ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Οι εκλογές της αδιευκρίνιστης οργής13

Tου Πασχου Mανδραβελη



Κανονικά τώρα στην Ελλάδα θα έπρεπε να συζητάμε πώς θα κατανεμηθούν πιο δίκαια τα βάρη της κρίσης και όχι για το αν υπάρχει κρίση. Θα έπρεπε να συζητάμε πώς θα βελτιωθεί -και μάλιστα αστραπιαία- το κράτος πρόνοιας για να προστατευτούν οι άνεργοι και όχι αν θα κοπούν τα επιδόματα πολυτέκνων με εισόδημα άνω των 40.000 ευρώ.
Αντί να συζητάμε αν πρέπει να κλείσουν δημόσιοι οργανισμοί, θα έπρεπε να βρούμε από τώρα λύσεις για τους δημοσίους υπαλλήλους που έτσι κι αλλιώς θα μείνουν χωρίς δουλειά• είναι λογική η πρόταση του κ. Στέφανου Μάνου για 70% μισθό επί τριετία ή μήπως πρέπει να γίνει 80% για μια διετία ή κάτι άλλο τέλος πάντων; Θα έπρεπε να συζητάμε για το ποια από τα 42 Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, που έχουμε, θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν και όχι για το αν είναι δημοκρατικό δικαίωμα λίγων τραμπούκων να παρεμποδίζουν τις εκλογές. Θα έπρεπε να υπάρχει αντιπαράθεση για πολλά, αλλά η συζήτηση γίνεται για το αν έπρεπε να είχαμε δεχθεί το Μνημόνιο, λες και μάς περίσσευαν ή μάς περισσεύουν τα λεφτά και οι λύσεις για την ελληνική οικονομία.
Οι ερχόμενες εκλογές αποκαλούνται «της οργής». Θα είναι, αλλά κανείς δεν μάς ξεκαθαρίζει τον λόγο της οργής. Θύμωσαν οι πολίτες με το πολιτικό σύστημα, διότι την εποχή των παχιών δανεικών δεν έπραξε αυτά που έπρεπε να κάνει, ή είναι οργή γιατί τώρα -αναγκαστικά- πράττει όσα δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια;
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το δεύτερο, εξ ου κι αυτοί που τάζουν τα εύκολα κερδίζουν, ανεξαρτήτως πού βρίσκονται (αριστερά ή δεξιά) στον πολιτικό χάρτη. Ομως, αφού τόσο πολλοί οργίζονται με τη διάψευση του «λεφτά υπάρχουν», γιατί περισσότεροι τσιμπάνε στο παραμύθι ότι «ανώδυνες λύσεις υπάρχουν»; Κι αν ο ελληνικός λαός είναι θυμωμένος με το παλιό πολιτικό σύστημα, γιατί όλα δείχνουν ότι θα προκρίνει ένα χειρότερο από κάθε άποψη• είτε διά της ακυβερνησίας, είτε διά της ανόδου των λαϊκιστών;
Φαντάζει αστείο, αλλά το βασικό επιχείρημα μέχρι σήμερα ήταν πως το εκλογικό σώμα επέλεγε τυφλωμένο από τις παροχές. Τώρα προκρίνεται η «λύση» να ψηφίσει τυφλωμένο από οργή. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα μάτια; Μήπως να κοιταχτούμε στον καθρέφτη για να δούμε το πολιτικό σύστημα που δηλώνουμε ότι απεχθανόμαστε; Δεν μπορεί, δηλαδή, να είμαστε οργισμένοι από το πολιτικό σύστημα, διότι σκόρπισε τα λεφτά και για αντίδραση να ψηφίζουμε κάποιον που υπόσχεται ότι θα σκορπίσει περισσότερα. Κι άντε, μέχρι το 2009 ήμασταν (κατά την έκφραση του συρμού) «ανενημέρωτοι». Τώρα, που ενημερωθήκαμε, θα δώσουμε 10% στον κ. Πάνο Καμμένο;
Αυτές οι εκλογές μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές για τη χώρα, αλλά και η καταστροφή είναι δημοκρατικό δικαίωμα της πλειοψηφίας. Σ’ αυτές τις εκλογές, όμως, επίσης θα αποκαλυφθεί ποια χώρα θέλουμε, μιας και εξ αιτίας του Μνημονίου δεν υπάρχουν τα δεκανίκια του πελατειακού κράτους. Θα δούμε πόσοι σταρ θα εκλεγούν και πόσοι σκεπτόμενοι• δυστυχώς η τομή των δύο συνόλων είναι πολύ μικρή. Κυρίως θα δούμε αν κυριαρχήσει η ατελέσφορη οργή ή αν θα προκριθεί κάποιο σχέδιο για το μέλλον. Σ’ αυτές τις εκλογές δεν ισχύουν τα «δεν ήξερα, δεν μου ’παν, δεν μ’ ενημέρωσαν». Ολοι ξέρουμε πώς φτάσαμε ώς εδώ κι αυτό που θα απαντηθεί στις 6 Μαΐου είναι πού θέλουμε να πάμε.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
ΣΧΟΛΙΟ Σ. ΔΑΝΑΛΗ

Μπράβο άλλο ένα καταπληκτικό άρθρο που περιγράφει την σχιζοφρένεια μιας μεγάλης μερίδας του Ελληνικού λαού . Όπως έχω καταλάβει απο συζητήσεις ολοι αυτοί οι "εξαπατημένοι "απο τον πολιτικό κόσμο ψάχνουν για έναν ηγέτη Μεσία ο οποίος θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και τις συνέπειες που έχει στην τσέπη τους κατά τρόπο μαγικό , και έτσι θα αποκατασταθεί ο προ της εκδηλώσεως της κρίσης τρόπος ζωής τους . Μερικές φορές νομίζω ότι περιμένουν τον ηγέτη με τα χρυσορυχεία ο οποίος θα διαθέσει αμέτρητες ποσότητες χρυσού και όλα θα αποκατασταθούν και θα διατηρήσουν τον ευτυχισμένο τρόπο της ανέμελης προηγούμενης ζωής τους . Ο Γ. Παπανδρέου το είχε καταλάβει αυτό και γι αυτό τους υποσχέθηκε ότι "λεφτά υπάρχουν " για να εξασφαλίσει ισχυρή πλειοψηφία και να μπορέσει να επιβάλλει της μεγάλες περικοπές που απαιτούσαν οι περιστάσεις απο την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Αλλά είναι φυσικό ένα μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού λαού να σκέφτεται έτσι . Σχεδόν επι τριάντα χρόνια το 60 % του Ελληνικού λαού ζεί παρασιτικά και πλουσιοπάροχα απομυζώντας με διάφορους τρόπους τον κρατικό προϋπολογισμό . Οι υπάλληλοι του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ , τετραπλάσιοι απο αυτούς που απαιτούσε η καλή λειτουργία των οργανισμών , οι συνταξιούχοι οι γυναίκες απο τα 45 και οι άνδρες απο τα 50 . Τα πορνιακά επιδόματα οι αναπηρικές συντάξεις οι ψεύτικες επιδοτήσεις αγροτικών προϊόντων , οι αγροτικές συντάξεις σε γυναίκες που ουδέποτε πάτησαν στο χωράφι . Τα 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για μετακινήσεις ελάχιστων μαθητών με κόστος ανά μαθητή περισσότερο απο όσα θα πλήρωνε εάν σπούδαζε στο Αμερικανικό κολλέγιο . Στους δήμους τα έμμισθα αιρετά στελέχη να ξεπερνούν τα 13 άτομα όταν την δεκαετία του 60 στους ίδιους δήμους ήταν μόνο 2 . Να πληρώνει το κράτος για επιδοτήσεις συγκοινωνιών αεροπορικών και ακτοπλοϊκών 1 δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως ,και εκεί να θησαυρίζουν απο τον τουρισμό και την υπεραξία της γής . Και όταν πηγαίνει το ΣΔΟΕ να ελέγξει εάν κόβουν αποδείξεις αυτοί να τους πλακώνουν στο ξύλο . Όλο αυτό το παρασιτικό πλήθος νομίζει ότι τα λεφτά τα ρίχνει ο θεός απο τον ουρανό στους Έλληνες για τι οι πρόγονοι τους έφεραν τον πολιτισμό , και τους φάνηκε άδικο και περίεργο που τους κόψανε τους μισθούς τις συντάξεις και κάτι λίγο απο τις ρεμούλες και τις κλοπές του δημόσιου χρήματος . Και για αυτό θεώρησαν υπαίτιους τους πολιτικούς ."σαρξ εκ της σαρκός τους " που δεν τους εξασφάλισαν τα κεκτημμένα και τώρα στράφηκαν στην "παλαβή " αριστερά και ακροδεξιά οι οποίοι τους υπόσχονται ότι θα τους τα επαναφέρουν όλα αυτά διότι τους έχουν αδικήσει τα μεγάλα κόμματα και το μνημόνιο. Μόνο που δεν καταλαβαίνουν τι τους περιμένει εάν στις εκλογές επικρατήσουν αυτοί , τότε θα φάμε ο ένας τον άλλον και οι μόνοι ωφελημένοι όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στην Ελβετία. " Μωραίνει κύριος όν βούλεται απολέσει ".
"