ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Απορώ πως θα γίνει ανάπτυξη σε αυτήν την χώρα ,διότι μόνο η ανάπτυξη θα μας βγάλει απο το αδιέξοδο . Το κούρεμα του χρέους και η ουσιαστική πτώχευση της χώρας δημιούργησαν τεράστιες ζημιές σε όσους είχαν επενδύσει στην χώρα έιτε με την αγορά μετοχών επιχειρήσεων οι τιμές των οποίων σχεδόν μηδενίσθηκαν είτε με την αγορά ομολόγων η άλλων περιουσιακών στοιχείων . Αξιωματική αντιπολίτευση πράγμα που σημαίνει ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να γίνει κυβέρνηση είναι ένα κόμμα βαθύτατα οπισθοδρομικό το οποίο εχθρεύεται τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας διακηρύσσει ότι θα επιτύχει οικονομική ανάπτυξη μεγαλώνοντας τον δημόσιο τομέα της οικονομίας αρνείται κάθε αλλαγή στον διεφθαρμένο τρόπο λειτουργίας του κράτους και των Πανεπιστημίων και παλεύει με "νύχια και με δόντια " να μην αλλάξει τίποτε απο αυτά που μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα . Ποιος θα επενδύσει σε αυτήν την χώρα με τέτοιες προϋποθέσεις και τέτοιο παρελθόν αλλά και χειρότερο παρόν ,ακόμη και εάν πάψει να υπάρχει η γραφειοκρατία και η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού η οποία κάνει απραγματοποίητη κάθε απόπειρα επένδυσης ;. Γιατί να έλθει εδώ και να μην πάει στην Βουλγαρία ; Ποιο είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μας ; Κανένα ,ακόμη και τις ιδιωτικοποιήσεις που θέλει να κάνει η κυβέρνηση νομίζω οτι πολύ λίγοι υποψήφιοι θα υπάρξουν και πολύ χαμηλές οι προσφορές . Ήδη η χώρα έχει υποβιβασθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα ουσιαστικά στην ίδια κατηγορία με την Βουλγαρία ίσως και χαμηλότερα στους πάσης φύσεως κεφαλαιούχους επενδυτές και επιχειρηματίες και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο το καλύτερο . Δύο τρόποι ανάπτυξης υπάρχουν , ο πρώτος είναι χαμηλά ημερομίσθια ο δεύτερος να παράγεις έρευνα και τεχνολογία με τον πρώτο τρόπο αναπτύσσεται η Κίνα με τον δεύτερο η Φινλανδία και το Ισραήλ . Εμείς με ποιό τρόπο θα αναπτυχθούμε μας το είχε πει ο μακαρίτης ο Α.Παπανδρέου με τον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό αυτόν εφάρμοσε και φθάσμε ως εδώ ,τον ίδιο δρόμο μας προτείνει και ο Τσίπρας . Ο Αντρέας άρχισε εκβιάζοντας τους Ευρωπαίους και αναγκάζοντας τους να εφαρμόσουν " τα μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα " και με αυτά έγιναν οι αγρότες " δημόσιοι υπάλληλοι " με τα σημερινά αποτελέσματα να εισάγουμε τα μισά αγροτικά προϊόντα που καταναλώνουμε . Ο Τσίπρας θα εκβιάσει τους Ευρωπαίους να μην πληρώσουμε τα χρέη μας και να συνεχίσουν να μας δανειοδοτούν τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού ώστε να διατηρηθεί το βιοτικό μας επίπεδο όπως ήταν μέχρι το 2008. Δηλαδή μόλις γίνει κυβέρνηση κατευθείαν στην δραχμή. Ο δύσκολος δρόμος που απομένει Του Αλεξη Παπαχελα Ας το πάρουμε απόφαση. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος, μαγικός ή άλλος, για να βγούμε σε μια μέρα από την κρίση. Ο δρόμος του ευρώ θα είναι μακρύς, με αρκετές στροφές και δυσκολίες μέχρι να φανεί το φως που όλοι περιμένουμε. Θα πρέπει να περπατήσουμε για αρκετό ακόμη καιρό άκρη άκρη στον «γκρεμό», φλερτάροντας με κάποιο «ατύχημα» και με πολλά πισωγυρίσματα. Αυτό ήταν και το καθαρό, στεγνό μήνυμα της κ. Μέρκελ χθες. Κανείς δεν έχει τη «μαγική» λύση και αυτό αρχίζει και γίνεται πια καθαρό ακόμη και στους απελπισμένους Ελληνες. Βλέπουν ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα που αντιμετωπίζει τέτοια μεγάλη κρίση, που καλείται να κάνει δρακόντειες περικοπές στο κοινωνικό της κράτος και να μειώσει δραστικά το βιοτικό της επίπεδο. Υπάρχει βεβαίως ο δρόμος του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της Ευρώπης, αλλά είναι και αυτός μακρύς, αμφιβόλου αποτελεσματικότητος και μοιάζει με την υπόσχεση για τον μεταθανάτιο Παράδεισο... Η στιγμιαία, «μαγική» λύση προφανώς δεν κρύβεται ούτε στην έξοδο από το ευρώ, που διάφοροι έχουν αρχίσει καλυμμένα αλλά μεθοδικά να προωθούν. Ο δρόμος του ευρώ έχει όμως προϋποθέσεις για να πετύχει. Κάποιος πρέπει να βρει το κουράγιο και την όρεξη να εξηγήσει στον λαό τι είναι αυτές οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές και γιατί θα τον ωφελήσουν. Κάποιος πρέπει να δώσει ένα όραμα ανάπτυξης και απελευθέρωσης του δαιμόνιου και παραγωγικού Ελληνα χωρίς να το χρεώνει στον... μπαμπούλα Μέρκελ. Πρέπει επίσης να συνοδευθεί αυτή η προσπάθεια από την επιτάχυνση της κάθαρσης του δημόσιου βίου και την αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος. Εχουν γίνει πολλά σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα. Είναι εξωφρενικό να περιμένουν πολύκροτες υποθέσεις κλειδωμένες σε συρτάρια. Και βεβαίως πρέπει να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια και απόσταση από κάθε είδους διαπλοκή και γκρίζα συμφέροντα στη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, να κοπεί οριστικά ο ομφάλιος λώρος ενός τελειωμένου κρατικοδίαιτου μορφώματος με το πολιτικό σύστημα. Αυτά όλα δεν είναι δουλειά της κ. Μέρκελ ή του κ. Τόμσεν. Ο κ. Σαμαράς έχει δείξει τους τελευταίους μήνες ότι είναι διατεθειμένος να πάρει τα ρίσκα του και να κάνει «τρελές υπερβάσεις», όπως αυτή που έκανε με την πρόσκληση στην κ. Μέρκελ. Οι εταίροι μας δείχνουν κατανόηση και υπομονή. Η κοινωνία δεν είναι ενθουσιασμένη, αλλά... καταλαβαίνει, κάνει και εκείνη υπομονή και περιμένει δίνοντας τη μάχη της επιβίωσης. Είπαμε, όμως, καμία υπέρβαση δεν μπορεί να φέρει μια άμεση και «μαγική» λύση. Θα συνεχίσουμε όλοι μας να τρέχουμε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο δίπλα στον «γκρεμό», έχοντας όμως κατά νου πως κάποιο χέρι μας κρατά, διστακτικά αλλά σταθερά, για να μην πέσουμε. Προφανώς το κάνει από φόβο μην πέσει μαζί μας στην άβυσσο, αλλά τουλάχιστον μας δίνει χρόνο και ανάσες. Πείτε μας τη γνώμη σας Σχόλια Ταξινόμηση: