Ο Κ. Καραμανλής και ο Π.Παπαληγούρας μετά το 1974 κρατικοποίησαν τις τράπεζες την βιομηχανία τις συγκοινωνίες μαζί με τις ήδη δημόσιες επιχειρήσεις της ΔΕΗ και του ΟΤΕ την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες ο τεράστιος κρατικός τομέας της οικονομίας έφθασε να παράγει το 65 %του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ) της χώρας και κληρονόμησε σχεδόν τον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα της οικονομίας υπο μορφή "προβληματικών επιχειρήσεων " στο ΠΑΣΟΚ του Α.Παπανδρέου . Ολος αυτός ο τεράστιος δημόσιος τομέας δούλευε κατά το ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ πρότυπο δηλαδή ανεξέλεγκτος ακυβέρνητος και με το προσωπικό του ισόβιους δημόσιους υπάλληλους . Σε αντίθεση με τον Σκανδιναβικό σοσιαλισμό ο οποίος δουλεύει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ,δηλαδή όσες δημόσιες επιχειρήσεις δεν έχουν κέρδος κλείνουν και απολύεται το προσωπικό τους . Ο Α.Παπανδρέου έκλεισε τις προβληματικές και έκανε μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους το προσωπικό τους . Ετσι γίναμε η τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού στην οικονομία . Παράλληλα όπως σωστά γράφει στο άρθρο του ο κος Παπαχελάς στον ιδεολογικό τομέα η αριστερά επέβαλε την νοοτροπία της και την ιδεολογία της .Σε αυτό βοήθησε το μεγάλο κράτος και η οργάνωση του. Οπως λέει ο Μαρξ " τα μέσα παραγωγής δημιουργούν και το εποικοδόμημα ". Το μεγάλο κράτος που ελέγχει τα μέσα παραγωγής δημιούργησε , παράλληλα με την παλαβή αριστερά που πρωτοστατούσε , όλες τις άρρωστες νοοτροπίες που μας έφεραν στην χρεοκοπία ,και οχι οι πολιτικοί οι οποίοι είναι στατιστικό δείγμα του λαού και έπασχαν απο την ίδια ασθένεια όπως και ο λαός " οξεία αριστερίτιδα " και τα μισά σχόλια του άρθρου απο την ίδια ασθένεια πάσχουν . Προσπάθησε ο Μητσοτάκης το 1992 να ανατρέψει την πορεία μάταια .προσπάθησε ο Σημίτης με τις αποκρατικοποιήσεις όλων των τραπεζών αλλά και αυτός κόλλησε στην λάσπη . Φώναζαν σαν τον "Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο " ο Στέφανος Μάνος , ο Α.Παπαδόπουλος ,ο Αδριανόπουλος και πιθανόν ελάχιστοι άλλοι ,αλλά " φωνή βοώντος εν τη ερήμω" , κανείς δεν ήθελε να ακούσει ούτε να κοιτάξει τα στοιχεία της οικονομικής διαχείρισης του κράτους . Η Αριστερά μέχρι και σήμερα κάνει την παλαβή και υπόσχεται παραδείσους η μία της Β.Κορέας η άλλη του Τσάβες αλλά χωρίς πετρέλαια και άλλοι την δευτέρα παρουσία και εξακολουθεί το 40 % του λαού στις σφυγμομετρήσεις να την ψηφίζει . Εάν είμαστε τόσο ηλίθιος λαός φταίνε οι διάφοροι λαοπλάνοι ? Θέτω ένα διαχρονικό ερώτημα ψυχολογίας ποιός υποκινεί τον άλλον περισσότερο να γίνει η αμαρτία " η εκδιδόμενη γυναίκα η ο νταβατζής?"
Τα δύο αστικά κόμματα και η Αριστερά
Του Αλεξη Παπαχελα
Η νέα μόδα είναι οι επιθέσεις κατά της Αριστεράς από τα μεγάλα αστικά κόμματα. Καλοδεχούμενες, αλλά άργησαν λίγο... Η αριστερή, με ή χωρίς εισαγωγικά, ιδεολογία έχει κυριαρχήσει παντού τα τελευταία 35 χρόνια, από το πώς γράφτηκε η νεοελληνική Ιστορία έως τον τρόπο που σκέπτεται για πολλά ζητήματα ο μέσος Ελληνας πολίτης. Δεν έγινε τυχαία αυτό. Το ΠΑΣΟΚ μιμήθηκε τη ρητορεία, τις συνδικαλιστικές τακτικές και τα σλόγκαν της Αριστεράς στην προσπάθειά του να την υπερκεράσει την εποχή της μεταπολιτευτικής ριζοσπαστικοποίησης. Ακόμη και εκείνο το «σύντροφοι και συντρόφισσες» ήταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια μιμητισμού...
Το ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε τα στερεότυπα της Αριστεράς στην εξωτερική πολιτική, στην αντίληψη περί επιχειρηματικότητας, στο ποιος θεωρείται ο πρέπων ρόλος των συνδικαλιστών στη διοίκηση δημοσίων επιχειρήσεων. Ακόμη και σε θέματα «νόμου και τάξης» το ΠΑΣΟΚ θεωρούσε ότι έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη κάθε φορά που μια παράνομη ενέργεια, η οποία ήταν καθαγιασμένη στο όνομα κάποιου αριστερού οράματος, έπρεπε να αντιμετωπισθεί με αστυνομικό τρόπο.
Από την άλλη πλευρά, η ελληνική Δεξιά δεν μπόρεσε ποτέ να περάσει τα κόμπλεξ και τις ενοχές της στην αντιμετώπιση της Αριστεράς. Πάντα φοβόταν μην την πουν «Δεξιά», λες και πρέπει να πληρώνει μια παράταξη για αμαρτίες άλλων εποχών επ’ άπειρον. Οποιος οχυρωνόταν κάτω από την προστασία κάποιας απροσδιόριστης αριστερής ή προοδευτικής ομπρέλας έχαιρε ασυλίας, ακόμη και αν παραβίαζε βάναυσα κάποιο νόμο ή αν χρησιμοποιούσε απροκάλυπτα βία, όπως συχνά συμβαίνει στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Το χειρότερο από όλα; Η «αριστερή» ιδεολογία μπόλιασε τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα στον τρόπο που εκφράζονται και τοποθετούνται οι διάφοροι συνδικαλιστές τους. Αν διαβάσετε μια ανακοίνωση κάποιας συνδικαλιστικής οργάνωσης ενός εκ των δύο κομμάτων και την ανακοίνωση για το ίδιο θέμα του ΠΑΜΕ, δεν θα βρείτε πολλές διαφορές.
Ισως τώρα δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία στα δύο μεγάλα κόμματα και σε όλον τον πολιτικό κόσμο να επανατοποθετηθεί με βάση όχι συμπλέγματα του παρελθόντος, αλλά με βάση τις ανάγκες που έχει η Ελλάδα του 2012 και η πρόκληση της ανοικοδόμησής της σε στέρεες βάσεις. Μπορεί να μη μοιάζει εύκολο, αλλά ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η Νέα Δημοκρατία μπορούν να ξαναγίνουν ουρά ή να μιμηθούν την Αριστερά, παρότι μπορεί να μοιάζει πολιτικά ενδεδειγμένο. Αν ο ρόλος τους ήταν απλώς η έκφραση μιας διαμαρτυρίας χωρίς πρόταση, αυτό το κάνει καλά η Αριστερά και άλλες δυνάμεις. Ο αστικός κόσμος περιμένει σχήματα που μπορούν να κυβερνήσουν και προγράμματα, ούτε κραυγές ούτε χθεσινά, χιλιομασημένα κλισέ...
5
5
φει
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment