικευμένη κοινωνική υποκρισία, τότε τι είναι; Αν (και) αυτό δεν είναι ασθένεια που σιγότρωγε και εξακολουθεί να σιγοτρώει τα θεμέλια της δημοκρατίας, τότε τι είναι; Πώς να αντιδράσει μετά ο επιχειρηματίας που είναι τυπικός και συνεπής στις φοροϋποχρεώσεις του ή ο μισθωτός και συνταξιούχος που κανένας δήμαρχος Σύμης δεν μπορεί να «καλύψει»; Ασφαλώς και το επίσημο κράτος (μέρος του οποίου είναι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση) αγνόησε επιδεικτικά τις υποδομές στη νησιωτική –και όχι μόνο– Ελλάδα, κατασπαταλώντας κοινοτικά κονδύλια σε πελατειακές διευθετήσεις ή άχρηστα έργα επίδειξης. Ομως, αντί αυτό να αποτελέσει επιχείρημα για την αλλαγή συμπεριφοράς και αντίληψης, χρησιμοποιείται ως όπλο για να εδραιωθεί η ανομία. Και το χειρότερο: θεωρητικοποιείται και συνοδεύεται από ιδεολογικό πρόσημο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΓΟΡΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Η "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ"

Η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ γράφει «η μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ στην παραγωγή ενέργειας καθιστά αναπόφευκτες τις αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος ,διότι ισχύει και ο κανόνας του 30 % » δηλαδή τα εργοστάσια φυσικού αερίου που κατασκεύασαν οι ιδιώτες παραγωγοί για να λέμε ότι έχουμε « απελευθέρωση και ανταγωνισμό» πρέπει να δουλεύουν και να αμοίβωνται με το 30% της ισχύος τους ανεξαρτήτως κόστους . Αποτέλεσμα τα λιγνιτικά εργοστάσια τα οποία παράγουν την φθηνότερη ενέργεια να δουλεύουν με το 50 έως 60 % της ισχύος τους .. Οι πελάτες Υ. Τάσεως όπως οι χαλυβουργίες επειδή η εσωτερική ζήτηση για χάλυβα έχει εκμηδενισθεί ,θέλουν να κάνουν εξαγωγές αλλά το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας που αγοράζουν είναι πολύ ακριβότερο από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες , τους είπαν να τα κλείσετε τα εργοστάσια των ιδιωτών του φυσικού αερίου τι τα θέλετε για να επιβαρύνουν την τιμή του ρεύματος ; υποτίθεται ότι με την απελευθέρωση θα υπάρχει ανταγωνισμός και πτώση της τιμής και όχι προνομιακή επιδότηση μερικών εργοστασίων που έφτιαξαν ορισμένοι διαπλεκόμενοι όπως ο Κοπελούζος και κάτι εργοληπτικές εταιρείες δημοσίων έργων που έχουν τα υπόλοιπα εργοστάσια φυσικού αερίου . Αυτή είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας που έφτιαξε το πολιτικό μας σύστημα και αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε αδιέξοδο και επιβαρύνει την οικονομία μας . Βέβαια αυτή δεν είναι «απελευθέρωση αγοράς» αλλά «σοσιαλιστική διαπλοκή» αλλά Ελληνικά η «τρίτος δρόμος για τον σοσιαλισμό» , «αθάνατε Ανδρέα Παπανδρέου». Απελευθέρωση αγοράς σημαίνει ότι κατασκευάζεις εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είσαι ανταγωνιστικός στην αγορά δηλαδή έχει χαμηλό κόστος και αξιόπιστο προϊόν βρίσκεις πελάτες και πουλάς και στο τέλος έχεις κέρδη εάν έχεις ζημιές το κλείνεις και χάνεις τα λεφτά σου . Εάν δεν είχαν πρόβλημα οι χαλυβουργίες οι οποίες δεν πουλάνε στην εσωτερική αγορά διότι έχει εκμηδενισθεί η ζήτηση και για να επιζήσουν πρέπει να κάνουν εξαγωγές και μάλιστα σε πολύ χαμηλές τιμές ουδείς είχε ενδιαφερθεί και ουδείς είχε θέσει το πρόβλημα ,και ορισμένοι καταριόντουσαν την «ιδιωτικοποίηση» την «απελευθέρωση της αγοράς» και τον καταραμένο τον καπιταλισμό . Ασφαλώς και με τέτοιο σύστημα που έχει εφαρμοσθεί πιθανόν να ήταν καλύτερο να τα είχαν αφήσει ‘όπως ήταν πριν με μονοπώλιο και μοναδικό παραγωγό την ΔΕΗ .

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

σχολιο Σ,ΔΑΝΑΛΗ Η παράνομη μετανάστευση οφείλεται στην υπογεννητικότητα στην Ελλάδα και στην πολύ μεγάλη γεννητικότητα στις υποανάπτυκτες χώρες της Ανατολικής Ασίας . Και τα δύο φαινόμενα είναι αποτέλεσμα της επιτυχίας του δυτικού πολιτισμού και της ευημερίας που προσφέρει η PAX AMERIKANA . Το 1940 η ανθρωπότητα ήταν 1,5 δισεκατομμύρια εκ των οποίων η Ευρώπη και οι ΗΠΑ ο Καναδάς και η Αυστραλία ήταν περίπου ο μισός πληθυσμός γύρω στα 700 εκατομμύρια . Απο αυτούς έιχαν μια στοιχειώδη ευημερία , βιοτικό επίπεδο χειρότερο απο την σημερινή Αλβανία περίπου 350 εκατομμύρια αλλά και αυτοί ήταν έτοιμοι οι μισοί να φάνε τους άλλους μισούς με έναν καταστρεπτικό παγκόσμιο πόλεμο . Σήμερα στις Ευρωπαϊκές χώρες χάρις στην κατακόρυφη άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την χειραφέτηση της γυναίκας ,οι γεννήσεις έχουν πέσει στο ένα παιδί ανά ζευγάρι . Και στις υποανάπτυκτες η υποανάπτυξη χώρες χάρις στην βελτίωση των όρων διατροφής και διαβίωσης και στις τεράστιες προόδους της ιατρικής , οι οποίες μείωσαν την θνησιμότητα των παιδιών και των λεχώνων , οι γεννήσεις κυμαίνονται από τρία μέχρι πέντε παιδιά ανά ζευγάρι . Αυτά σημαίνουν ότι ενώ στις Ευρωπαϊκές χώρες ο πληθυσμός στα 25 χρόνια θα μείνει ο μισός στις υπόλοιπες κάθε 25 χρόνια διπλασιάζεται ο πληθυσμός . Το 1955 η Τουρκία και η Αίγυπτος ήταν η κάθε μία 15 εκατομμύρια και σήμερα είναι πάνω απο 70 εκατομμύρια η Ινδία ήταν 350 εκατομμύρια και σήμερα είναι πάνω απο 1 δισεκατομμύριο . Τα ίδια συμβαίνουν στο Μεξικό στην Βραζιλία στην Ν.Αφρική και σε άλλες χώρες . Η υπογεννητικότητα στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι πολύ κακή για την οικονομία και τους γερασμένους πληθυσμούς τους ,διότι και μικραίνουν και φτωχαίνουν και μάλιστα με το 40 % του πληθυσμού να είναι συνταξιούχοι . Προσπαθούν όλοι με μπαλώματα να ενσωματώσουν έναν αριθμό παραγωγικών μεταναστών ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα . Με την ενσωμάτωση των μεταναστών οι ΗΠΑ έγιναν παγκόσμια οικονομική δύναμη , η μελέτη της οικονομικής ιστορίας της θα μας μάθει πολλά. Η απάντηση Αμυγδαλέζα Του Πάσχου Μανδραβέλη Από την πρόσφατη Ιστορία γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα δεν έχει και μεγάλη παράδοση στις καλές συνθήκες σωφρονισμού. Οι εκθέσεις εγχώριων και διεθνών οργανισμών για τις φυλακές, οι μαρτυρίες κρατουμένων το πιστοποιούν. Το σωφρονιστικό σύστημα κουβαλά όλες τις παθογένειες του ελληνικού Δημοσίου και μαζί μ’ αυτές έχει ελλιπή χρηματοδότηση. Κατ’ αναλογία οι συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα πρέπει να είναι αυτές που περιγράφονται. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί, αλλά για να διορθωθεί απαιτούνται τα λεφτά των Ευρωπαίων. Η φτωχή Ελλάδα δεν έχει τα πλεονάσματα που απαιτούνται για να φτιάξει καλύτερους χώρους και να δώσει πρόσθετες παροχές. Κινείται ακόμη με ελλείμματα συντηρώντας απαρχαιωμένες δομές του Δημοσίου. Ιδού λοιπόν πεδίο διαπραγμάτευσης λαμπρόν της κυβέρνησης με τους εταίρους. Αντί να διαπραγματεύεται πώς θα διασώσει το πελατειακό κράτος, να ζητήσει πρόσθετα κονδύλια για υποδομές και μηχανισμούς αντιμετώπισης ενός προβλήματος που είναι πανευρωπαϊκό. Είναι πρόβλημα όμως η παράνομη μετανάστευση; Σε μια παγκόσμια φιλελεύθερη κοινωνία όλοι οι συντελεστές παραγωγής πρέπει να κινούνται ελεύθερα. Η ανεμπόδιστη μετακίνηση είναι πραγματικότητα για το κεφάλαιο και τις πρώτες ύλες (διεθνές εμπόριο), αλλά όχι για την εργασία. Εκεί τα προβλήματα είναι πολιτικά και λεπτά. Κατά πόσον μια κοινωνία μπορεί να αποδεχθεί την εισαγωγή φθηνών εργατικών χεριών από χώρες του Τρίτου Κόσμου, οι οποίες έχουν πλεόνασμα ανθρώπων, κάτι που για τις χώρες υποδοχής σημαίνει και μειώσεις μισθών; Κακά τα ψέματα: η αθρόα μετανάστευση από χώρες με χαμηλούς μισθούς και ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια πιέζει πρώτα απ’ όλα το κόστος εργασίας στη Δύση· οι άνθρωποι από το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν κ.λπ. θα δουλέψουν με τον μισό ευρωπαϊκό (ακόμη και ελληνικό) μισθό που είναι τεράστιος για τη χώρα τους. Κι αυτό κάνουν παρανόμως στη Μανωλάδα, στις οικοδομές, στα πρατήρια κ.λπ. Ακόμη κι αν εξαιρέσουμε τις πολιτικές επιπτώσεις, όπως είναι η άνοδος της ακροδεξιάς, υπάρχουν και οικονομικές. Οι πόροι ενός κράτους-πρόνοιας δεν είναι άπειροι (στην Ελλάδα είναι λειψοί) και οι απαιτήσεις αυξανόμενες. Οι δυτικές κοινωνίες ήδη βλέπουν το φάντασμα της κατάρρευσής του. Στον «άλλο κόσμο» του ΣΥΡΙΖΑ και η πίτα είναι ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος. Γι’ αυτό αντί να εστιάσουν στις συνθήκες κράτησης μέχρι την επαναπροώθηση ζητούν «να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης» (παλιό χούι της Αριστεράς να χρωματίζει με τρανούς όρους την πραγματικότητα). Αντε και κλείνουν! Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Θα προστεθούν σε μια αγορά εργασίας μες 1,3 εκατ. ανέργους; Ή μήπως στο πλαίσιο του προγράμματος καταπολέμησης της ανεργίας με 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο θα κάνουν τα χαρτιά τους για το ΑΣΕΠ; Η παράνομη μετανάστευση είναι ένα θλιβερό και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Δεν οφείλεται (κυρίως) στους πολέμους, όπως θέλει ένα άλλο παλιό παραμύθι της Προόδου, αλλά στην απλή οικονομική της αγοράς. Στη Δύση υπάρχουν ευκαιρίες που δεν υπάρχουν στο Μπανγκλαντές, το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει να δει πόλεμο από τη δεκαετία του ’70. Η Αμυγδαλέζα είναι μια απάντηση. Πρέπει να βελτιωθεί ως προς τις συνθήκες κράτησης, αλλά μέχρι στιγμής άλλη δεν έχουμε... Πείτε μας τη γνώμη σας Σχόλια Ταξινόμηση:

ΠΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Υπάρχει μια βασική διαφορά της αριστεράς μέχρι και την δεκαετία του 60 και της μεταγενέστερης ιδιαίτερα στην Ελλάδα , μέχρι την δεκαετία του 60 ήταν η αριστερά της παραγωγής ,αυτή που ήθελε να κάνει την Ελλάδα βιομηχανική και παραγωγική χώρα .Την ίδια άποψη είχε μέχρι τότε και το ΚΚΕ και για άλλον έναν λόγο για δημιουργηθεί το βιομηχανικό προλεταριάτο η καινούργια "άρχουσα τάξη" του κόμματος . Το επιβεβαιώνει το βιβλίο του Μπάτση ο οποίος εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη ..Οτι έλεγε αυτό το βιβλίο έγινε πραγματικότητα απο την καπιταλιστική Ελλάδα απο το 1953 μέχρι το 1970. Απο την δεκαετία του 70 και μετά αρχίζει η περίοδος της " παρασιτικής " αριστεράς η οποία είχε ως σκοπό να τους κάνει όλους δημόσιους υπαλλήλους και να τρέφονται όλοι απο το κράτος και αυτή η νοοτροπία με κάτι "τρίτους δρόμους για τον σοσιαλισμό" και περί "λαϊκής συμμετοχής " μας έφερε ως εδώ. Υπάρχουν όμως δύο είδη εφαρμοσμένων σοσιαλισμών η δύο είδη οργάνωσης του δημόσιου τομέα. Ο ένας είναι ο Σκανδιναβικός σε αυτόν όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί είναι οργανωμένοι με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και το προσωπικό δεν είναι μόνιμο αλλά με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ,δηλαδή οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να έχουν κέρδη ,εάν δεν έχουν τις κλείνουν και απολύουν το προσωπικό . Ο δεύτερος είναι ο Σοβιετικός σε αυτόν απαγορεύεται το κέρδος ,είναι καπιταλιστικό αμάρτημα , οι επιχειρήσεις δεν έχουν ισολογισμούς όλοι οι υπάλληλοι είναι μόνιμοι δεν υπάρχει " ανταμοιβή και κίνητρο " όλα αφήνονται στο φιλότιμο και στην καλή πίστη ,για αυτό και δεν είναι παραγωγικές και χωρίς παραγωγικές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν και παραγωγικές χώρες και χρεοκοπούν. Στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας ήταν οργανωμένος κατά τα σοβιετικά πρότυπα . Το νόημα της Αριστεράς Του Αγγελου Στάγκου Αποτελεί μια ακόμη ελληνική ιδιαιτερότητα πώς αντιλαμβάνονται την Αριστερά πολλοί και διάφοροι, μεταξύ των οποίων και κόμματα, που δηλώνουν εκφραστές ή οπαδοί της στη χώρα μας. Βολεύει ιδιαίτερα να την επικαλούνται και να οραματίζονται φαντασιακές καταστάσεις οι περισσότεροι από αυτούς που μετέχουν στον δημόσιο διάλογο και εκείνοι που τους ακούν και τους παίρνουν στα σοβαρά, αλλά συνήθως αυτά που λένε έχουν πολύ μεγάλη σχέση με ασυναρτησίες και ελάχιστη με την Αριστερά. Οχι ότι οι άλλοι, της λεγόμενης Δεξιάς, εκφράζουν με σχετική συνέπεια τη δική τους ιδεολογία και συμπεριφέρονται με υπευθυνότητα, αλλά τώρα για την Αριστερά συζητούμε. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα έχει παρεξηγηθεί εντελώς η σχέση της Αριστεράς με το κράτος. Αριστερά δεν σημαίνει ότι οι πάντες μπορούν να βρουν καταφύγιο στο Δημόσιο και, κυρίως, δεν σημαίνει ασυδοσία, σπατάλη, αναξιοκρατία, ισοπέδωση προς τα κάτω, ανορθολογισμό, γραφειοκρατία, κρατικοδίαιτη οικονομία, περίεργα προνόμια ή πελατειακές σχέσεις. Ούτε σημαίνει συνεχές «όχι σε όλα», χωρίς ιδέες και προτάσεις από την πλευρά της. Η τέτοια στάση πολιτικών ηγεσιών, δημάρχων, συνδικαλιστών και μίντια είναι αδιέξοδη, αφού δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και δεν συνιστά αριστερή ιδεολογία, παρά την εμπεδωμένη στρεβλή άποψη σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Η Αριστερά δέχεται τον στρατηγικό παρεμβατισμό του κράτους, υπερασπίζεται το δικαίωμα στην εργασία, σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, εξασφαλίζει ισονομία, αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες, υπερασπίζεται το κοινωνικό κράτος, φροντίζει για τις ασθενέστερες τάξεις, αλλά δεν αγκαλιάζει κάθε παράλογο αίτημα, ούτε υπόσχεται τα πάντα στους πάντες ανεύθυνα και ανέξοδα, δεν απορρίπτει κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού, βοηθάει στη διατήρηση του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος και αποδέχεται τις έννοιες του νόμου και της τάξης. Με λίγα λόγια, η Αριστερά δεν είναι εναντίον της συντεταγμένης πολιτείας, επιθυμεί την υγιή οικονομία και συμβάλλει στην ενίσχυση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οπου αυτό δεν συνέβη, το σύστημα τινάχτηκε στον αέρα. Ή όχι;

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΟΚ Όλα όσα περιγράφετε είναι αποτελέσματα της διάλυσης του δημόσιου τομέα και κατ επέκταση του κράτους. Στο δημόσιο οι υπάλληλοι είναι ανεξέλεγκτοι ατιμώρητοι ακόμη και εάν κάνουν αξιόποινες πράξεις και χωρίς αξιολόγηση . Η παντοδυναμία των συνδικαλιστών και η έλλειψη του διευθυντικού δικαιώματος και η μονιμότητα αλλά σε σχέση με τα προηγούμενα είναι δευτερεύουσα , μετατρέπει τις υπηρεσίες σε ένα ακυβέρνητο μόρφωμα όπου ο κάθε υπάλληλος κάνει ότι θέλει χωρίς καμιά αίσθηση πειθαρχίας . Μπορεί ατιμώρητα να παραβιάζει τους νόμους και τις εγκυκλίους και δεν δέχεται από κανένα διαταγές επιπλήξεις και προαγωγές . Οι προαγωγές του δίνονται αυτόματα και να τον επιπλήξει η να τον τιμωρήσει δεν έχεις κανείς αρμοδιότητα , μόνο το cloud , όπως στο ίντερνετ , επομένως ο καθένας έχει και ένα καπετανάτο και ενεργεί κατά βούληση και συνείδηση , την οποία συνήθως οι περισσότεροι δεν έχουν. Επομένως ο δημόσιος τομέας είναι «ένα ρεμπέτ ασκέρι » . Η λύση είναι η αποκατάσταση του διευθυντικού δικαιώματος ώστε να αποκατσσταθεί η ιεραρχία και η πειθαρχία . . Το πώς και γιατί δημιουργήθηκε ιστορικά η δημόσια διοίκηση δεν είναι του παρόντος υπάρχουν βιβλία βασισμένα σε μελέτες ειδικευμένων επιστημόνων . Αλλά πολύ απλά χωρίς δημόσια διοίκηση δεν είναι δυνατόν να διαχειριστεί η εξουσία φορολογική δικαστική αστυνόμευσης για την δημόσια τάξη αλλά και για την προστασία του εκάστοτε καθεστώτος . Τώρα εάν στην Ελλάδα την έλεγχαν οι μεγαλοαστοί αυτό δεν φαίνεται απο πουθενά αλλά συνήθως εκπορεύεται απο τα τσιτάτα του ΚΚΕ τα οποία θεωρεί καθήκον να επαναλαμβάνει όποιος θέλει να κάνει τον προοδευτικό. Η Ελλάδα δυστυχώς είναι το βασίλειο των μικροαστών . Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια , για δουλέψει η δημόσια διοίκηση πρέπει Α.Να υπάρχει ανταμοιβή για τους καλούς και κυρώσεις για τους κακούς, δηλαδή συνεχής αξιολόγηση η οποία να ξεκινάει απο τον άμεσο προϊστάμενο και άμεση τιμωρία η επίπληξη η οποία να γίνεται απο την ιεραρχία και όχι απο υπηρεσιακά συμβούλια και εισαγγελείς . Τώρα για να τιμωρηθεί ένας υπάλληλος πρέπει να εκδοθεί δικαστική απόφαση, το σωστό είναι να τιμωρείται άμεσα και εάν νομίζει ότι αδικήθηκε να προσφεύγει αυτός στα δικαστήρια . Δηλαδή να ισχύει το διευθυντικό δικαίωμα. .Β. Μηχανογράφηση σε όλους τούς τομείς . Πρέπει να πούμε ότι η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου έκανε σημαντικό έργο σε αυτόν τον τομέα . Γ. Αξιοκρατική επιλογή στις προσλήψεις και αυτό το καλύπτει ικανοποιητικά το ΑΣΕΠ. Δ.Να μήν έχει δυνατότητα επέμβασης στην ιεραρχία η πολιτική εξουσία αλλά μόνο στην επιλογή των ανώτατων στελεχών ,όπως γίνεται με τους δικαστικούς. Τα παραπάνω είναι προαπαιτούμενα για την καλή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης εάν δεν υπάρχουν το καλύτερο σχήμα να φτιάξουμε και να το επανδρώσουμε με αγγέλους σύντομα θα γίνει μπάχαλο σαν το Ελληνικό . Οταν γίνουν αυτά απο κει και πέρα για να φτιάξουμε την τέλεια οργάνωση πρέπει να γίνει απο εταιρεία που κάνουν οργάνωση επιχειρήσεων χρονομέτρηση και περιγραφή όλων των εργασιών και βάσει αυτού να καταρτισθεί το οργανόγραμμα με το προσωπικό με την περιγραφή της εργασία ς του καθενός και το σύνολο των ημερήσιων εργασιών με τους αντίστοιχους χρόνους . Και έπειτα ΑΠΌ ΑΥΤΌ ΕΠΕΙΔΉ θα περισσεύουν το 75 % των υπαλλήλων ,αυτούς που περισσεύουν να τους συγκεντρώσουν σε 5 η 6 κτίρια για να παίζουν τάβλι μπιλιάρδο τόμπολα ντάμα και ελάχιστοι απο αυτούς σκάκι διότι αυτό απαιτεί πολύ μυαλό. Χωρίς καλά οργανωμένη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά ,και το κράτος είναι διαλυμένο .Τι συμβαίνει σήμερα , οι υπάλληλοι είναι ανεξέλεγκτοι ατιμώρητοι ακόμη και εάν κάνουν αξιόποινες πράξεις και χωρίς αξιολόγηση . Η παντοδυναμία των συνδικαλιστών και η έλλειψη του διευθυντικού δικαιώματος, και η μονιμότητα αλλά σε σχέση με τα προηγούμενα είναι δευτερεύουσα , μετατρέπει τις υπηρεσίες σε ένα ακυβέρνητο μόρφωμα όπου ο κάθε υπάλληλος κάνει ότι θέλει χωρίς καμιά αίσθηση πειθαρχίας . Μπορεί ατιμώρητα να παραβιάζει τους νόμους και τις εγκυκλίους και δεν δέχεται από κανένα διαταγές επιπλήξεις και προαγωγές . Οι προαγωγές του δίνονται αυτόματα και να τον επιπλήξει η να τον τιμωρήσει δεν έχεις κανείς αρμοδιότητα , μόνο το cloud , όπως στο ίντερνετ , επομένως ο καθένας έχει και ένα καπετανάτο και ενεργεί κατά βούληση και συνείδηση , την οποία συνήθως οι περισσότεροι δεν έχουν. Επομένως ο δημόσιος τομέας είναι «ένα ρεμπέτ ασκέρι » . Η λύση είναι η αποκατάσταση του διευθυντικού δικαιωματος ώστε να αποκατασταθεί η ιεραρχία και η πειθαρχία . Η φοροδιαφυγή , η αναποτελεσματική παιδεία μας η οποία όμως κοστίζει στο κράτος πανάκριβα ,τα διαλυμένα νοσοκομεία όπου την νοσηλεία των ασθενών την πληρώνει πανάκριβα το κράτος αλλά στούς πολίτες παρέχονται άθλιες υπηρεσίες , και σχεδόν για όλα τα δεινά για τα οποία αγανακτούμε οφείλονται στην κακή λειτουργία της δημόσια διοίκησης .Για να αποκατασταθεί η λειτουργία της ώστε να επιτελεί το έργο της δηλαδή την εξυπηρέτηση των πολιτών πρέπει Α.Να υπάρχει ανταμοιβή για τους καλούς υπαλλήλους και κυρώσεις για τους κακούς, δηλαδή συνεχής αξιολόγηση η οποία να ξεκινάει απο τον άμεσο προϊστάμενο ,προαγωγή των άξιων και απόρριψη των απρόθυμων και κακών ,άμεση τιμωρία η επίπληξη σε όσους ενεργούν εκτός των κανόνων της υπηρεσίας , και αυτό να γίνεται απο την ιεραρχία και όχι απο υπηρεσιακά συμβούλια και εισαγγελείς . Τώρα για να τιμωρηθεί ένας υπάλληλος που έχει κάνει ποινικό αδίκημα πρέπει να αποφασίσουν τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια υπηρεσιακά συμβούλια με αμφιλεγόμενες συνθέσεις , και τελικά να εκδοθεί δικαστική απόφαση . Το σωστό είναι να τιμωρείται άμεσα και εάν νομίζει ότι αδικήθηκε να προσφεύγει αυτός στα δικαστήρια . Δηλαδή να ισχύει το διευθυντικό δικαίωμα. Β. Μηχανογράφηση σε όλους τούς τομείς . Πρέπει να πούμε ότι η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου έκανε σημαντικό έργο σε αυτόν τον τομέα . Γ. Αξιοκρατική επιλογή στις προσλήψεις και αυτό το καλύπτει ικανοποιητικά το ΑΣΕΠ. Δ.Να μήν έχει δυνατότητα επέμβασης στην ιεραρχία η πολιτική εξουσία αλλά μόνο στην επιλογή των ανώτατων στελεχών ,όπως γίνεται με τους δικαστικούς. Τα παραπάνω είναι προαπαιτούμενα για την καλή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης εάν δεν υπάρχουν το καλύτερο σχήμα να φτιάξουμε και να το επανδρώσουμε με αγγέλους σύντομα θα γίνει μπάχαλο σαν το Ελληνικό . Οταν γίνουν αυτά απο κει και πέρα για να φτιάξουμε καλή οργάνωση πρέπει να γίνει απο εταιρεία που ασχολείται με την διοίκηση και οργάνωση επιχειρήσεων. Αυτή θα κάνει ανάλυση όλων των εργασιών ,θα της περιγράψει και θα τις χρονομετρήσει θα καθορίσει την αλληλουχία τους και βάσει αυτών θα εκπονήσει οργανόγραμμα με τις θέσεις εργασίας στις οποίες θα περιγράφονται για κάθε θέση οι αρμοδιότητες και οι χρόνοι εργασίας και το σύνολο των ημερήσιων εργασιών με τους χρόνους για κάθε υπάλληλο . Οι υπάλληλοι που θα περισέψουν και θα είναι αρκετοί θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα με ποιόν τρόπο θα αξιοποιηθούν.

ΔΗΜΟΙ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΗΟ Ο ΦΟΥΧΤΕΛ

Τα πράγματα είναι όπως τα λέει ο Φούχτελ και ακόμη χειρότερα διότι εάν είναι έτσι και οι Γερμανοί υστερούν σε παραγωγικότητα . Πηγαίνετε σε οποιοδήποτε δημαρχείο στις διοικητικές υπηρεσίες από τους παρόντες ,διότι τουλάχιστον το 30 % θα απουσιάζει , ούτε ένας στους έξη δεν απασχολείται εκείνη την στιγμή οι υπόλοιποι δεν κάνουν τίποτε. Οι δήμαρχοι είναι ανευθυνοϋπεύθυνοι άρχοντες δεν έχουν καμιά εξουσία στο προσωπικό τους ούτε επίπληξη δεν έχουν αρμοδιότητα να κάνουν σε οποιοδήποτε υπάλληλο ούτε κατά διάνοια να επιβάλλουν τιμωρία μετάθεση η αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του Δήμου . Εδώ όπως και σε όλον τον δημόσιο δεν ισχύει το διευθυντικό δικαίωμα αλλά το καθεστώς της πλήρους ατιμωρησίας κανενός ελέγχου καμιάς αξιολόγησης και ισχύει μόνο η τρομοκρατία των συνδικαλιστών των καταλήψεων και σπίλωσης και συκοφάντησης όποιου δημάρχου προσπαθεί να κάνει το καθήκον του . Μην ρωτήσετε τον Μπουτάρη διότι έπαψε να μιλά και κάνει την¨"πάπια " διότι όταν έλεγε την αλήθεια κόντευε να φάει και ξύλο, του κατέστρεψαν έναν ολόκληρο αμπελώνα όπως έγραψε ο τύπος.. Ο Μπουτάρης όμως είναι η εξαίρεση οι περισσότεροι δήμαρχοι έχουν αφομοιωθεί από το σύστημα δεν καταλαβαίνουν τίποτα από παραγωγικότητα και αξιοκρατία νομίζουν ότι όλα έχουν καλώς και έτσι πρέπει να λειτουργούν , και το μόνο που κάνουν να παίζουν τον ρόλο του συνδικαλιστή και δεν έχουν ποτέ φανταστεί ότι οι Δήμοι πρέπει να δουλεύουν παραγωγικά και όλο το προσωπικό επίσης διότι έτσι προστατεύουν τα συμφέροντα των δημοτών τους και θα πληρώνουν λιγότερους φόρους . Δεν έχουν ούτε κατά διάνοια σκεφτεί ότι με τις αργομισθίες καταστρέφουν και ευνουχίζουν τους πολίτες με άσχημες συνέπειες που έφθασαν την χώρα στην έσχατη παρακμή και την χρεοκοπία. Εχουν ακόμη την νοοτροπία ότι τα λεφτά τα δίνει ο θεός και δεν χρεώνετε το κράτος . Αφού τα λεφτά τα δίνει η κεντρική διοίκηση ας τα πάρει το κράτος επιτέλους απο τους δημότες της Κηφισιάς της Φιλοθέης του Κολωνακίου και στο δικό τους ΦΤΩΧΌ ΔΉΜΟ δεν είναι δυνατόν να απολυθεί η να μετατεθεί κανείς φτωχός αργόμισθος ακόμη και στις υπηρεσίες του Δήμου , ΆΛΛΩΣΤΕ ΑΥΤΉ Η ΦΙΛΟΛΑΪΚΉ συμπεριφορά του του δίνει ψήφους και έξωθεν καλή μαρτυρία για να επανεκλεγεί , είναι το μόνο που τον ενδιαφέρει . πει να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των Δήμων για να εξαφανιστούν τα φαινόμενα της σπατάλης του δημόσιου χρήματος και της αργομισθίας.. Πως μπορεί να επιτευχθεί αυτή η αλλαγή ώστε οι Δήμοι να δουλεύουν παραγωγικά αξιοκρατικά και χωρίς ελλείμματα .Πρέπει το σύστημα να δίνει άλλα κίνητρα και εξουσίες σε αυτούς που ο λαός υποτίθεται ‘ότι τούς επέλεξε να την εξασκούν δηλαδή στον Δήμαρχο . Οι Δήμοι να φορολογούν κατ ευθείαν τους δημότες για να εξασφαλίζουν τα έξοδα λειτουργίας τους και η κρατική επιχορήγηση να καταργηθεί . Έτσι ο κάθε δήμαρχος θα έχει το πολιτικό κόστος της σπάταλης διαχείρισης διότι θα αναγκάζεται να αυξάνει την φορολογία στους δημότες . Με το σημερινό σύστημα κάνει μία κατάληψη ενός δρόμου φωνάζει ότι το κράτος δεν του δίνει επαρκή επιχορήγηση και επανεκλέγεται σαν ήρωας. Θα πρέπει να μπορεί ο δήμαρχος να εξασκεί διοίκηση και να έχει εξουσία στο προσωπικό δηλαδή πρέπει να ισχύει το διευθυντικό δικαίωμα και να καταργηθεί η ατιμωρησία η ασυδοσία και η έλλειψη ελέγχου και αξιολόγησης που υπάρχει σήμερα. στους υπαλλήλους .Θα πρέπει η νομοθεσία να κάνει ισχυρότερες της αρμοδιότητες των δημάρχων αλλά και τις τιμωρίες και ποινές σε περιπτώσεις ευθυνών και παρανομιών..

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ –ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΕΙΣ Κύριε Μανδραβέλη το άρθρο σου αυτό είναι καταπληκτικό πρέπει να το διαβάσουν οι ιστορικοί ,ερμηνεύεις την ιστορία με τον Μαρξισμό και με αυτόν διατυπώνεις τους λόγους της κατάρευσης των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού , Μάρξ εναντίον Μάρξ . Αλλά διατυπώνεις την άποψη ότι η δημοκρατία είναι ποιο παραγωγικό σύστημα και για αυτό επικράτησε . Η πλήρης αλήθεια ότι ο καπιταλισμός είναι το πιο παραγωγικό σύστημα και βασικό συστατικό του καπιταλισμού είναι η Δημοκρατία . Το βιβλίο του Νίαλ Φέργκιουσον "ο πολιτισμός " συμπληρώνει όσα γράφεται.Το βιβλίο αυτό γράφει ότι εάν κάποιος έκανε τον περίπλου της γής τον 15ον αιώνα εκείνο που θα του έκανε εντύπωση θα ήταν οι εκπληκτικοί πολιτισμοί της Ανατολής . Στο Πεκίνο κτιζόταν η απαγορευμένη πόληστην Εγγύς ανατολή οι Οθωμανοί έσφιγγαν τον κλοιό γύρω απο την Κωνσταντινούπολη . Η Ευρώπη αντιθέτως θα του φαινόταν ως ελεεινός βαλτότοπος που μαστιζόταν απο τις επιδημίες κακές συνθήκες υγιεινής και καταπάυστες πολεμικές συρράξεις . Η ιδέα ότι η Δύση θα μπορούσε να κυριαρχήσει επι του υπόλοιπου κόσμου στους επόμενους πέντε αιώνες θα του φαινόταν απόλυτη φαντασιοπληξία .. Γιατί ο πολιτισμός της Δύσης κατάφερε να αποκτήσει το προβάδισμα απέναντι στις φαινομενικά ανώτερες αυτοκρατορίες της ανατολής ;;. Οπως υποστηρίζει ο παραπάνω η απάντηση είναι ότι η Δύση ανέπτυξε έξη " βασικές εφαρμογές "τις οποίες δεν διέθεταν οι άλλοι , ανταγωνισμό επιστήμη Δημοκρατία ιατρική καταναλωτισμό και εργασιακή ηθική. Σχολίασε ο/η ΔΑΝΑΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ | 08:51:21, Φεβρουάριος 28th, 2013 Η δημοκρατία και οι μεταρρυθμίσεις Του Πάσχου Μανδραβέλη Ο μεγάλος Βρετανός μαθηματικός και φιλόσοφος Μπέρναρντ Ράσελ μπορούσε πολλές φορές να γίνει κυνικός. «Αν κάποιος σου προσφέρει Δημοκρατία και ένας άλλος ένα σακί σιτάρι, σε ποιο επίπεδο πείνας θα προτιμήσεις το σιτάρι από το δικαίωμα ψήφου;», είχε ρωτήσει κάποτε ένα συνομιλητή του. Αντιστοίχως ένας Ράσελ της εποχής μας θα μπορούσε να ρωτήσει όσους εξεπλάγησαν από τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών, «αν κάποιος σου προσφέρει μεταρρυθμίσεις και ο άλλος φοροαπαλλαγές (έστω «μαϊμού», σαν τα διαφημιστικά που έστειλε ο κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι) σε ποιο επίπεδο φτώχειας θα προτιμήσεις το “πέντε και στο χέρι” από τις μακροχρόνιες λύσεις;». Αν και η δημοκρατία έχει γίνει πλέον αυταξία για τις δυτικές κοινωνίες, η επικράτησή της δεν οφείλεται μόνο σε ηθικούς λόγους, δηλαδή στο γεγονός ότι είναι πιο ελεύθερο και πιο ανθρώπινο σύστημα. Κυριάρχησε επειδή μακροχρονίως είναι πιο παραγωγικό σύστημα. Είχε πολλές προκλήσεις και πολλούς αντιπάλους οι οποίοι επιχείρησαν διαφορετικά μοντέλα πολιτικής οργάνωσης. Οι αντίπαλες, όμως, στη Δημοκρατία ιδεολογίες δεν ηττήθηκαν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, ηττήθηκαν στα εργοστάσια, στις πραγματικές παραγωγικές δομές. Οπως έλεγε και ο Κάρολος Μαρξ, η οικονομία είναι το οικοδόμημα και οι ιδεολογίες το εποικοδόμημα. Καλώς ή κακώς, αν η σοβιετική οικονομία αποδεικνυόταν πιο παραγωγική από την καπιταλιστική, η γη θα ήταν κόκκινη και ανελεύθερη. Βραχυχρονίως, όμως, η Δημοκρατία δείχνει να χωλαίνει. Οι διαδικασίες καθυστερούν τις λύσεις των προβλημάτων• οι λύσεις, επειδή είναι προϊόν συμβιβασμού διαφορετικών απόψεων και συμφερόντων, δεν ικανοποιούν πλήρως κανένα. Ετσι, οι λαϊκιστές κάθε απόχρωσης, αν και δεν τολμούν να αμφισβητήσουν το τυπικό της Δημοκρατίας –όπως είπαμε, έχει γίνει αυταξία στις κοινωνίες μας– αμφισβητούν λόγω και έργω την ουσία της. Με τις μεταρρυθμίσεις τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Μπορεί μακροπρόθεσμα –όπως απέδειξε η εμπειρία της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Γερμανίας κ.ά.– να προσφέρουν περισσότερα από όσα υπόσχονται να κάνουν άμεσα οι λαϊκιστές, αλλά δεν αποτελούν αυταξία για τις κοινωνίες μας. Αντιθέτως, είναι συκοφαντημένες• κάποιες φορές δικαίως, διότι πολλάκις χρησιμοποιήθηκαν ως όχημα αναδιανομής του πλούτου παρά ως μέσον αύξησής του. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι σε ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία, οι μεταρρυθμίσεις είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. Οι χώρες δεν έχουν καν την πολυτέλεια να μείνουν φτωχές και απομονωμένες, όπως ήταν κάποτε η κομμουνιστική Αλβανία. Είναι εκ των πραγμάτων ανοιχτές στον διεθνή ανταγωνισμό και οι μεταρρυθμίσεις γίνονται όλο και περισσότερο όρος επιβίωσής τους. Σε ένα κόσμο που η τεχνολογία κάνει περισσότερο διασυνδεδεμένο, οι χώρες πρέπει να επιτυγχάνουν τα βέλτιστα παραγωγικά αποτελέσματα. Ούτε ο παραγωγικός ευρωπαϊκός Βορράς μπορεί να νιώθει ασφαλής στο νέο περιβάλλον. Η Δύση σωρεύει χρέη και η Κίνα πλεονάσματα, τα οποία αργά ή γρήγορα θα γίνουν εξαγορές δυτικών περιουσιακών στοιχείων. Αν στη σημερινή συγκυρία είναι δύσκολο να εξηγήσει κάποιος γιατί η επιβίωση ενός έθνους δεν εξαρτάται από το γένος, μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολο είναι να εξηγηθεί η αξία των μεταρρυθμίσεων. Σε αυτό το κενό ανθούν τα φαινόμενα Γκρίλο ή τα πιο ιλουστρασιόν τύπου Μπερλουσκόνι.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Η ΕΚΤ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Η ΕΚΤ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ Κύριε Μανωλάτο η πολιτική της ΕΚΤ είναι η κλασική αντιπληθωριστική πολιτική που εφαρμόζουν οι βιομηχανικές χώρες διότι υψηλός πληθωρισμός σημαίνει αποβιομηχάνιση . Σε αντίθεση η FED αγοράζει τα ομόλογα του Αμερικανικού δημοσίου και εκδίδει αβέρτα δολάρια . Εάν δεν υπήρχαν τα φθηνά κινέζικα προϊόντα ο πληθωρισμός θα έφτανε το 13 % όπως την δεκαετία του 80 όταν ήταν πρόεδρος της FED ο Βόλκερ , οποίος για τον κατεβάσει στα φυσιολογικά επίπεδα του 3 % εφάρμοσε δρακόντεια μέτρα αυξάνοντας πολύ ψηλά τα επιτόκια και περιορίζοντας πάρα πολύ την κυκλοφορία του χρήματος . Επιπλέον η Γερμανία και η βόρια Ευρώπη δεν θέλει η ΕΚΤ να πληρώσει τα τεράστια χρέη της Ελλάδας και του νότου διότι αυτό το θεωρεί φούσκα επικίνδυνη για την παγκόσμια οικονομία και κοροϊδία για τους δικούς τους πολίτες οι οποίοι θα ζητήσουν την ίδια μεταχείριση . Συγκεκριμένα δεν μπορεί ο συνταξιούχος της ΔΕΗ του ΟΤΕ και του Ελληνικού δημοσίου να παίρνει σύνταξη στα 50 και ο Γερμανός στα 65 και μάλιστα να παίρνει και περισσότερα χρήματα . ( Έχω τέτοια παραδείγματα από συναδέλφους Έλληνες και Γερμανούς που ήταν συμμαθητές στα Γερμανικά Πολυτεχνεία για πρίν τις μειώσεις των συντάξεων ) Δεν είναι δυνατόν οι χώρες του νότου να ζούν σε μια πλαστή ευημερία και να δημιουργούν ένα τεράστιο χρέος και αυτό να το πληρώνει ο Βοράς ο οποίος είναι πλεονασματικός . Δηλαδή η Ελλάδα να έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών το 15 % του ΑΕΠ , δηλαδή να μην παράγει τίποτα και η Γερμανία να έχει περίσσευμα στο ισοζύγιο πληρωμών και να καλύπτει την Ελλάδα πληρώνοντας. Τα χρέη της . Το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο δηλαδή οι αγορές αυτό ήθελαν να πληρώσει η Γερμανία αφ ενός για να μην χάσουν τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχασαν από το κούρεμα του Ελληνικού χρέους και αφ ετέρου να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν τα τεράστια ποσά των δανείων πού .έχουν χορηγήσει στον νότο διότι θα τα εγγυάται όλη η Ευρώπη ,αλλά και να συνεχίσουν να δανείζουν την Ελλάδα και τον νότο με εγγύηση όλης της Ευρώπης διότι και υψηλότερα επιτόκια έπαιρναν από την Ελλάδα και τον νότο αλλά και μεγαλύτερη και πιο σίγουρη πελατεία θα αποκτήσουν. Επομένως δεν ισχύουν αυτά που λέτε αλλά συμβαίνει το αντίθετο και πολύ καλά κάνει η ΕΚΤ αν και βραχυχρόνια θα μας συνέφερε να μας πληρώνουν τα χρέη και να καλοπερνάμε. Βέβαια αυτή η κίβδηλη καλοπέραση δημιούργησε μια τεράστια διαφθορά και κατάστρεψε τις ικανότητες του λαού μας μας έκανε τεράστια ζημιά.

ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ

ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ Με αφορμή τα περιστατικά στην Μανωλάδα πρέπει να σκεφτούμε ορισμένα πράγματα . Στην Ημαθία θέλουν πάλι εποχιακούς εργάτες για να μαζέψουν τα ροδάκινα προσφέρουν 20 ευρώ μεροκάματο και κατάλυμα κανένας Ελληνας δεν πηγαίνει να εργασθεί αν και η ανεργία στους νέους αγγίζει ΄το 60 % . Κάποιος από τους φραουλοπαραγωγούς είπε το 70 % της παραγωγής της φράουλας το κάνουμε εξαγωγή, στην Τουρκία το μεροκάματο είναι 10 δολάρια πως θα τους ανταγωνιστούμε , πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει παραγωγή και εξαγωγή φράουλας θα την κάνουμε εισαγωγή από την Τουρκία. . Διαβάζω ότι στην Ελλάδα ο δείκτης γεννήσεων από Έλληνιδες μητέρες είναι 0.84 ανά ζευγάρι , για να διατηρηθεί ο πληθυσμός στα σημερινά επίπεδα πρέπει ο δείκτης να είναι 2,1 ανά ζευγάρι. . Δηλαδή ο πληθυσμός της χώρας σε 30 χρόνια θα είναι ο μισός του σημερινού δηλαδή πέντε εκατομμύρια. Σήμερα οι στατιστικές λένε ότι ο μέσος όρος ηλικίας του Ελληνικού πληθυσμού είναι τα 56 χρόνια ,εάν θεωρήσουμε μια ισοκατανομή της καμπύλης ο μισός πληθυσμός είναι κάτω από 56 χρόνια δηλαδή τα 5,5 εκατομμύρια ,εάν θεωρήσουμε ισοκατανομή , θα είναι 2750000 οι ηλικίες από 1έως 28 χρόνια και με τον ίδιο τρόπο θα είναι 900000 οι ηλικίες από 18 μέχρι 28 ετών .. Οι φοιτητές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι περίπου 350000 και απομένουν προς εργασία 550000 .Οι γυναίκες είναι το 55% 289000 και οι άνδρες 261000.. Καμιά γυναίκα δεν πάει να εργασθεί στα χωράφια ούτε σε βιομηχανία η βιοτεχνία σήμερα εδώ όλες παίρνουν ξένες να τους καθαρίσουν τα σπίτια αλλά και από τους 261000 νέους εάν αφαιρέσουμε 100000 επιστρατευμένους μένουν 161000. Με ανεργία 60% είναι άνεργοι 96000 νέοι και 155000 νέες εάν αφαιρεθούν τα πρεζόνια και οι μαμμόθρεπτοι θα απομείνουν ακόμη λιγότεροι για εργασία . . Δηλαδή δεν έχουμε ανθρώπινο δυναμικό να καλύψουμε παραγωγικές θέσεις εργασίας και το οποίο να υποστηρίξει μία βιοτεχνική και βιομηχανική ανάπτυξη η οποία θα ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού και το ΑΕΠ της χώρας. . Ακόμη και οι απόφοιτοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ αν τους αναλύσουμε οι λιγότεροι είναι από τις παραγωγικές σχολές οι περισσότεροι είναι από τις υπηρεσίες και τα παρασιτικά επαγγέλματα . Δεν είναι καθόλου περίεργο που δεν διατίθενται εργάτες γης Έλληνες. . Τα στοιχεία δείχνουν ότι πρέπει να εφαρμοσθεί μια άλλη πολιτική η οποία να αξιοποιήσει τους ξένους μετανάστες και μελλοντικά ακόμη και με πρόσκληση των οικογενειών τους. Ο τρόπος είναι αυτός που δείχνει η αγορά μακριά από ιδεοληψίες . Χαμηλό βασικό ημερομίσθιο και αξιοποίηση των μεταναστών ώστε να δημιουργηθούν ανταγωνιστικές εξαγωγικές εργασίες.. Αντί να τους έχουμε να καθαρίζουν τα τζάμια στα αυτοκίνητα να δουλεύουν παραγωγικά για το κοινωνικό σύνολο ώστε να αυξάνουν τον πλούτο και την ευημερία της χώρας αλλά ταυτόχρονα να αναπληρώνουν και τον φθίνοντα πληθυσμό της.. Το ευρώ επειδή είναι σκληρό νόμισμα είναι μαγνήτης για τους μετανάστες, τα 20 ευρώ γι αυτούς είναι αστρονομικός μισθός διότι με μισθούς 500 ημερών δηλαδή 2 χρόνων αγοράζουν στις χώρες τους ακριβό σπίτι που για να το αποκτήσουν στην χώρα τους έπρεπε να δουλεύουν 40 χρόνια.

ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει η ποινική καταδίκη με την τιμωρία του κάθε δημόσιου υπαλλήλου που δεν κάνει το καθήκον του η την δουλειά του σωστά και όπως πρέπει . Είναι μάλλον πρωτοτυπία της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης και πιθανόν του πρωτοποριακού "τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό". Παντού και σε όλον τον κόσμο ακόμη και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού όποιος κάνει παράπτωμα στην εργασία του τιμωρείται απο την υπηρεσία του είτε άμεσα όταν ισχύει το διευθυντικό δικαίωμα είτε απο υπηρεσιακά συμβούλια ειδικά συγκροτημένα για αυτόν τον λόγο όπως ισχύει στην Ελλάδα . Η ποινή ισχύει άμεσα για τον τιμωρηθέντα . Εάν αυτός νομίζει ότι αδικήθηκε προσφεύγει στο δευτεροβάθμιο πειθαρχικό και εν συνεχεία στην δικαιοσύνη εάν θεωρεί ότι παραβιάσθηκαν οι νόμοι και τα δικαιώματα του . Εάν κερδίσει δικαστικά τότε παίρνει την ανάλογη αποζημίωση . Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση ποινικού αδικήματος , η υπηρεσία τον τιμωρεί άμεσα με αναλυτικό σκεπτικό και τις μαρτυρίες εκείνων που εξακρίβωσαν το ποινικό αδίκημα , εάν η έκβαση της ποινικής δίκης είναι διαφορετική άς διεκδικήσει ο ίδιος την αποκατάσταση του δικαστικά απο την υπηρεσία του. Το σημερινό σύστημα είναι εφεύρεση των συνδικαλιστών για να μην τιμωρείται κανείς και το έχουν επιβάλει στην " ευνουχισμένη ιεραρχία " των πολιτικών οι οποίοι εφοβούντο να εφαρμόσουν πειθαρχία και τιμωρίες για να μην χάνουν ψήφους μα μην έχουν" πολιτικό κόστος". Και έτσι καταντήσαμε οι δικαστές ουσιαστικά να διοικούν , αλλά έχει ως παρενέργεια επιπλέον φόρτος εργασίας στην δικαιοσύνη με αποτέλεσμα οι υποθέσεις να τραβούν σε μάκρος πολλών χρόνων. Η δημοσιοϋπαλληλική δικαιοσύνη Του Πάσχου Μανδραβέλη Το τεκμήριο αθωότητας είναι ένας από εκείνους τους υπέροχους θεσμούς της νεωτερικότητας, που σκοπό έχει να προστατεύει τον κατά κανόνα αδύναμο πολίτη από τις αυθαιρεσίες του πανίσχυρου κράτους. Με βάση αυτό ουδείς θεωρείται ένοχος στα μάτια του δικαστή μέχρις αποδείξεως του εναντίου• οι διωκτικές αρχές οφείλουν να αποδείξουν την ενοχή του κατηγορουμένου και όχι ο κατηγορούμενος την αθωότητά του• οι αμφιβολίες είναι πάντα υπέρ του κατηγορουμένου, κανείς δεν πρέπει να προφυλακίζεται ελαφρά τη καρδία αν δεν συντρέχουν κάποιοι λόγοι. Το τεκμήριο αθωότητας προστατεύει το θεμελιώδες δικαίωμα του ατόμου στην ελευθερία. Δεν φτιάχτηκε για να προστατεύει την εργασία στο Δημόσιο• άσχετα αν στην Ελλάδα η δημοσιοϋπαλληλία θεωρείται η μέγιστη κατάκτηση της ανθρωπότητας, μεγαλύτερη ακόμη και από τη Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ετσι, όπως κάποιος ιδιώτης επιχειρηματίας δεν θα άφηνε στο ταμείο κάποιον που κατηγορείται για κλοπή, έτσι και το κράτος δεν μπορεί να αφήνει στη θέση τους ανθρώπους που διώκονται για κακουργήματα μέχρι να τελεσιδικήσει -Κύριος οίδε σε πόσα χρόνια- η υπόθεσή τους. Βεβαίως, όλα τα αδικήματα δεν πρέπει να μπαίνουν στον ίδιο τορβά. Οπως δεν υπάρχει προφυλάκιση για πλημμελήματα, κατά τον ίδιο τρόπο είναι υπερβολικό να φεύγουν από τη δουλειά τους άνθρωποι που κατηγορούνται για πλημμελήματα ή διοικητικά παραπτώματα. Αλλο όμως είναι τα κακουργήματα. Μπορεί άνθρωποι που έχουν μέχρι και πρωτοβάθμιες καταδίκες για χρηματισμό ή κατάχρηση να παραμένουν στις θέσεις τους μέχρι να τελεσιδικήσει σε 10-15 χρόνια η υπόθεσή τους, επικαλούμενοι το τεκμήριο της αθωότητας; Η άσκηση δίωξης από έναν εισαγγελικό λειτουργό είναι (ή πρέπει να είναι) μια πρώτη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης. Αν τα στοιχεία που υπάρχουν κρίνονται επαρκή για να ασκηθεί δίωξη, το τεκμήριο της αθωότητας σαφώς ισχύει για τον κατηγορούμενο, αλλά σε ό,τι αφορά τη δικαστική διερεύνηση. Δεν αφορά την υπόλοιπη ζωή του. Αν, δηλαδή, κάποιος κατηγορηθεί ότι κακοποιεί τα παιδιά του, δεν θα του επιτραπεί να μείνει στο ίδιο σπίτι μ’ αυτά επειδή ισχύει το τεκμήριο αθωότητας. Θα υπάρξουν περιοριστικοί όροι, ασχέτως αν αυτός στο τέλος μπορεί να αθωωθεί. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να ισχύσει και στο Δημόσιο. Αν κάποιος κατηγορηθεί για κακούργημα είναι αθώος στα μάτια της Δικαιοσύνης, αλλά δεν θα μείνει στο Δημόσιο. Πρέπει να φύγει και αν στο τέλος αθωωθεί, πρέπει να αποζημιωθεί. Αυτό, όμως, σκοντάφτει στην ρωμαίικη πραγματικότητα της Δικαιοσύνης. Δυστυχώς η πρώτη δικαστική διερεύνηση για την άσκηση δίωξης σπανίως είναι επιμελής. Οι εισαγγελείς, λειτουργώντας προφανώς με τη δημοσιοϋπαλληλική λογική, «φύγε κακό από τα μάτια μου», παραπέμπουν σχεδόν όλες τις υποθέσεις στο ακροατήριο, ακόμη κι εκείνες που καταφανώς είναι για το αρχείο, π.χ. μηνύσεις για λόγους εκδίκησης. Ετσι, όχι μόνο δημιουργείται τεράστιος φόρτος στη Δικαιοσύνη, αλλά πολλές φορές ενσυνείδητοι υπάλληλοι σέρνονται στα δικαστήρια επειδή π.χ. κάποιος στον οποίο καταλόγισαν πρόστιμο εκδικείται με την υποβολή μήνυσης. Με δεδομένη την κατάσταση στη Δικαιοσύνη είναι λογικό που η πολιτική ηγεσία διστάζει να διώχνει υπαλλήλους που διώκονται ακόμη και για κακουργήματα. Προφανώς γνωρίζει ότι πολλές από τις διώξεις είναι προϊόν ελλιπούς δικαστικής διερεύνησης στο πρώτο στάδιο. Ετσι ξαναγυρίζουμε στο μεγάλο πρόβλημα που έχει η ανόρθωση της χώρας και δεν είναι άλλο από τη Δικαιοσύνη. Εκεί τελικώς σκοντάφτουν όλα... Σχόλια

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ Τα δύσκολα και με τεράστιο πολιτικό κόστος μέτρα ,όπως η μείωση των συντάξεων και των μισθών με ποσοστά πάνω απο 30 % , η υπερφορολόγηση των ακινήτων και η μεγάλη ανεργία στον ιδιωτικό τομέα έχουν ληφθεί και το έχουν επωμισθεί τα δύο μεγάλα κόμματα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Η αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα ώστε να δουλεύει παραγωγικά και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπως γίνεται σε όλην την Ευρώπη , αλλά και η απόλυση ακόμη και 200000 υπαλλήλων δεν θα έχει κανένα πολιτικό κόστος γι αυτά τα κόμματα . Όλοι οι υπάλληλοι του δημοσίου οι οποίοι θα θιγούν και είναι κυρίως άνθρωποι οι οποίοι δεν εργάζονται καθόλου ,λείπουν αδικαιολόγητα ,δωροδοκούνται ,κωλυσιεργούν ,όλα τα παράσιτα του δημόσιου τομέα οι οποίοι είναι σήμερα σχεδόν η πλειοψηφία τους ψηφίζουν Συριζα Ανέλ Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ . Κανένας απο αυτούς τώρα πια δεν ψηφίζει ούτε Ν.Δ ούτε ΠΑΣΟΚ το οποίο ψηφιζε πριν απο το μνημόνιο κατά πλειοψηφία . Επομένως τα δύο κόμματα που παρέμειναν στην κυβέρνηση δεν έχουν εκτιμήσει στρατηγικά σωστά την κατάσταση . Έχουν κάθε συμφέρον να λάβουν τα σκληρά μέτρα τα οποία θα αναδιοργανώσουν τον δημόσιο τομέα ,αλλά και η χώρα θα έχει τεράστιο δημοσιονομικό όφελος τέτοιο που η χώρα θα έχει πρωτογενές περίσσευμα που θα καλύπτει και τους τόκους . Έτσι θα αποκλειστεί κάθε περίπτωση να ληφθούν νέα μέτρα και η χώρα θα δώσει άλλη εικόνα στις αγορές και στους υποψήφιους επενδυτές αλλά και στον Ελληνικό λαό , και αμέσως μετά απο αυτά θα βγούμε απο την ύφεση και την κρίση. Το Αφγανιστάν και η τρόικα Του Αλέξη Παπαχελά Η τρόικα και εμείς έχουμε λίγο αρχίσει να θυμίζουμε τους Αμερικανούς και το Αφγανιστάν. Πήγαν οι υπεροργανωμένοι Αμερικανοί στην ιστορική και περίπλοκη αυτή χώρα και προσπάθησαν να στήσουν ένα μοντέρνο κράτος, μια ανοικτή οικονομία κ.λπ. Επειτα από λίγο κατάλαβαν ότι βυθίζονταν στο ίδιο τέλμα που είχαν βουλιάξει πριν από πολλά χρόνια οι Βρετανοί και άλλες μεγάλες δυνάμεις. Οπότε αποφάσισαν να κάνουν την τρίχα τριχιά και να πιαστούν από πολύ μικρά σημάδια για να πανηγυρίσουν σημαντικές «επιτυχίες». Η πραγματικότητα τούς διαψεύδει και γνωρίζουν καλά πως το Αφγανιστάν θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα ημι-αποτυχημένο κράτος. Εχουν πια πιστέψει όμως ότι μέχρι εκεί πάει αυτή η χώρα και προκειμένου να ρισκάρουν την πλήρη επαναποσταθεροποίησή της καλύτερα να αφήσουν τα πράγματα ως έχουν. Τι σχέση έχουν τώρα όλα αυτά με την τρόικα και την Ελλάδα; Βλέπουμε να βαθαίνει ένας κυνισμός και μια «μαυρίλα» σε σχέση με το τι είναι εφικτό και τι όχι στην Ελλάδα. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι μια βιασύνη να αποδείξουν στον κόσμο ότι είμαστε success story. Οπως μου έλεγε πρόσφατα κορυφαίος Ευρωπαίος αξιωματούχος «είτε θέλετε είτε όχι, εμείς θα σας κάνουμε success story». Οι άνθρωποι έχουν το δικό τους πρεστίζ να προστατεύσουν, γιατί στο κάτω κάτω έχουν βάλει πολλά λεφτά στην Ελλάδα και πρέπει να δικαιολογήσουν το αποτέλεσμα στις γραφειοκρατίες τους ή στους ψηφοφόρους τους. Κάπου σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Περνάει ένας νόμος που απελευθερώνει μια συγκεκριμένη αγορά και έπειτα από λίγο εκδίδεται κάποια απόφαση που τον ακυρώνει. Ανοίγει υποτίθεται ένας κρίσιμος τομέας και στη συνέχεια κάποιος εγχώριος φύλαρχος-νταβατζής λειτουργεί όπως οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και ξανακλείνει μόνος του τον συγκεκριμένο κλάδο. Ερχονται Ολλανδοί σοβαροί ειδικοί για να δουν πώς θα βελτιώσουμε τις εξαγωγές μας και ο αρμόδιος υφυπουργός πετάει τις προτάσεις τους στο καλάθι των αχρήστων, προκειμένου να διορίσει 5-6 κολλητούς σε μια επιτροπή. Κοιτάνε γύρω και δεν βλέπουν ούτε περίσσευμα ικανών ανθρώπων που έχουν αναμειχθεί στα κοινά ούτε και κανένα μεταρρυθμισιτκό ρεύμα να παρασύρει την κοινωνία. Αρχίζει, λοιπόν, η ευγενική νεκρολογία των μεταρρυθμίσεων εν Ελλάδι: «Μάλλον δεν μπορούν αυτοί εδώ να κάνουν ό,τι πρέπει, δεν έχουν το πολιτικό προσωπικό, δεν το σηκώνει η κουλτούρα τους, δεν, δεν...». Ετσι γινόμαστε εξ ανάγκης ένα λίγο τεχνητό success story. Ε, λοιπόν, είναι καιρός να θυμώσουμε με τους εαυτούς μας. Δεν είμαστε ούτε Αφγανοί της υπαίθρου ούτε μέλη φυλών. Εχουμε πολλούς ικανούς ανθρώπους, οι οποίοι τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στον δημόσιο στήνουν και τρέχουν επιχειρήσεις και projects που δεν έχουν τίποτα, μα τίποτα, να ζηλέψουν από τους έξω. Επειδή όμως έχουμε «μουλαρώσει» τώρα και δεν μας εμπνέει κανένα όραμα και κανένας ηγέτης, έχουμε αφεθεί στην τύχη του βούρδουλα της τρόικας. Ντροπή! Να το βράσω το τεχνητό success story που θα μας καταστήσει στο τέλος μια φτωχή χώρα που θα μοιάζει με το Πουέρτο Ρίκο της Ευρώπης. Μπορούμε πολύ καλύτερα. Αρκεί να σταματήσουμε να ανεχόμαστε φαύλους πολιτικούς, οπισθοδρομικούς συνδικαλιστές και να σαγηνευόμαστε από τις σειρήνες της άρνησης και της αδράνειας. Πρέπει να γίνουμε μόνοι μας το πραγματικό success story και να τιμήσουμε την πατρίδα μας χωρίς κομπλιμέντα ελεημοσύνης από κανέναν. Γιατί οι ξένοι μάς υποτιμούν δικαιολογημένα όταν εμείς υποτιμάμε τόσο πολύ τους εαυτούς μας.

ΑΞΙΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΕΦΟΡΙΩΝ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ Κε Καλλίτση δεν είναι θέμα πολιτικών αυτήν την στιγμή ,ήταν θέμα τους την δεκαετία του 80 επί Α.Παπανδρέου που φτιάχτηκαν αυτοί όλοι οι πρωτοποριακοί θεσμοί οι οποίοι μας έφεραν στην πρωτοκαθεδρία της οπισθοδρόμησης. Δεν υπάρχουν άξια στελέχη κρυμμένα στο δημόσιο και στούς εισπρακτικούς μηχανισμούς οι οποίοι θα επιτύχουν τους στόχους και θα κάνουν θαύματα . Οι θεσμοί διαμορφώνουν χαρακτήρες ικανότητες και αποδόσεις σε όλους τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και στα κράτη. Για να γίνει αυτό το σύστημα παραγωγικό και να επιτύχει τους στόχους της τρόϊκας και ακόμη περισσότερο να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή πρέπει να αλλάξουν ριζικά οι θεσμοί λειτουργίας του ,δηλαδή να ισχύει το διευθυντικό δικαίωμα και να υπάρχει ανταμοιβή στους καλούς και κυρώσεις στους κακούς και στους ανίκανους .Σήμερα το σύστημα είναι μία άμορφη χωρίς διοίκηση μάζα ,η ανταμοιβή ήταν πάντοτε τα "φιλοδωρήματα " των φορολογουμένων και αυτά ήταν τα κίνητρα για την αύξηση της παραγωγικότητας , την οποία κανείς δεν μετρούσε ούτε μπορούσε να μετρήσει και ο κάθε υπάλληλος δούλευε χωρίς να ζορίζεται ανάλογα με τις δυνάμεις του και το μίνιμουμ των δυνατοτήτων του . Τώρα τελευταία έχουν ζορισθεί με την μείωση των υπαλλήλων αναγκάζονται να δουλεύουν όλο το οκτάωρο αλλά οι άνθρωποι αυτοί έχουν μειωμένη παραγωγικότητα διότι έτσι είχαν μάθει τόσα χρόνια , "παλιός γάιδαρος καινούργια περπατησιά δεν γίνεται" . Εάν είχατε κάνει στο δημόσιο την παλιά καλή εποχή τότε "που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα " διοριζόντουσαν άνθρωποι ικανότατοι απο τον ιδιωτικό τομέα τα πρώτα τρία χρόνια αισθάνονταν απελπισία ήθελαν να παραιτηθούν απο τον τέταρτο χρόνο είχαν προσαρμοσθεί στο σύστημα απόλυτα ,εάν στον πέμπτο χρόνο τους ζητούσες να εργασθούν 3 ώρες αντί για δύο δεν μπορούσαν και μίλαγαν γιο εντατικοποίηση .Μην ονειρεύεστε για θαυματοποιούς κρυμμένους τα διαμάντια έχουν γίνει προ πολλού στάκτη. ΑΞΙΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΩΝ ΕΦΟΡΙΩΝ15 Του Κωστα Καλλιτση / kallitsiskostas@yahoo.com Στοιχηματίζω ότι ο κ. Ράιχενμπαχ, όσο κι αν έχει αρχίσει να κατανοεί τα ελλαδικά πολιτικά (α)ήθη, το πρωί της Πέμπτης εξεπλάγη. Οταν, τη Δευτέρα, σε έκθεσή του υπογράμμιζε ότι είχαν ολοκληρωθεί μόνο 88 από τους 300 ελέγχους που έπρεπε να είχαν γίνει σε μεγάλες επιχειρήσεις και μόνο 467 από τους 1.300 ελέγχους που έπρεπε να είχαν γίνει σε πολύ πλούσιους Ελληνες, δεν υποψιαζόταν ότι αυτό θα αποτελούσε ευκαιρία για μια νέα κομματική εφόρμηση στις εφορίες. Οπως δεν φανταζόταν, την Τετάρτη, όταν συζητούσε με την κυβέρνηση πώς θα οργανωθεί ο σχεδιασμός της νέας φορολογικής διοίκησης, ότι την ίδια ώρα το Μαξίμου έδινε πράσινο φως στην αντικατάσταση 164 διευθυντικών στελεχών σε εφορίες, ΣΔΟΕ και Ελεγκτικά Κέντρα, παράνομα, χωρίς αξιολόγηση. Ολα ήταν προμελετημένα. Η πρώτη απόπειρα είχε γίνει στις αρχές Νοεμβρίου. Ο κ. Γ. Στουρνάρας (παρότι εξαρχής του είχαν αφαιρεθεί οι σχετικές αρμοδιότητες...) είχε καταφέρει να την εμποδίσει. Η δεύτερη απόπειρα έγινε την Τετάρτη. Την Πέμπτη, τελικά, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε μερικό «πάγωμα» της απόφασής της. Η ουσία μένει κι είναι άκρως ανησυχητική: η κομματική ιδιοτέλεια είναι παρούσα, κάποιοι παραμένουν αμετανόητοι. Με αφορμή την απόφαση για αντικατάσταση του επιτυχημένου προέδρου των ΕΛΓΑ, Θ. Σαρρή, από κάποιον πολιτευτή του ΠΑΣΟΚ που έχει το προσόν ότι απέτυχε να εκλεγεί, είχα σχολιάσει πρόσφατα πως «ακόμη και σήμερα, το πελατειακό κράτος, που μας έσυρε στη χρεοκοπία, δίνει το αηδιαστικό “παρών” του. Το πολιτικό σύστημα δείχνει ότι δεν αλλάζει μυαλά, είτε η κυβέρνηση είναι μονοκομματική είτε είναι τρικομματική. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα». Κι αυτό εμφανίζεται με κάθε αφορμή. Οπως συνέβη (και) στις εφορίες. Την ώρα που ο ελληνικός λαός συνθλίβεται από τα φορολογικά βάρη (για χάρη και προς τέρψη λαθρεμπόρων και φοροφυγάδων...), η κυβέρνηση εμφανίστηκε να διανέμει οφίτσια στις εφορίες με κριτήρια κομματισμού και εκλογικών συσχετισμών. Ετσι, λένε άνθρωποι που γνωρίζουν, περίπου το 80% όσων απομακρύνονταν προερχόταν από τις λίστες του ΠΑΣΟΚ και το 80% όσων τοποθετούνταν προερχόταν από τις λίστες της ΔΑΚΕ. Λίγοι αμφιβάλλουν ότι οι περισσότεροι από όσους θα απομακρύνονταν, αν αξιολογούνταν, θα έπρεπε πράγματι να απομακρυνθούν, για ανεπάρκεια. Κατά παράβαση του νόμου, όμως, δεν έγινε οποιαδήποτε αξιολόγηση. Και δεν έγινε αξιολόγηση διότι, αν γινόταν, οι περισσότεροι από τους νέους που τοποθετούνταν θα έπρεπε να αποκλεισθούν από κάθε θέση ευθύνης, επίσης ως ανεπαρκείς... Οπως προσφυώς είχε πει ο κ. Δ. Δρίτσας, πρώην γενικός διευθυντής του Λογιστηρίου του Κράτους, σε κάθε κυβερνητική αλλαγή «η ΔΑΚΕ παραδίδει στην ΠΑΣΚΕ και η ΠΑΣΚΕ παραδίδει στη ΔΑΚΕ» στις εφορίες. Σε κομματικούς επιτηδείους εξίσου ανεπαρκείς, που βλάπτουν εξίσου τις εφορίες – και το δημόσιο συμφέρον... Το εύλογο ερώτημα: Οι άξιοι, ικανοί και έντιμοι άνθρωποι που υπάρχουν και εργάζονται στις εφορίες, αυτοί πού είναι; Γιατί δεν αξιοποιούνται, έστω τώρα, που τόσο σκληρά δοκιμάζεται ο τόπος; Απάντηση: Δεν αξιοποιούνται, διότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων έχει ένα μεγάλο ελάττωμα. Είναι αξιοπρεπείς. Ολοι γνωρίζουμε ότι έντιμοι και ικανοί άνθρωποι υπάρχουν στις εφορίες, όπως υπάρχουν σε όλο τον κρατικό μηχανισμό. Είναι αυτοί που κρατούν όρθιο το κράτος. Αλλ’ επειδή είναι αξιοπρεπείς, δεν αναρριχώνται μετερχόμενοι κάθε είδους αθέμιτες πρακτικές. Ούτε πήγαιναν ούτε πηγαίνουν ούτε, ποτέ, θα πάνε να προσκυνήσουν τους κομματάρχες για να αναλάβουν μια θέση. Είτε αυτοί οι κομματάρχες ανήκουν σε ένα είτε ανήκουν σε τρί

ΑΚΡΑΤΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΑΡΡΩΣΤΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ

ΑΚΡΑΤΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ Ο Ελληνικός λαός πολύ λίγη σχέση έχει με τον διαφωτισμό τον φιλελευθερισμό και την αστική δημοκρατία . Οι πρόσφυγες απο την Μ.Ασία και οι περιοχές που κατακτήσαμε με τους Βαλκανικούς πολέμους το 1913 - 14 έιναι τα 75 % του Ελληνικού πληθυσμού . Όλοι αυτοί μέχρι που ενσωματώθηκαν στην Ελληνική επικράτεια δεν είχαν γνωρίσει άλλο πολίτευμα για πολλούς αιώνες απο την δεσποτεία του Σουλτάνου και για χίλια και περισσότερα χρόνια πρίν την κυριαρχία της Ρώμης και του Βυζαντίου . Υπήρξε βέβαια πάντοτε μια φωτισμένη Αστική τάξη κυρίως εμπόρων η οποία βρισκόταν στην πρωτοπορία του Ευρωπαϊκού πνεύματος αλλά αυτή ήταν μία μικρή μειοψηφία ,η οποία ήταν πρωτοπορία στα ιστορικά γεγονότα αλλά δεν μπορούσε να αλλάξει την νοοτροπία του συνόλου . Αλλά και μετά το 1922 και μέχρι τον πόλεμο του 1940 για πολύ λίγο είχαμε δημοκρατία και στο μεγαλύτερο διάστημα δικτατορίες . Αυτή η κουλτούρα βρήκε έφορο έδαφος να ανθίσει στην μεταπολίτευση του τεράστιου κρατικού τομέα της τελευταίας χώρας του υπαρκτού σοσιαλισμού . Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της παθογένειας είναι η λαϊκίστικη δεξιά η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες , οι οποίοι πλειοδοτούν απέναντι στην μονίμως λαϊκίστικη αριστερά . Ο Καμένος και οι λοιποί συνεργάτες του επτά χρόνια υπουργοί σε μια κυβέρνηση που αύξησε το δημόσιο χρέος της χώρας κατά 130 δισεκατομμύρια ευρώ , αμφισβητούν το χρέος , αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει ότι εικονικά το δείχνουν οι Ευρωπαίοι για να μας εκμεταλλευθούν και να μας κλέψουν τους " τεράστιους " θησαυρούς απο πετρέλαια και ορυκτά . Και συνεχίζουν και εάν υπάρχει λίγο δημόσιο χρέος αυτό είναι τα λεφτά που έκλεψαν οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ . Και με αυτά τα επιχειρήματα εξασφαλίζουν το 20 % του εκλογικού σώματος το οποίο εψήφιζε την δεξιά ( Ν.Δ) . Ο Τσάβες και οι λαϊκιστές της Ν,Αμερικής είναι αγγελούδια μπροστά σε αυτούς . Εάν πάμε στα Ευρωπαϊκά λαϊκά κόμματα εκεί επικρατεί η τετράγωνη λογική ,βάζουν κάτω τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν άφθονα δηλαδή τις δαπάνες του προϋπολογισμού τα έσοδα του κράτους βλέπουν πως δημιουργούνται τα ελλείμματα και φροντίζουν να ενημερώνουν σωστά και θεμελιωμένα τους ψηφοφόρους δηλαδή τον λαό . Ακόμη και οι λαϊκιστές ακροδεξιοί όπως το κόμμα του Λεπέν σε σχέση με τα Ελληνικά δεδομένα έχει τετράγωνη λογική και επιχειρήματα . Οι θυμωμένοι Του Αλέξη Παπαχελά Ένα σημαντικό κομμάτι των συμπολιτών μας έχει οχυρωθεί σε ένα πολιτισμικό και πολιτικό περιθώριο. Εκεί τους έσπρωξε η κρίση αλλά και ο ανεξέλεγκτος θυμός εναντίον ενός πολιτικού συστήματος που δεν τήρησε το «συμβόλαιο» που είχε για δεκαετίες μαζί τους. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους ανήκαν, ακόμη και πριν από λίγα χρόνια, στον κορμό της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Μιλάμε για νοικοκυραίους, συντηρητικούς ανθρώπους, οι οποίοι είχαν οριακές απόψεις για διάφορα κοινωνικά ζητήματα, αλλά δεν ξέφευγαν ποτέ από τα όρια μιας αστικής δημοκρατίας. Ανάμεσά τους έβρισκες πάντοτε στρατιωτικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, αλλά και μικροεμπόρους. Η Ν.Δ. τους έχασε από πελάτες, γιατί πολλοί εξ αυτών ανέβηκαν στα «αντιμνημονιακά κεραμίδια» μαζί με το κόμμα τους, αλλά παρέμειναν εκεί μετά τη μεταστροφή του κ. Σαμαρά. Τώρα είναι πολύ θυμωμένοι, αν όχι ποτισμένοι με μίσος για την αστική δημοκρατία, αλλά και με βαθιά προσήλωση σε διάφορες απίθανες θεωρίες συνωμοσίας. Για να είμαστε ακριβείς, οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν υποκαταστήσει το δικό τους σύστημα αξιών και συνιστούν τα μοναδικά εργαλεία ανάλυσης της κρίσης. Τα παιδιά νιώθουν μάλιστα απελευθερωμένα γιατί αντλούν την ενημέρωσή τους από ένα σκοτεινό τμήμα του Διαδικτύου, εκεί όπου αποθεώνονται οι σχετικές θεωρίες και τα πάντα εξηγούνται μέσα από διαβολικά σχήματα καταδίωξης του ελληνισμού. Ο ανεξέλεγκτος θυμός και η πλήρης βεβαιότητα πως «τώρα πια ξέρουμε πολύ καλά τι παίζεται» έχουν οδηγήσει αυτόν τον κόσμο πολύ πέραν της αντιμνημονιακής υστερίας. Είναι σημαντικό για το μέλλον της χώρας να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο. Είναι ανόητοι και απελπιστικά υπερόπτες εκείνοι που απλά τον σνομπάρουν και μιλούν με απαξία γι’ αυτόν. Στο κάτω κάτω ευθύνη για την πορεία του έχουν σε μεγάλο βαθμό οι πολιτικοί μας. Η λουμπενοποίηση ενός τμήματος της Δεξιάς ξεκίνησε πολύ πριν από το Μνημόνιο, όταν κάποιοι αποφάσισαν ότι αντί για την Κεντροδεξιά των Ράλλη, Αβέρωφ, Τσάτσου, Κανελλόπουλου έπρεπε η Ν.Δ. να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και να απευθυνθεί στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή των νοικοκυραίων. Ξέχασαν οι κεντροδεξιοί επίγονοι πως ένας λαός πάει μπροστά όταν του θέτεις φιλόδοξους στόχους, όχι όταν τον υπνωτίζεις με εκείνο το «η Ελλαδίτσα μας να είναι καλά» ή όταν του καλλιεργείς επίπλαστα σύνδρομα καταδίωξης. Η λύση δεν είναι να ταυτισθεί κανείς με τα ένστικτα του μίσους ή τις ακροδεξιές θεωρίες και μεθοδεύσεις. Αν είναι να επιλέξουν αυτοί οι άνθρωποι αυτόν τον δρόμο θα ακολουθήσουν τους Ταλιμπάν, τους πραγματικούς αντισυστημικούς ευαγγελιστές. Οχι, θέλει δουλειά, συζήτηση και μεγάλη προσπάθεια να τους πείσουμε πως το μίσος δεν αποτελεί λύση για την πατρίδα και πως ο άκριτος εθνικισμός οδηγεί στην εθνική καταστροφή. Εχουμε όλοι ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια: το κράτος που ευτυχώς επιβάλλει πλέον τον νόμο και την τάξη αντί να απουσιάζει από τις γειτονιές μας, η Εκκλησία που μπορεί και «μιλάει» στην ψυχή τους, οι πολιτικοί, τα μέσα ενημέρωσης, οι τοπικές κοινωνίες, ο καθένας μας ως γείτονας ή φίλος. Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Μέσα στον θυμό τους μας βλέπουν όλους ως κομμάτι ενός «συστήματος» ή μιας μεγάλης συνωμοσίας. Παραξενεύονται, μάλιστα, όταν αντιλαμβάνονται πως αγαπάμε αυτόν τον τόπο, πως η γαλανόλευκη στο απόμακρο εκκλησάκι σε έναν βράχο στο Αιγαίο μάς «μιλάει» όσο κανένα άλλο σύμβολο, πως κρατιόμαστε κι εμείς με νύχια και με δόντια από τα «σκοινιά της παράδοσης» τις δύσκολες αυτές μέρες. Μερικοί ισχυρίζονται πως είναι αργά για να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο γιατί έχει μπει πολύ δηλητήριο στις φλέβες του. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Πρέπει, όμως, να δώσουμε τη μάχη και να μην τον χαρίσουμε με ευκολία ή ελιτίστικη υπεροψία σε κανέναν απολύτως...

ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ , ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΑΛΑΒΗ ;;

ο ψυχαγωγικό πρόγραμμα του συνεδρίου Του Στέφανου Κασιμάτη «Για πρώτη φορά μετά το 1944 ένας εκπρόσωπος του ηρωικού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος βρίσκεται τόσο κοντά στην εξουσία». Δεν το λέω εγώ - προς Θεού! Είναι διαπίστωση που προέρχεται από την εισαγωγή της «πλατφόρμας», την οποία κατέθεσε προς συζήτηση στο πλαίσιο του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ. Η εν λόγω τάση διαπιστώνει, επίσης, ότι «η σοσιαλιστική επανάσταση, όπως κάθε κοινωνική επανάσταση στο παρελθόν, από τη φύση της δεν μπορεί να είναι μια ειρηνική διαδικασία». Ως εκ τούτου, λοιπόν, κρίνει ότι «ένας από τους πρώτους στόχους της νικηφόρας εργατικής τάξης θα πρέπει να είναι η καταστροφή του παλιού αστικού κρατικού μηχανισμού, που, όπως κάθε μορφή κράτους σε μια ταξική κοινωνία, αποτελεί ένα όργανο ταξικής εξουσίας και καταπίεσης». Ιδού, λοιπόν, τα μέτρα που προτείνει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ η Κομμουνιστική Τάση για την αναμόρφωση του Στρατού: «Πλήρη συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους τους στρατιώτες και τους κατώτερους αξιωματικούς. Οι εκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές στρατιωτών και κατωτέρων αξιωματικών πρέπει να αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη μονάδα. Εκλογή και δικαίωμα ανάκλησης όλων των αξιωματικών από τους στρατιώτες. Μέτρα βελτίωσης της ζωής στις στρατιωτικές μονάδες (υγιεινή, διατροφή, επαρκείς άδειες) και αύξηση του μισθού του φαντάρου στο ύψος του επιδόματος ανεργίας. Επαρκής εκπαίδευση στα όπλα καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας. Οχι στον επαγγελματικό στρατό. Θητεία με εκπαίδευση στα όπλα όλου του εργαζόμενου λαού, σαν εγγύηση για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του. Αμοιβή όλων των αξιωματικών με τον μισθό ενός ειδικευμένου εργάτη. Πλαισίωση του στρατού από στρατιωτικά αποσπάσματα των εργατικών οργανώσεων που θα εκπαιδευτούν στα στρατόπεδα με έξοδα του κράτους». (Σ. σ.: Φαντασθείτε μόνο να εφαρμοσθούν όλα αυτά τα ωραία και έπειτα να έχουμε μια μικρή σύρραξη! Ως και για τις ένοπλες δυνάμεις της πΓΔΜ η προέλαση στη Θεσσαλονίκη θα είναι ένας περίπατος...) Οι προτάσεις όμως επεκτείνονται και στην αναμόρφωση των Σωμάτων Ασφαλείας: «Κατάργηση όλων των ειδικών δυνάμεων καταστολής και αστυνόμευσης των αγώνων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Απαγόρευση παρουσίας των σωμάτων ασφαλείας στους χώρους στους οποίους διεξάγεται πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα και επέκταση του ασύλου σε όλους τους εκπαιδευτικούς και εργασιακούς χώρους. (Σ.σ: συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά φαντάζομαι την πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου να έχει μετατραπεί σε μια τεράστια χασισοφυτεία...) Κατάργηση κάθε αυτοδιοίκητου των σωμάτων ασφαλείας. υπαγωγή τους στον έλεγχο των μαζικών οργανώσεων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας και μετατροπή τους σε πολιτοφύλακες, με εκ περιτροπή (sic) συμμετοχή σε αυτές επίλεκτων μελών των μαζικών εργατικών οργανώσεων και της νεολαίας. Καθορισμός του προγράμματος εκπαίδευσής τους από εκλεγμένη επιτροπή εκπροσώπων από τις μαζικές οργανώσεις». Κατόπιν αυτών, δεν φαντάζομαι να καταπλαγείτε, αν σας πω ότι, για την αναμόρφωση της Δικαιοσύνης, προτείνουν «αμοιβές δικαστών στο ύψος ενός ειδικευμένου εργάτη», καθώς και «εκλογή των δικαστών απευθείας από τον λαό». Το τελευταίο θα καταστεί δυνατό, διότι προβλέπεται και «εφαρμογή ενός προγράμματος μαζικής λαϊκής επιμόρφωσης πάνω σε ένα αναμορφωμένο και εκσυγχρονισμένο Δίκαιο σύμφωνο με τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού». Τα παραπάνω δημοσιεύθηκαν προ δύο εβδομάδων σε ειδικό ένθετο, εν όψει συνεδρίου, της «Αυγής», με τον τίτλο «Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής - Κείμενα Συμβολής - Καταστατικό». Δεν ξέρω κατά πόσον είναι δυνατόν να συζητηθούν σοβαρά στο συνέδριό τους παρόμοιες βλακείες, μολονότι τους έχω ικανούς. Καλοπροαίρετος ως είμαι πάντα, δεν αποκλείω να εντάσσονται απλώς στο ψυχαγωγικό πρόγραμμα του συνεδρίου... Δημοκρατικός λυρισμός Ο Πύρρος ο Δήμας μίλησε και είπε: «Οταν ήμουν μικρός στη Χειμάρα, τα βράδια δεν πήγαινα να κοιμηθώ αν δεν έβλεπα την παρουσιάστρια της ΕΡΤ να μου λέει καληνύχτα και να ακούσω τον Εθνικό Υμνο. Μπορεί για κάποιους να είναι μελό, για εμένα όμως αυτές είναι οι πιο δυνατές εικόνες της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας. (Σ.σ.: Ιδού η τραγωδία της ζωής υπό κομμουνιστικό καθεστώς: η τηλεόραση της Δύσης δίνει τις πιο δυνατές εικόνες της παιδικής ηλικίας ενός ανθρώπου...) Η ΕΡΤ έδινε σάρκα και οστά στην εικόνα της Ελλάδας που είχα μέσα στη φαντασία μου. (Σ.σ.: Γι’ αυτό έγινε ΠΑΣΟΚ ο δύστυχος...) Εδινε σχήμα στα αχνά φωτάκια που έβλεπα με λαχτάρα να αχνοφέγγουν απέναντι από τη Χειμάρα. Κέρκυρα. Αργότερα, η κάμερα της ΕΡΤ ήταν αυτή που έλειπε από το πρώτο μου μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, αλλά και η ΕΡΤ είναι αυτή που έχει στο αρχείο της όλους τους αγώνες και τα παγκόσμια ρεκόρ μου. (Σ.σ.: Με τον Χρήστο Ιακώβου του γνωστού σκανδάλου να φωνάζει “κάτσε κάτω από την μπάρα”; Αντε τώρα, μην ξύνουμε πληγές...) Στην ΕΡΤ γνώρισα και τη γυναίκα μου, συμβασιούχος για μια επταετία κι απ’ αυτούς που αμείβονταν με μπλοκάκι και τους στραβοκοιτούσαν οι μόνιμοι γιατί τους χαλούσαν τον τραχανά... Γλυκές και πικρές αναμνήσεις. Οπως και να έχει πάντως, η δημόσια τηλεόραση πρέπει να εκπέμπει, γιατί το οφείλουμε στη Δημοκρατία.» Για να συνοψίσω το νόημα της δήλωσης, δημοκρατία είναι η νοσταλγία του καθενός μας. Καταλαβαίνουμε, πάντως, εις τι οφείλεται η πολιτική εξαφάνιση του Πύρρου: το έχει ρίξει στην ποίηση ο άνθρωπος - ασκείται στον δημοκρατικό λυρισμό... ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ Η παλαβή διεστραμμένη και ανιστόρητη αριστερά σε όλο της το μεγαλείο αλλά δυστυχώς έτσι έχουμε γαλουχήσει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας μετά την μεταπολίτευση . Δεν μας λένε αυτοί οι κύριοι ποια είναι η κοινωνική βάση τους που θα εκτελεί αυτό που εκθέτουν σαν πρόγραμμα το οποίο έχουν αντιγράψει απο τον Λένιν , αυτός είχε τους επαγγελματίες επαναστάτες και το εργατικό προλεταριάτο . Στην Ελλάδα δεν υπάρχει προλεταριάτο διότι δεν υπάρχει βιομηχανία και βιοτεχνία . Αλλά και στην Γερμανία σχεδόν είναι ανύπαρκτο το κατάργησε η καινούργια τεχνολογία . Μία αυτοκινητοβιομηχανία που στην δεκαετία του 70 είχε 30000 εργάτες σήμερα έχει 2000 χειριστές κομπιούτερ και 200 εργάτες .Οι τορναδόροι εφαρμοστές "θρυλική πρωτοπορία " του προλεταριάτου έπαψε να υπάρχει σαν επάγγελμα τους κατάργησαν οι τόρνοι που καθοδηγούνται απο κομπιούτερ και την δουλειά τους την κάνουν τα προγράμματα . Αυτοί οι αρρωστήμενοι εγκέφαλοι του αριστερού ρεύματος εννοούν σαν προλεταριάτο τους χιλιάδες αργόμισθους του Ελληνικού δημοσίου και τούς συνταξιούχους που κοντεύουν να είναι περισσότεροι απο τους εν ενεργεία. Δεν έχουν διαβάσει ότι ο Λένιν έλεγε ότι " ο αριστερισμός είναι η παιδική ασθένεια του κομουνισμού " και το πρώτο που έκανε μόλις πήρε την εξουσία με πρωταγωνιστή τον Στάλιν να μαζέψει τους όμοιους τους και να τους στείλει στην Σιβηρία .Εκεί "όλη την ημέρα έσκαβαν τον πάγο και την νύχτα τους είχε καθιστούς στον πάγο" . Αυτή είναι η μόνη τους προσφορά στην επανάσταση και στην ιστορία . Φαίνεται ότι και αυτοί οι τύποι του Σύριζα λαχταρούν να έχουν την ίδια τύχη αλλά τι τους φταίει ο υπόλοιπος Ελληνικός λαός . Αλλά το παράδειγμα αυτό δείχνει ποια είναι η Ελληνική αριστερά σήμερα μια άκρως συντηρητική και επικίνδυνη παράταξη η οποία το μόνο που ξέρει και ζητάει είναι πως να απομυζά και να σπαταλά τα χρήματα του δημοσίου και δεν λέει τίποτε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Έχει μάλιστα τόσο καλομάθει σε αυτό ,έχει εθισθεί ώστε ο Σύριζα με θράσος να ισχυρίζεται ότι θα πάψει να εξυπηρετεί το χρέος και θα ζούμε όπως πριν εκβιάζοντας την Ευρώπη διότι εάν φύγουμε απο το ευρώ θα καταστραφεί . Το ΚΚΕ μέχρι και την δεκαετία του 50 στο πρόγραμμα του ήταν να εκβιομηχανοποιήση την χώρα για να δημιουργηθεί "η καινούργια άρχουσα τάξη το βιομηχανικό προλεταριάτο". Το βιβλίο του Μπάτση που εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη αυτά έγραφε . 'Οτι έγραφε αυτό το βιβλίο του έγινε πραγματικότητα απο το 1953 μέχρι το 1970 απο το φιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα και όποιος αμφιβάλει δεν έχει παρά να διαβάσει το βιβλίο του κου Σταθάκη του βουλευτή του Σύριζα με τίτλο " το σχέδιο Μάρσαλ και η ανασυγκρότηση της Ελλάδας". Η χώρα αποβιομηχανοποιήθηκε απο την μεταπολίτευση και μετά και γι αυτό φτάσαμε στην σημερινή καταστροφή και χρεοκοπία ,και σε αυτό φέρνει τεράστια ευθύνη αυτή η "παλαβή αριστερά " διότι αυτή καθόρισε το ιδεολογικό πλαίσιο αυτής της κοινωνίας όλα αυτά τα χρόνια.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ

Πολύ ατυχής η σύγκριση της σημερινής Ελλάδας με την Βικτωριανή Αγγλία . Η Αγγλία την εποχή που περιγράφετε ήταν η μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα του κόσμου , είχε προκύψει απο μιά βιομηχανική επανάσταση ,πρωτοφανή για την ανθρωπότητα , γεμάτη καινοτομίες και νέες εφευρέσεις . Υπήρχε μεγάλη ανισότητα ανάμεσα στην καινούργια καπιταλιστική αστική τάξη που έλεγχε τα μέσα παραγωγής το παγκόσμιο εμπόριο και τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου , και σε ένα τεράστιο εργατικό προλεταριάτο που δούλευε στις βιομηχανίες και στα δημόσια εργα στην χώρα . Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες , η παλιά άρχουσα τάξη , "έβλεπε με μισό μάτι " την αστική τάξη που συσσώρευε τον πλούτο και είχε ταχθεί υπέρ μιάς μικρής αναδιάρθρωσης και αύξησης του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών τάξεων ( Ντισραέλι ). Η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καθόλου βιομηχανία και παραγωγή αλλά όλος ο Ελληνικός λαός τρέφετε ο περισσότερος παρασιτικά απο το κράτος αυξάνοντας το δημόσιο χρέος . Δεν υπάρχει εθνική παραγωγική τάξη ( βιομήχανοι και βιοτέχνες ) . Τα υψηλά εισοδήματα και οι "πλούσιοι "φορολογούνται απο το κράτος ληστρικά ,και οι νόμοι δίνουν εξουσίες ελέγχου και επιβολής προστίμων τεράστιες στους εφοριακούς υπαλλήλους του κράτους . Οι μόνοι οι οποίοι μπορούν να εξασφαλίσουν υψηλά εισοδήματα και μεγάλη "κοινωνική ανισότητα " όπως την περιγράφετε είναι όσοι φοροδιαφεύγουν και εκείνοι που έχουν τις κατα τον νόμο αρμοδιότητες να τους ελέγχουν. ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΚΡΑ Tου Κωστα Iορδανιδη Βυθίσθηκε η κυβέρνηση στον κυκεώνα των αριθμών σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας και να εξασφαλίσει τη ρευστότητα που θα αποτρέψει την Ελλάδα από την άτακτη χρεοκοπία. Η θερινή χαλάρωση, η έξοδος των κατοίκων στα πάσης φύσεως θέρετρα, διευκολύνει τη συζήτηση για λήψη μέτρων που απομειώνουν δραματικά τα εισοδήματα όλων των τάξεων, πρωτίστως της μεσαίας, που αποτελεί το στήριγμα του αστικού κράτους. Η αποξένωση των τριών κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση συνεργασίας καθίσταται καθημερινώς πιο ευδιάκριτη. Η ενίσχυση των άκρων -του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ της αριστεράς και της Χρυσής Αυγής- είναι διαρκής και καθημερινή. Είναι προφανές ότι η κοινωνία οδηγείται σταδιακώς σε διχασμό, σε «δύο έθνη» και σε απώλεια της δυνατότητος των πρώην κομμάτων εξουσίας να ελέγξουν την κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βρετανός συντηρητικός πρωθυπουργός κ. Ντέιβιντ Κάμερον έχοντας πλήρη συνείδηση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσεως στο επίπεδο των πολιτών είχε διαπιστώσει την ανάγκη εισαγωγής μίας «επαναστατικής πολιτικής» στο επίπεδο της κοινωνίας, ανάλογης της «οικονομικής επαναστάσεως» που εισήγαγε η Μάργκαρετ Θάτσερ, όταν κατέκτησε την εξουσία το 1979. Αλλά η Βρετανία είναι μία μεγάλη χώρα - των παραδόσεων και του πολιτικού εμπειρισμού. Και ενάμιση αιώνα πριν, όταν η άκρως φιλελεύθερη πολιτική των Ουίγων διαίρεσε την Βρετανία σε «δύο έθνη», ο Βενιαμίν Ντισραέλι διαμόρφωσε μία νέα ιδεολογία των Συντηρητικών, που είχε στόχο την επανένωση των δύο σε «ένα έθνος». Το έπραξε ως πρωθυπουργός, ανατρέχοντας στις αρχές της αριστοκρατικής Αγγλίας -πριν από τη σαρωτική είσοδο των Ουίγων στην πολιτική σκηνή- και των παραδοσιακών υποχρεώσεων της ανωτάτης κοινωνικής και οικονομικής τάξεως προς τις ενδεείς μάζες που είχε δημιουργήσει η βιομηχανική επανάσταση. Η ιδεολογία του «ενός έθνους» που διαμόρφωσε ο Ντισραέλι -του οποίου θαυμαστής έχει δηλώσει ότι είναι ο κ. Κάμερον- ίσχυσε έως την εποχή της κ. Θάτσερ. Σήμερα επανέρχεται στο προσκήνιο, από έναν διάδοχό της στην ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας. Η Ελλάδα, χώρα μεταπρατών, αυτοαπασχολουμένων και αυτοδημιουργήτων, δεν έχει την αριστοκρατική παράδοση της nobless oblige και η μέριμνα για τις ασθενέστερες οικονομικώς τάξεις προωθήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, που εισήγαγε το οκτάωρο και ίδρυσε το ΙΚΑ, το οποίο καταλήστευσαν όλες ανεξαιρέτως οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ελλάδος σε συνεργασία με τις διοικήσεις που διόριζαν. Δείχνει η κυβέρνηση και ιδιαιτέρως ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς ζήλο για την εφαρμογή του δημοσιονομικού προγράμματος. Ορθή η επιλογή. Αλλά ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε «δύο έθνη», σε όσους είναι συνεπείς εκόντες άκοντες προς τις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις τους και σε όσους εκ συστήματος συσσωρεύουν πλούτο φοροδιαφεύγοντες ή παρανομούντες, διαλύει την κοινωνία. Από τον Μάιο του 2012 έχουμε συνεχείς διακηρύξεις προθέσεων για δίκαιο επιμερισμό των βαρών, αλλά το τίμημα καταβάλλουν νομοταγείς συνταξιούχοι, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες. Διόλου παράδοξο ότι οδηγούμεθα στα άκρα. Σχόλια

ΠΡΟΝΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

Ψάχνουν να βρούν περικοπές δαπανών ύψους 11,5 δισεκ. ευρώ και τα πορνιακά επιδόματα είναι 14,5 δισεκ . ευρώ απο αυτά μόνο τα επιδόματα ανεργίας πρέπει να διατηρηθούν σε ανθρώπους που εργάζονταν προσέφεραν και τους αξίζει η συμπαράσταση του κράτους τα υπόλοιπα εκτος που είναι το μέγιστο ποσοστό απάτη ,εκτός που τα μισά πηγαίνουν στην Αλβανία και στις υπόλοιπες ανατολικές χώρες . Επι του θέματος τίθεται το ερώτημα πως είναι δυνατόν μια χρεοκοπημένη χώρα να δίνει για προνιακά επιδόματα σχεδόν όσα χρήματα δίνει για συντάξεις ? Και όταν μάλιστα οι συνταξιούχοι έχουν συνταξιοδοτηθεί σχεδόν όλοι απο τα πενήντα χρόνια τους ?. Οταν δεν έχουμε βιομηχανία και βιομηχανικά ατυχήματα ποιοί είναι αυτοί οι τυχεροί με τα πορνιακά επιδόματα και τι εισόδημα δηλώνουν , και παίρνουν το πορνιακό επίδομα επιπλέον απο την σύνταξη η τον μισθό του δημοσίου ? και απο ποιά σθένεια πάσχουν ώστε να αμοίβωνται επιπλέον με το πορνιακό ? Αλήθεια σε αυτήν την χώρα εκείνοι που αμοίβωνται είναι οι ανίκανοι και αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ και όχι οι άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας αυτοί πρέπει να δουλεύουν και να παράγουν για να αμοίβωνται χιλιάδες παράσιτα . Τα προνιακά επιδόματα πρέπει να τα παίρνουν μόνο ενήλικοι που δεν παίρνουν σύνταξη η δεν έχουν μισθό απο εργασία ,για βαρειά αναπηρία και εφ όσον έχουν οικογενειακό εισόδημα μικρότερο των 12000 ευρώ ετησίως και δεν έχουν ιδιόκτητο σπίτι και βέβαια έπειτα απο αυστηρό υγειονομικό έλεγχο κεντρικά προγραμματισμένο και όχι στους δήμους και στις περιφέρειες όπου εκεί γίνεται το όργιο της απάτης και της δωροδοκίας. Εχουν όλοι τα όριά τους Του Μπαμπη Παπαδημητριου «Είμαστε ευτυχείς που επιδεικνύουμε αλληλεγγύη, αλλά δεν είμαστε ηλίθιοι», είπε ο Μάρκους Σέντερ, υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας. Δεν αναφερόταν στην Ελλάδα! Πρόκειται για σχόλιο που έγινε μετά την απόφαση της κυβέρνησης του κρατιδίου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο. Η Βαυαρία θα ζητήσει να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί συθέμελα το σύστημα αλληλοεπιδότησης μεταξύ των κρατιδίων. Σύμφωνα με το σύστημα «Ρομπέν των Δασών», τα τέσσερα πλούσια κρατίδια επιδοτούν το κόστος ζωής των δώδεκα «φτωχοτέρων». Είναι χρήσιμο να γνωρίζει κανείς ότι το κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), κύριος σύμμαχος της κ. Μέρκελ, έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στη βαυαρική Βουλή το 2008, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο. Δεν είναι καθόλου λίγο και μπορεί να αποβεί καθοριστικό στις ομοσπονδιακές εκλογές, που θα γίνουν το φθινόπωρο του 2013. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι σε λίγους μήνες, θέματα όπως η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού προγράμματος, εφ’ όσον απαιτούν αποφάσεις των Γερμανών πολιτικών, θα ανακατεύονται τόσο πολύ με τα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Γερμανίας, που πολύ καλά θα κάνουμε να το αποφύγουμε. Δυσκολίες θα υπάρχουν και στη Γαλλία. Ο νέος πρόεδρος συνεχίζει συστηματικά την προετοιμασία για να πείσει τις αγορές κεφαλαίου ότι η χώρα του δεν θα κινδυνεύσει να μη μπορεί να πληρώσει τα δάνειά της και ότι θα ισορροπήσει μεταξύ λιτότητας και ευημερίας. Δεν θα έχει, όμως, καμία διάθεση να ακούσει με συμπόνια ότι η χώρα μας χρειάζεται νέα βοήθεια για να τα καταφέρει με τις «τρομερές δυσκολίες» μας. Ισπανία και Ιταλία, που συγκαταλέγονται μεταξύ των κρατών που συνεισφέρουν πολύ στα δανειακά κεφάλαια για τη διάσωση της Ελλάδας, βουλιάζουν σταδιακά στη λιτότητα και την αγωνία με τα χρέη τους και το τραπεζικό τους σύστημα. Είναι φανερό ότι δεν θέλουν να ακούσουν ούτε κουβέντα για νέα σοβαρά προβλήματα στην Ελλάδα, ειδικά αν πρόκειται για προβλήματα που λύνονται με μεγαλύτερα δάνεια. Οι τέσσερις αυτές χώρες βάζουν το 60% των κεφαλαίων που συγκρατούν την Ελλάδα στο ευρώ και επιτρέπουν στον κρατικό μας προϋπολογισμό τη σταδιακή προσαρμογή του. Τους πληρώνουμε ένα επιτόκιο κοντά στο 3%. Οι εκτιμήσεις του Διεθνούς Ταμείου για τη διεθνή οικονομία δείχνουν και νέα συγκράτηση της δραστηριότητας. Επιβεβαιώνουν ότι το 2013 θα είναι δυσκολότερο, για όλους. Κυρίως για τους φορολογουμένους και τους ανέργους αυτών των κρατών. Ας το έχουμε κατά νουν για τον αέρα με τον οποίο θα διατυπώσουμε τις «εθνικές απαιτήσεις» από τους δανειστές μας. Είναι πολύ πιθανόν να είναι, οι δικοί τους λαοί, πιο θυμωμένοι ακόμη και από εμάς.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙς

κρατικοδίαιτοι φοροφυγάδες επιχειρηματίες είναι δημιούργημα του μεγάλου και διαλυμένου κράτους . Πρέπει να σταματήσουμε τις ιδεοληψίες περι κρατικών επιχειρήσεων και κρατικής περιουσίας. Το κράτος είναι ετερόρρυθμος εταίρος σε όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις δηλαδή με 30 % όταν βάζει φόρο στα κέρδη 30%η 20% κ.λ.π και δεν έχει καμιά ευθύνη για τις ζημιές και με δρακόντειες ελεγκτικές δυνατότητες αυτό έχει το μαχαίρι αυτό και το πεπόνι αρκεί να μην είναι διαλυμένο όπως στην Ελλάδα, και δίνουν στο κράτος και στην κοινωνία περισσότερα έσοδα απο τις κρατικές οι οποίες συσσωρεύουν ζημιές και αργόμισθους χρεώνουν το κράτος και διαφθείρουν τον λαό διότι τον κάνουν νωθρό τεμπέλη και απαιτητικό . Μόνη εξαίρεση στην ιστορία οι Σκανδιναβικές δημόσιες επιχειρήσεις οι οποίες όμως δουλεύουν με τους κανόνες του ιδιωτικού (ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια) .Επίσης οι επιχειρηματίες δεν είναι άγγελοι αλλά αδίστακτοι κερδοσκόποι , το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνουν είναι ευεργετικό για την ανθρωπότητα και τις χώρες ,αυτοί είναι ο καπιταλισμός και αυτοί έφτιαξαν τις ΗΠΑ και η ΗΠΑ την PAX AMERIKANA ,χάρις στην οποία η ανθρωπότητα ταΐζει 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους απο τους οποίους ευημερούν τα 4 δισεκατομύρια ,όταν το 1940 η ανθρωπότητα ήταν 1,4 δισεκατομμύρια ζούσαν καλά τα 300 εκατομμύρια τα οποία ήθελαν να φάνε οι μισοί τους άλλους μισούς.Οι ουτοπίες περί ισότητας και " ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα " υπάρχουν 2500 χρόνια απο τον Πλάτωνα και τις θρησκείες αλλά το μόνο που πέτυχαν ήταν να φέρουν τον μεσαίωνα και το τελευταίο δείγμα η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. •

ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ Η ΧΩΡΑ

Η Ελλάδα μετά την υποτίμηση του Μαρκεζίνη το 1951 άρχισε να αναπτύσσεται ταχύτατα με ρυθμούς 8% ετησίως ήταν η σαν την σημερινή Κίνα για την Ευρώπη της εποχής . Μέχρι την δικτατορία είχε δημιουργηθεί ακόμη και βαριά βιομηχανία ,χαλυβουργία ναυπηγεία διυλιστήρια πετρελαίου αλλά και υφαντουργία βιομηχανίες ηλεκτρικών συσκευών . Στο βιβλίο του "ΤΟ ΣΧΈΔΙΟ Μάρσαλ και η ανασυγκρότηση της Ελληνικής οικονομίας"" ο κος Σταθάκης σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ γράφει ότι η Αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα δεν περίμενε ότι στην Ελλάδα θα δημιουργηθεί βαριά βιομηχανία .Στο τέλος της δικτατορίας με την μεγάλη πετρελαϊκή κρίση ανέβηκε ξαφνικά ο πληθωρισμός στο 20 % ένδειξη ότι η Ελληνική οικονομία άρχισε να χάνει σε παραγωγικότητα . Διότι και η δικτατορία ακολούθησε την ίδια πολιτική του πολιτικού συστήματος και φόρτωνε τις δημόσιες επιχειρήσεις και τον στενό δημόσιο τομέα με υπεράριθμους υπαλλήλους με άλλοθι τον " κομμουνιστικό κίνδυνο " απο την ανεργία . Η αρχή της αποβιομηχάνισης της χώρας άρχισε την μεταπολίτευση . Η κυβέρνηση του Κ.Καραμανλή αντί να μηδενίσει τον πληθωρισμό τον έσερνε στο 20 % και παραπάνω επι 7 χρόνια και επιπλέον έβαζε και αγορανομική διατίμηση στα προϊόντα , τα τραπεζικά επιτόκια ανέβηκαν στο 25% , το κόστος του χρήματος έγινε απαγορευτικό για την βιομηχανία και βιοτεχνία . Οι περισσότερες βιομηχανίες είχαν μικρό ποσοστό ίδιων κεφαλαίων , με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της βιομηχανίας να γίνει προβληματικό οικονομικά ,οι λεγόμενες προβληματικές βιομηχανίες . Ο λόγος που οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες του κόσμου Γερμανία και Ιαπωνία έχουν κύρια επιδίωξη στην νομισματική τους πολιτική χαμηλό πληθωρισμό είναι για να αποφύγουν το κλείσιμο των βιομηχανικών επιχειρήσεων . Επίσης κρατικοποίησε την Ολυμπιακή το συγκρότημα ΑΝΔΡΕΆΔΗ τις συγκοινωνίες το 60 % σχεδόν του ΑΕΠ το παρήγαγε ο δημόσιος τομέας . Ο οποίος δεν οργανώθηκε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπως ο Σκανδιναβικός αλλά αφέθηκε στον αυτόματο πιλότο . Το κερασάκι της τούρτας ήταν ο Α.Παπανδρέου αυτός αφού ξόδεψε μερικά δισεκατομμύρια στις προβληματικές μετά τις έκλεισε και έκανε όλους τους εργαζόμενους σε αυτές δημόσιους υπαλλήλους . δημιούργησε προηγούμενο και έτσι οι εργαζόμενοι σε όλες τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες είχαν σαν σκοπό την εκδίωξη των εργοδοτών και την «κοινωνικοποιήσει» της επιχείρησης δηλαδή να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι μόνιμοι και να μην δουλεύουν . Εφάρμοσε τον «τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό» και κατάργησε κάθε ιεραρχία έλεγχο και αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα . Εφάρμοσε την «λαϊκή συμμετοχή» με τους συνδικαλιστές κουμανταδόρους και την τοπική αυτοδιοίκηση πυλώνα " ανάπτυξης και ευνομίας ' έβαλε τον " λύκο μπιστικό " όπως λέει και η παροιμία έτσι μοιραία φθάσαμε στην αποβιομηχάνιση της χώρας , το δυσθεόρατο δημόσιο χρέος 100% του ΑΕΠ και σε έναν τεράστιο και ανεξέλεγκτο δημόσιο τομέα με στρατιές αργόμισθων καλοπληρωμένων υπαλλήλων . Από τότε η χρεοκοπία ήταν προδιαγεγραμμένη .Μπήκαμε στο Ευρώ σχεδόν ανώδυνα βοήθησε πολύ η άνοδος του χρηματιστηρίου το 1999 από την οποία το κράτος μάζεψε πολλά έσοδα . Το ευρώ αποδείχθηκε ένα πολύ σκληρό νόμισμα από αρχική ισοτιμία με το δολάριο 0.9 έφθασε στο 1,3 του δολαρίου ,η Ελλάδα μπήκε με πολύ χαμηλή ισοτιμία 340 δρχ ανά ευρώ θα έπρεπε να μπει με 700 δρχ ανα ευρώ . Δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό διότι δεν θα καλύπταμε το κριτήριο του πληθωρισμού εάν κάναμε τέτοια υποτίμηση πριν μπούμε στο Ευρώ ο πληθωρισμός θα ανέβαινε στο 35 % . Μ ε ευρώ τόσο ακριβό οι λίγες παραγωγικές επιχειρήσεις που είχαμε στην χώρα δεν μπορούσαν να ανταγωνισθούν τα εισαγόμενα προϊόντα και με τις ευλογίες μας και επιδοτούμενες από το κράτος έφυγαν για Βουλγαρία Ρουμανία Αλβανία . Έτσι η χώρα δεν παρήγαγε τίποτε στο ισοζύγιο πληρωμών δημιουργήθηκε ένα τεράστιο έλλειμμα και ένα μεγάλο μέρος της ανεργίας το απορροφούσε το δημόσιο με διορισμούς ,στρατιές υποαπασχολουμένων υπαλλήλων στο δημόσιο με μηδενική απόδοση και παραγωγικότητα πληρωνόντουσαν με τα δανεικά του κράτους από τις αγορές . Η τεράστια φούσκα της Ελληνικής οικονομίας ήταν θέμα χρόνου να σκάσει όπως και έγινε . Η παγίδα του μοντέλου της φθηνής εργασίας Του Κωστα Καλλιτση / kallitsiskostas@yahoo.cοm Στα μέσα της 10ετίας του 1980, αφηγείται ο M. Spence (που μαζί με τον G. Akerlof και τον J.Stiglitz είχε κερδίσει το Νομπέλ Οικονομίας το 2001) τον είχαν καλέσει στη Ν. Κορέα. Το μείζον πρόβλημα που συζητούσαν με άγχος ήταν ότι, μετά από δύο 10ετίες, το μοντέλο ανάπτυξης με φθηνή εργασία είχε φάει τα ψωμιά του. Είχε καταστεί μη ανταγωνιστικό, διότι οι μισθοί είχαν αυξηθεί πολύ συγκριτικά με εκείνους άλλων χωρών. Μάλιστα, κυριαρχούσε η ιδέα να παγώσουν οι μισθοί, ώστε να διασωθεί η ανάπτυξη. Τους θύμισα -γράφει ο Μ. Spence- ότι στόχος της ανάπτυξης είναι, ακριβώς, η αύξηση των μισθών. Και τους εξήγησε ότι αυτό που περιέγραφαν ως πρόβλημα ήταν, αντιθέτως, η απόδειξη της επιτυχίας τους. Απλώς, είχε φθάσει η ώρα να περάσουν σε νέο μοντέλο ανάπτυξης (*). Το πέρασμα από το μοντέλο του φθηνού «εργατικού κόστους» στο μοντέλο της ακριβής ανάπτυξης είναι κρίσιμο στοίχημα. Δεν το κερδίζουν όλοι, ούτε εύκολα. Στην 10ετία του 1970, οι «Τίγρεις ης Ασίας» (Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ταϊβάν και Ν. Κορέα) ήταν οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς του κόσμου σε ρούχα και παπούτσια, βιομηχανίες έντασης (φθηνής) εργασίας. Στη 10ετία του 1980, αυτές οι βιομηχανίες έφυγαν και μετακόμισαν σε Ινδονησία, Βιετνάμ, Κίνα και Μπανγκλαντές. Γιατί οι «Τίγρεις» έπαψαν να διαθέτουν τόσο φθηνή εργασία. Η παραγωγική δομή τους προσανατολίστηκε σε νέα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, έντασης κεφαλαίου και γνώσης. Η διατηρήσιμη μεγέθυνση προϋποθέτει συνεχείς διαρθρωτικές αλλαγές και καινοτομία. Ορισμένες χώρες την πετυχαίνουν. Αλλες, όχι. Η πατρίδα μας δεν συγκαταλέγεται στα προς μίμηση παραδείγματα. Στην ιστορική διαδρομή της, οι δυνάμεις του παρασιτισμού αποδείχτηκαν πάντα ισχυρότερες από τις δυνάμεις της παραγωγής, της καινοτομίας και της παραγωγικότητας. Και σήμερα. Γι’ αυτό μένει κολλημένη στο μοντέλο της φθηνής εργασίας. Σύντομη αναδρομή: Πριν από 100 χρόνια, από την αρχή του 20ού αιώνα έως το 1912, η ελληνική οικονομία απογειώνεται συγκριτικά με τις άλλες ευρωπαϊκές, πολλοί μιλούν για ένα «οικονομικό θαύμα». Και μετά, ακολουθεί η καταστροφή του 1922... Στον μεσοπόλεμο, με νέο μοντέλο προστατευμένης ανάπτυξης, η βιομηχανική παραγωγή αυξάνεται με 7-8% επί δύο 10ετίες, η χώρα βγαίνει θεαματικά από την κρίση του 1929. Και ακολουθεί το καθεστώς της 4ης Αυγούστου κι ο μεγάλος διχασμός... Μεταπολεμικά, επιβάλλεται ένα αυταρχικό μοντέλο αναπαραγωγής, στηριγμένο στην απαγόρευση του συνδικαλισμού, τη στέρηση ελευθεριών και τη μαζική μετανάστευση. Το οποίο, διαβαίνοντας τις κρίσεις του 1974 και 1978, κατέληξε στις «προβληματικές» το 1979 και στην «αλλαγή με τσιφτετέλια»... Τέλος, η νέα ευκαιρία που δημιουργήθηκε από τα μέσα της 10ετίας του 1990, άφησε άθικτο το κράτος, εξαντλήθηκε εν πολλοίς σε έργα υποδομής και (χάρη στο φθηνό χρήμα λόγω ευρώ...) στην «ελληνική φούσκα» με δανεικά. Σε μια παγκόσμια αγορά που μεταβάλλει διαρκώς τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε εθνικής οικονομίας και η σουμπετεριανή δημιουργική καταστροφή είναι επιβλητικά παρούσα, το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι (έτσι, χωρίς σχέδιο, αδαής...) να αναζητείς απαντήσεις στις πρακτικές του χθες. Στο φθηνό «εργατικό κόστος», με φθηνό μισθό και φθηνές απολύσεις. Αυτό, δηλαδή, το οποίο κάνει το πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Στο πεδίο, βεβαίως, της διαλυμένης αγοράς εργασίας και της υπερπαραγωγής 1,2 εκατομμυρίων ανέργων... (*) M. Spence, The Next Convergence, 2011

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ

Κε Παπαδημητρίου σήμερα το κείμενο σας είναι λίγο ουτοπικό , ο κώδικας βιβλίων και στοιχείων είναι το εργαλείο των φοροτεχνικών και των εφοριακών ώστε απο κοινού και σε συνεργασία να εξασφαλίζουν μεγαλύτερα δώρα απο τους ελεγχόμενους επιχειρηματίες κ.λ.π , τα οποία μοιράζονται απο κοινού , δεν προσφέρει στο κράτος απολύτως τίποτε και κανένα έσοδο . Οι περαιώσεις προσφέρουν πολύ περισσότερα έσοδα στο κράτος και είναι αντικειμενικά προσδιορισμένα τα εισοδήματα δεν χρειάζεται κανένας έφορος ελεγκτής να προσδιορίσει το μέγεθος του κρυμμένου εισοδήματος ,άλλωστε στην Ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχουν τέτοιοι , αλλά μόνο στο βασίλειο των ουρανών . Οι περαιώσεις δεν είναι συμβιβασμός με τους φοροφυγάδες αλλά αντικειμενικός προσδιορισμός εισοδημάτων , ο τρόπος αυτός έχει δυσφημιστεί απο τους φοροτεχνικούς κυρίως αλλά και απο τους συνδικαλιστές των εφοριακών διότι τους χαλάει την πιάτσα και τους μειώνει τον τζίρο και τα κέρδη όλα τα άλλα είναι μια απέραντη υποκρισία ,άλλωστε σε αυτήν έχουν μεγάλη εξειδίκευση οι συνδικαλιστές του δημοσίου. Στην Ελλάδα μόνο αντικειμενικά κριτήρια λειτουργούν και μηχανογραφική παρακολούθηση . Οι μικρομεσαίοι για να μην φοροδιαφεύγουν και να κόβουν όλες τις αποδείξεις δύο τρόποι υπάρχουν ,ο ένας να γίνονται όλες οι συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες ακόμη και τα ελάχιστα ποσά ,και ο δεύτερος ιδιωτικές εταιρείες στους δρόμους οι οποίες να αμείβονται με ποσοστά επι των προστίμων και των εισπρακτέων φόρων . Για τις υπηρεσίες υδραυλικούς ,ηλεκτρολόγους κ.λ.π οι οποίοι δεν κάνουν τον τζίρο μέσα στα μαγαζιά τους μόνο αντικειμενικά κριτήρια . Υπάρχει μία φοροδιαφυγή η οποία πρέπει να είναι περίπου το 20% του ΑΕΠ και προέρχεται απο την διαφθορά του κράτους . Συγκεκριμένα τα φακελάκια των γιατρών του ΕΣΥ ,τα φροντιστήρια καθηγητών και δασκάλων τα κάθε είδους γρηγορόσημα σε υπαλλήλους του δημοσίου , το 20 % του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων πηγαίνει σε δώρα στους επιβλέποντες και σε όσους άλλους υπαλλήλους έχουν σχέση με την επίβλεψη και την προώθηση των έργων ,οι πολιτικοί δεν έχουν καμιά σχέση απλώς μπορεί να θεωρηθούν ηθική αυτουργοί λόγω άγνοιας και αβελτηρίας. Στούς Δήμους γίνεται ένα μεγάλο όργιο το 30% των προμηθειών και του προϋπολογισμού των έργων είναι προμήθειες κυρίως των δημάρχων , εάν συζητήσετε με τις εταιρείες που πουλάνε κάδους αυτοκίνητα και υλικά αποκομιδής σκουπιδιών θα μείνετε κατάπληκτος απο την θρασύτητα των " αριστερών " δημάρχων . Όλη αυτή η παραοικονομία δεν μπορεί να συλληφθεί ούτε απο τις εφορίες ούτε απο το ΣΔΟΕ . Δύο τρόποι υπάρχουν για να καταπολεμηθεί να μειωθεί το κράτος και να αλλάξει η λειτουργία του να δουλεύει με στοιχεία "κόστους και όφελος " δηλαδή με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να ελέγχει η υπηρεσία πληροφοριακών συστημάτων και ο διάδοχος του κου Σπινέλη μηχανογραφικά τα εισοδήματα που δηλώνουν οι δήμαρχοι και οι υπάλληλοι του δημοσίου σε 4 ή 5 η 10 χρόνια και τα περιουσιακά στοιχεία που απόκτησαν η τα χρήματα που έβγαλαν στο εξωτερικό και απο εκεί θα φαίνεται το περίσσευμα όσων δεν έχουν φάει στις γυναίκες και στα μπουζούκια. Το ίδιο πρέπει να γίνει με τις λίστες Λαγκάρντ και τις υπόλοιπες , Η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής14 Του Μπαμπη Παδημητριου Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη φοροδιαφυγή έχει καταστεί αιτία μεγάλης ντροπής για το ελληνικό κράτος και για όλους εμάς, αφού οι περισσότεροι λυγίζουμε από το βάρος των φόρων. Η Ελλάδα συμπεριφέρεται ως φορολογικός παράδεισος! Στα λόγια, όλοι, με τους πολιτικούς μας επικεφαλής, ομνύουμε όρκους φορολογικής φιλοπατρίας και καταγγέλλουμε με βαριές κουβέντες τη φοροδιαφυγή. Ομως, στην κυβερνητική πρακτική, στη ζωή των επιχειρήσεων, στην τακτική των επαγγελματιών, στις παρεμβάσεις των ισχυρών, στην καθημερινότητα των φορολογικών υπηρεσιών, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ακόμη και επαρκείς τεχνοκράτες, όπως αυτοί που υπηρετούν στην τρόικα, ξεγελάστηκαν. Οταν ξεκίνησε η διαδικασία ελέγχου του Μνημονίου αποδέχτηκαν ως λογική την αναμονή του υπουργείου Οικονομικών για τα έσοδα από παλαιότερα έτη, δηλαδή από φοροδιαφυγή. Σύντομα όμως διαπίστωσαν πως αυτό που εννοούσαν οι φωστήρες μας ήταν τα έσοδα από ευνοϊκές ρυθμίσεις, φορολογικές αμνηστίες και άλλες... περαιώσεις. Ο συμβιβασμός με τους φοροφυγάδες είναι σημαντικό εργαλείο. Είναι όμως εντελώς διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Απαιτεί να έχει προηγουμένως προσδιορίσει ο έφορος - ελεγκτής το πραγματικό μέγεθος του κρυμμένου εισοδήματος και να προτείνει στον φορολογούμενο νόμιμο συμβιβασμό, ωφέλιμο για το δημόσιο ταμείο. Η πραγματική εξουσία του εφόρου πρέπει να παύσει να βρίσκεται στην επιβολή διοικητικών προστίμων και προσαυξήσεων. Οι γραφειοκρατικές παραβάσεις μπορεί πράγματι να υποκρύπτουν φοροδιαφυγή. Δεν αποκαλύπτουν όμως ούτε το μέγεθος της διαφυγής, ούτε τις διαδρομές, ούτε τους διαπλεκόμενους παραβάτες, ούτε το χρονικό βάθος της παρανομίας. Ακόμη και η αυστηρότερη εφαρμογή της πιο εξευτελιστικής γραφειοκρατικής τρέλας του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, των ατελείωτων υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων, δεν πρόκειται ποτέ να περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Η πιο απλή και σίγουρη απόδειξη είναι ότι δεν το έχει κάνει τόσα χρόνια. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να δημιουργήσουμε ένα απλό νομικό περιβάλλον, να εκπαιδεύσουμε με σύγχρονα μέσα τους φοροελεγκτές και να επενδύσουμε τα πάντα στον αποκάλυψη της φορολγητέας ύλης, όπου και αν κρύβεται. Ο απλούστερος τρόπος είναι η εφαρμογή του «πόθεν» επί του «έσχες» και ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος, ανεξαρτήτως του συστήματος τεκμηρίων. Οι εταίροι και δανειστές μας περιμένουν να φανούμε ειλικρινείς και να βάλουμε τους φοροφυγάδες να πληρώσουν επί του τεκμαρτού εισοδήματός τους. Γιατί λοιπόν οι υπουργοί των Οικονομικών κοιτούν αλλού;

ΜΙΣΘΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Μισθοί Βουλγαρίας και πανεπιστήμια Του Γιαννη Mπουταρη * Τίποτα δεν έχει εξεγείρει περισσότερο το κοινό αίσθημα παρά η πολιτική που μας επιβάλλουν οι πιστωτές μας για τη λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, την ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας μας δηλαδή μέσω της μείωσης του εισοδήματος των εργαζομένων, αυτό που έχει καταλήξει να λέγεται «μισθοί Βουλγαρίας». Είναι αλήθεια πως εμείς εδώ στη βόρεια Ελλάδα κάτι περισσότερο ξέρουμε για τους «μισθούς Βουλγαρίας». Ηταν αυτοί οι μισθοί, μετά την πτώση του Τείχους το 1989, που επιτάχυναν την αποβιομηχάνιση της βόρειας Ελλάδας μια που η επιχειρηματική μας δραστηριότητα μετακόμισε στις γειτονικές χώρες όπου και διατήρησε τη διεθνή ανταγωνιστικότητά της απασχολώντας χαμηλού κόστους εργατικό προσωπικό. Εξι χιλιάδες επιχειρήσεις από την Ελλάδα, και σε συντριπτική πλειοψηφία από τη βόρεια Ελλάδα, δραστηριοποιήθηκαν στη Βουλγαρία. Από τότε όμως δεν κάναμε τίποτα για να αποφύγουμε αυτόν τον ανταγωνισμό, με βάση το εργατικό κόστος, και κυρίως δεν συνδέσαμε την έρευνα και τη γνώση με την παραγωγική διαδικασία – ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε ως χώρα να προσθέσουμε αξία στις υπηρεσίες και προϊόντα που παράγουμε και άρα να βελτιώσουμε το εισόδημά μας και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας. Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ που ψηφίσθηκε με πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα διαπαραταξιακή πλειοψηφία μάς έδωσε μια ελπίδα. Ξεχωρίζω από αυτή τη μεταρρύθμιση τρία σημεία. Τον εξοβελισμό των κομματικών οργανώσεων από τη διακυβέρνηση των ΑΕΙ, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, τη συμμετοχή στα διοικητικά συμβούλια των ΑΕΙ εξωτερικών μελών που δεν θα προέρχονται από την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά από άλλα κορυφαία πεδία κοινωνικής και οικονομικής δράσης, και την επιλογή των πρυτάνεων μέσα από διεθνή προκήρυξη και με διαφανή όσο και τεκμηριωμένη διαδικασία επιλογής. Προβληματίζει ιδιαιτέρως λοιπόν ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να εξασθενίσει, έως και να εξουδετερώσει, αυτή τη μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ λόγω της λυσσαλέας αντίστασης των κομματικών νεολαιών, των πρυτανικών αρχών της χώρας και τολμώ να πω των πανεπιστημιακών συντεχνιών. Μια τέτοια υπαναχώρηση στο θέμα της μεταρρύθμισης των ΑΕΙ θα δικαίωνε αυτούς που μας κατηγορούν ότι λέμε πολλά αλλά τελικά δεν κάνουμε τίποτα για τις απαραίτητες δομικές αλλαγές στη χώρα μας. Στη δε Θεσσαλονίκη και βόρεια Ελλάδα μια τέτοια υπαναχώρηση θα είναι η χαριστική βολή για τη μόνιμη πια εγκατάσταση της παραγωγικής διαδικασίας στις χώρες της γειτονικής μας περιοχής. Διότι η Θεσσαλονίκη και η βόρεια Ελλάδα χρειάζονται επειγόντως να βασίσουν την αναπτυξιακή τους στρατηγική σε μια διεθνοποιημένη, καινοτόμα τριτοβάθμια παιδεία. Μια τριτοβάθμια παιδεία που θα συμβάλει άμεσα στην εγχώρια ζήτηση μέσα από την προσέλκυση φοιτητών από το εξωτερικό αλλά και έμμεσα, αναβαθμίζοντας το ανθρώπινο δυναμικό της περιοχής και επικουρώντας τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της μέσα από την έρευνα, από την ιατρική επιστήμη μέχρι τη γεωργία. Μια τριτοβάθμια παιδεία που θα προωθήσει νέες και εγγενώς μη προβλέψιμες οικονομικές δραστηριότητες όπως κάνουν άλλωστε όλες οι πετυχημένες πανεπιστημιουπόλεις του κόσμου, από τη Βοστώνη των ΗΠΑ μέχρι το Κέμπριτζ της Αγγλίας και την Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Εάν θέλουμε Σίλικον Βάλεϊ, πρέπει να αποκτήσουμε το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Αλλωστε μόνο μια τέτοια τριτοβάθμια παιδεία μπορεί να καταστήσει εφικτό τον ίδιο τον κορυφαίο προγραμματικό στόχο της σημερινής συμμαχικής κυβέρνησης, για τη «διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο». Εκτός εάν η κυβέρνησή μας εννοεί, επιστρέφοντας στο προηγούμενο αποτυχημένο μοντέλο διακυβέρνησης των πανεπιστημίων μας, να υιοθετήσει και το αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο της Βουλγαρίας, της ανάκτησης δηλαδή της διεθνούς ανταγωνιστικότητας μέσω του χαμηλότατου κόστους εργασίας. Διότι χωρίς τη ριζική μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, μακροπρόθεσμα, αυτό θα είναι και το μόνο διαθέσιμο πρότυπο για την οικονομία μας. Το μόνο πλεονέκτημα μιας τέτοιας επιλογής είναι ότι οι επιχειρηματίες μας μπορούν να λειτουργήσουν αυτό το πρότυπο μια χαρά. Διότι, όπως προανέφερα, αυτοί ήταν που το υλοποίησαν και στην ίδια τη Βουλγαρία. * Ο κ. Γιάννης Μπουτάρης είναι δήμαρχος Θεσσαλονίκης.