ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΚΚΟ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

ΣΧΟΛΙΟ Σ.ΔΑΝΑΛΗ
Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο σας και την τετράγωνη λογική του κου Μάνου ,με την οποία φαίνεται δεν αρμόζει η λογική του Ελληνικού πολιτικού συστήματος και του Ελληνικού λαού . Εάν μάλιστα γράψετε ένα άρθρο το οποίο να εξηγεί γιατί την τετράγωνη λογική του κου Μάνου την απορρίπτει ο Ελληνικός λαός και δεν τον ψηφίζει κανείς , αλλά έγινε απόβλητος και απο τα δύο μεγάλα κόμματα ,τότε ίσως οι αγανακτισμένοι καταλάβουν ότι πρέπει να αγανακτούν πρώτα με τον εαυτό τους και μετά με τους πολιτικούς που ψηφίζουν τόσα χρόνια και μας έφτασαν στο σημερινό χάλι. Στην περιβόητη δαπάνη για φάρμακα και σε όλα αυτά τα περίπλοκα περί " τιμολογήσεων " ,υπάρχει και μία άλλη παράμετρος , στην χώρα μας η δαπάνη για φάρμακα είναι νομίζω η διπλάσια ανά άτομο απο τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής ένωσης . Και είναι προφανές ότι έτσι θα γινόταν διότι είμαστε ο λαός με την λιγότερο αναπτυγμένη κοινωνική συνείδηση . Ετσι οι πολίτες καταναλώνουν συνέχεια άχρηστα φάρμακα κα δημιουργούν πρόβλημα ακόμη και στα νεκροταφεία διότι όταν πεθάνουν δεν λιώνουν τα πτώματα τους . Οι δε γιατροί εξασφαλίζουν ένα δεύτερο μισθό απο δώρα από τις φαρμακευτικές εταιρείες . Για να σταματήσουν όλα αυτά υπάρχει μία απλή λύση " το κράτος χορηγεί σε όλους τους συνταξιούχους ασφαλισμένους ένα χρηματικό ποσόν ίσο με 1,5 της μέσης δαπάνης της Ε.Ε σε φάρμακα και εκείνος φροντίζει να αγοράζει μόνος του τα φάρμακα του . Στους εν ενεργεία ασφαλισμένους το μισό της μέσης δαπάνης της ΕΕ. Τότε θα δείτε οτι αυτόματα θα συρρικνωθεί η κατανάλωση φαρμάκων στο μισό της σημερινής .

Κάποιο λάκκο έχουν τα φάρμακα
Tου Πασχου Μανδραβελη
Το πρώτο πρόβλημα της επιστολής του κ. Ανδρέα Λοβέρδου («Η τιμή των φαρμάκων», «Καθημερινή» 6.7.2011), που απαντά στην οργή του κ. Στέφανου Μάνου («Αίσχος, κ. Λοβέρδο» «Κ» 5.7.2011) είναι το ακατανόητό της. Από την ανταπάντηση («Αίσχος, κ. Λοβέρδο, ξανά», «Κ» 7.7.2011) συνάγεται το συμπέρασμα πως ο κ. Μάνος κάτι κατάλαβε. Οι υπόλοιποι, όμως, που χρεωνόμαστε δισεκατομμύρια για τις φαρμακευτικές δαπάνες μπερδευτήκαμε από τα ΜΥΣΗΦΑ τα άρθρα 34 και 38 του ν. 3918/2011, τα μεσοσταθμικά κ. λπ. Το αποτέλεσμα είναι να ελπίζουμε ότι κάτι γλιτώνουμε, αλλά να φοβόμαστε ότι και πάλι οι φόροι μας πάνε στον βρόντο.
Το δεύτερο πρόβλημα της επιστολής Λοβέρδου είναι το μέγεθός της. Αν χρειάζονται 550 λέξεις για να εξηγηθεί μια απλή διαδικασία, όπως είναι η μείωση της τιμής των φαρμάκων, τότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Η μακροσκελής εξήγηση αναφέρει μόνο ένα πράγμα: υπάρχει τέτοια πολυπλοκότητα στην τιμολόγηση, που σίγουρα διάφοροι αετονύχηδες θα την εκμεταλλευτούν για να φτάσουν την κρατική δαπάνη πάνω από τα ουράνια. Εδώ θα ’μαστε για να το δούμε. Ή ακόμη χειρότερα: Εδώ θα ’μαστε για να το πληρώνουμε.
Υπάρχει ένα άλλο σύστημα που θα έκανε τη ζωή του υπουργού Υγείας απλούστερη και τη δική μας καλύτερη. Το εφαρμόζουν χρόνια στη Σουηδία, που φημίζεται για το κοινωνικό της κράτος, και ο κ. Λοβέρδος δεν θέλει (;) να το κατανοήσει. Το έγραψε ο κ. Μάνος αναλυτικά από το 2010.
«Στη σοσιαλδημοκρατική Σουηδία ορίζουν και εκεί, όπως εδώ, τις χονδρικές τιμές και τις λιανικές τιμές... Θα παραθέσω τα στοιχεία της σουηδικής πρακτικής:
» Για όσα φάρμακα έχουν χονδρική τιμή (μαζί με τον ΦΠΑ) μέχρι 7 ευρώ, η λιανική τιμή διαμορφώνεται με προσαύξηση της τιμής κατά 20% πλέον ενός σταθερού ποσού 2,91 ευρώ. Με αυτό το σύστημα το Salospir στη Σουηδία θα είχε λιανική τιμή 3,89 ευρώ. Για φάρμακα με χονδρική τιμή από 7 μέχρι 30 ευρώ, ο φαρμακοποιός προσαυξάνει τη χονδρική τιμή κατά 3% και προσθέτει 4,09 ευρώ για να διαμορφώσει τη λιανική τιμή. Από 30 έως 550 ευρώ, η χονδρική τιμή προσαυξάνεται κατά 2% και προστίθενται 4,37 ευρώ. Τέλος, για τα ακριβά φάρμακα πέραν των 550 ευρώ, η λιανική τιμή προκύπτει από την πρόσθεση 15,53 ευρώ στη χονδρική τιμή. Το Somatuline στη Σουηδία θα είχε λιανική τιμή 1.259,09 που είναι το άθροισμα της χονδρικής με ΦΠΑ συν το περιθώριο των 15,53 ευρώ.
» Ο Σουηδός φαρμακοποιός κάθε φορά που διαθέτει Somatuline κερδίζει 15,53 ευρώ, ενώ ο Ελληνας συνάδελφός του κερδίζει 435,24 ευρώ.» («Καθημερινή» 26.9.2010).
Αυτό το απλό, κατανοητό και ιδιαίτερα ευεργετικό για την τσέπη των φορολογουμένων σύστημα προβλέπεται και από το Μνημόνιο και δεν έχει εφαρμοστεί. Πρόκειται για το ίδιο Μνημόνιο που... απέτυχε.
Ο μόνος που δεν εννοεί να καταλάβει την απλότητα και τη χρησιμότητα του σχεδίου είναι ο υπουργός Υγείας. Εξ ου και τα ΜΥΣΗΦΑ τα άρθρα 34 και 38 του ν. 3918/2011, τα μεσοσταθμικά κ. λπ. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η έλλειψη κατανόησης δεν έχει να κάνει με τις ψήφους των φαρμακοποιών. Θα ήταν πολύ κοντόθωρο. Διότι οι ψήφοι ημών των υπολοίπων που πληρώνουμε είναι πολλές περισσότερες.