ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΕΣ

Τα γράφετε πολύ σωστά αλλά η κατάσταση στους δήμους είναι πολύ χειρότερη . Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι η πιο διεφθαρμένη ανίκανη και σπάταλη αρχή του Ελληνικού κράτους και μετά ακολουθούν καταϊδρωμένα τα πανεπιστήμια . Εάν πάτε σε έναν οποιοδήποτε δήμο και ιδιαίτερα σε δήμους "αγωνιστών δημάρχων " οπως η Αργυρούπολη , και παρακολουθήσετε τις κεντρικές υπηρεσίες τους πως εργάζονται οι υπάλληλοι γραφείου θα δείτε ότι η πραγματική τους απασχόληση είναι 5 λεπτά ανά ώρα , δηλαδή οι πραγματικές ανάγκες της υπηρεσίας είναι για το 25 % των υπαρχόντων υπαλλήλων ,οι υπόλοιποι είναι ουσιαστικά αργόμισθοι . Δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν ορθολογικά το μόνο ουσιαστικό έργο που επιτελούν ,την διακίνηση των σκουπιδιών και για το οποίο υπερφορολογούν τους δημότες . Σε όλη την Ευρώπη οι δημότες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν διαλογή των σκουπιδιών στο σπίτι και έτσι αφου ξεχωρίσουν τα ανακυκλώσιμα υλικά τα υπόλοιπα σκουπίδια γαι την χωματερή είναι ελάχιστα και όπως πολύ σωστά γράφεται δεν χρειάζεται να περισυλλέγονται πάνω απο δύο φορές , με αποτέλεσμα τα μισά αυτοκίνητα το μισό προσωπικό και το 20 % σε ΧΥΤΥ η ΧΥΤΑ και βέβαια δεν θα υπήρχε το πρόβλημα με τις απεργίες και καταλήψεις ΧΥΤΑ το οποίο έχουμε σήμερα ,με αποτέλεσμα κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα όλες οι πόλεις να έιναι γεμάτες σκουπίδια απο τους απεργιακούς εκβιασμούς των εργαζομένων στην καθαριότητα . Οι οποίοι είναι προνομιούχοι με πολλούς αποφοίτους Πανεπιστημίων ,όσοι έχουν μέσο πρόσληψης , διότι είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι δουλεύουν το πολύ τέσσερεις ώρες την ημέρα και πέρνουν μισθούς πάνω απο 1500 ευρώ. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτή η κακοδιοίκηση είναι να πάψει το κράτος να επιδοτεί τους Δήμους και αυτοί να φορολογούν κατ ευθεία τους δημότες , οι δημοτικοί υπάλληλοι να εργάζονται με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου και το κράτος να μην εγγυάται τα δάνεια των δήμων απο τις τράπεζες αλλά να βάζουν υποθήκη δημοτική ακίνητη περιουσία.. Τότε ο κάθε Δήμαρχος θα έχει και το πολιτικό κόστος της κακοδιαχείρισης του ενω σήμερα κάνει μια κατάληψη δρόμου διαμαρτύρεται ότι το κράτος δεν του δίνει τους πόρους που πρέπει και επανεκλέγεται σαν ήρωας. ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΕΣ14 Κι αν τα ζητούσαν απ’ τους δημότες; Tου Μπαμπη Παπαδημητριου Οι δήμοι είναι κράτος. Το κράτος δεν «απεργεί». Και δεν κλείνει. Σε άλλη χώρα, οι δήμαρχοι θα έβρισκαν κλειστή την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου. Οφείλεις να είσαι εντονότατος στις παραστάσεις, στα επιχειρήματα, στις αποδείξεις για το έργο σου. Δεν επιτρέπεται, όμως, αιρετός να καταργείς τις ευθύνες σου. Θα κλείσει, δηλαδή, κάποιο υπουργείο επειδή ο Στουρνάρας δεν του εγκρίνει τα κονδύλια «του»; Παλαβομάρες. Υπάρχει, άλλωστε, η συμφωνία, ήδη από το 2010, πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να συνεισφέρει στην περικοπή των κρατικών δαπανών κατά 1.500 εκατομμύρια ευρώ. Γι’ αυτό έγινε ο «Καλλικράτης» και συνενώθηκαν οι δήμοι. Ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), δήμαρχος Καλλιθέας Αθηνών Κ. Ασκούνης, έδωσε τις προάλλες αυτήν ακριβώς την τάξη μεγέθους ως προς την εξοικονόμηση των πόρων των φορολογουμένων. Διαμαρτυρήθηκε επειδή (με τα δικά του λόγια) «η μηνιαία επιχορήγηση των δήμων το 2011 ανερχόταν στα 168 εκατ. ευρώ, τον Ιούνιο του 2012 μειώθηκε στα 135 εκατ. ευρώ και τώρα με τις νέες περικοπές ανέρχεται στα 96 εκατ. ευρώ, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να φτάσει τους επόμενους μήνες τα 72 εκατ. ευρώ». Αντί να ζητούν από το κράτος να τα πάρει από τους φορολογουμένους και να τους τα δώσει, οι δήμαρχοι πρέπει να στραφούν προς τους δημότες τους. Να τους εξηγήσουν με λεπτομέρειες τα οικονομικά δεδομένα και να τους ζητήσουν να συνδράμουν απευθείας το έργο το οποίο υπερηφάνως (και ορθώς) επιτελούν. Θα αντιληφθούμε όλοι, τότε, πως μέχρι σήμερα δεν πληρώνουμε το πραγματικό κόστος όσων ζητούμε από τον δήμο μας. Το πραγματικό άγος των δημάρχων είναι ότι πρέπει να εισηγηθούν αύξηση των τοπικών φόρων και των ανταποδοτικών πόρων. Οι καλλικρατικοί δήμοι είναι χρήσιμοι εφ’ όσον πείθουν τον πολίτη, που χρησιμοποιεί τις –κατά κανόνα ανταποδοτικές– υπηρεσίες τους ότι κάνουν συνετή και λιτή διαχείριση. Πρέπει να γίνουν –όσοι δεν είναι ακόμη– ικανοί να το πετυχαίνουν αυτό πολύ καλύτερα από το υπουργείο Οικονομικών. Ενα παράδειγμα είναι αρκετό: Τα σκουπίδια, μετά την ανακύκλωση, δεν πρέπει να περισυλλέγονται περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα στις μεγάλες πόλεις. Πρέπει να χρεώνονται με το βάρος τους. Πρέπει να επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα όταν οι δημότες δεν τηρούν τις προδιαγραφές των νέων συστημάτων επεξεργασίας τους. Αν οι «απεργοί» δήμαρχοι ήσαν ικανοί να επιτύχουν σε κάτι τόσο σπουδαίο, δεν θα χρειάζονταν εγκάθετους συνδικαλιστές να κατεβάζουν τις σκουπιδιάρες για να μας απειλήσουν στο ίδιο ύφος με εκείνους που κάποτε κατέβασαν τα... τανκς!