ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΙΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ Ν.ΚΟΡΕΑ

Κύριε Ιορδανίδη ας δούμε τι μας συμβουλεύει η ζωή και η ιστορία να πάμε στο 1973- 1974 και να εξετάσουμε την πορεία τριών χωρών της Ελλάδας της Χιλής και της Ν.Κορέας απο τότε μέχρι σήμερα. Το 1974 έγινε η επαναφορά της δημοκρατίας και η επάνοδος του Κ.Καραμανλη στην Ελλάδα , το κατά κεφαλή ΑΕΠ της χώρας μας ήταν σχεδόν τριπλάσιο της Χιλής και της Ν.Κορέας . Στην Χιλή έγινε το 1973 το πραξικόπημα του Πινοσέτ κατά του Αλλιέντε κατα την διάρκεια του πραξικοπήματος σκοτώθηκαν 2500 άνθρωποι και ο Πινοσέτ εγκαθίδρυσε μια πολύ σκληρή δικτατορία . Σε αντίθεση με τον Αλλιέντε ο οποίος ήταν οπαδός ενός μεγάλου κρατικού τομέα , ιδεολογικά συνέπιπτε απόλυτα με τον Α.Παπανδρέου , Ο Πινοσέτ εφάρμοσε την νεοφιλελεύθερη πολιτική του Φρήντμαν (Σχολή του Σικάγου) αυτή που αργότερα εφάρμοσε η κα Θάτσερ και ο Πρόεδρος Ρέιγκαν . Ο Πινοσέτ πέθανε σαν ισόβιος γερουσιαστής πριν απο δύο χρόνια ,μετέτρεψε την αιματηρή δικτατορία σε δημοκρατία ,ο τελευταίος πρόεδρος της Χιλής ήταν η κόρη του Στρατηγού Σνέϊντερ εχθρού του Πινοσέτ που είχαν ανατινάξει στην Ουάσιγκτον πριν από την δικτατορία. Η Χιλή έχει σήμερα την καλύτερη οικονομία της Ν.Αμερικής , ξεπερνάει και αυτήν της Βραζιλίας . Εχει σχεδόν μηδενικό δημόσιο χρέος ,δεν έχει βοηθηθεί απο κανέναν σε σχέση με την Ελλάδα στην οποία τα κονδύλια επιδοτήσεων απο την ΕΕ είναι 1,5 φορά το ΑΕΠ , το κατακεφαλή ΑΕΠ είναι 13000 δολάρια το Ελληνικό είναι περίπου 22000 αλλά οι τιμές των προϊόντων στην Χιλή είναι σχεδόν οι μισές απο ότι στην Ελλάδα δηλαδή ουσιαστικά έχουμε το ίδιο κατά κεφαλή ΑΕΠ . Η Ν.Κορέα το 1974 ήταν μια σχεδόν υποανάπτυκτη χώρα με πολύ μικρότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ απο την Ελλάδα ,ακολούθησε και αυτή μια φιλελεύθερη πολιτική με ελάχιστο δημόσιο τομέα , σήμερα είναι μια αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα που συναγωνίζεται την Γερμανία την Ιαπωνία και την Κίνα έχει τρομερά Πανεπιστήμια και παιδεία καλύτερη απο την Φινλανδία και κατα κεφαλή ΑΕΠ της είναι 1,5 φορές το Ελληνικό . Στην Ελλάδα απο το 1974 η ΝΔ κρατικοποίησε τις τράπεζες την βαρεία βιομηχανία ( ναυπηγεία κ.λ.π ) τα λεωφορεία το 60 % του ΑΕΠ παραγόταν απο το δημόσιο . Η οργάνωση όλου αυτού του τεράστιου τομέα έγινε κατά το Σοβιετικό πρότυπο ( ανεξέλεγκτο ) και όχι κατά το Σκανδιναβικά πρότυπα δηλαδή με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια . Ο πληθωρισμός έφτασε το 20 % με αποτέλεσμα και η υπόλοιπη ιδιωτική βιομηχανία να γίνει προβληματική . Ήρθε ο Α.Παπανδρέου έκλεισε τις προβληματικές και τους εργαζόμενους τους έκανε δημόσιους υπαλλήλους ,διέλυσε όλον τον δημόσιο τομέα με τη πατέντα της " λαϊκής συμμετοχής " με την οποία έβαλε τους συνδικαλιστές κουμανταδόρους αύξησε κατακόρυφα το δημόσιο χρέος και αποβιομηχάνισε εντελώς την χώρα . .Το μεγάλο κράτος και απο το οποίο μάθαμε να ζούμε μαζί με μία δήθεν αριστερή φρασεολογία η οποία ουσιαστικά δικαιολογούσε τον παρασιτικό τρόπο ζωής μας και δημιουργούσε μια άκρατη υποκρισία δήθεν κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικού κράτους η οποία διαπέρναγε όλην την κοινωνία μέχρι και την νεολαία και την κατάστρεφε διότι έπαψε να υπάρχει η έννοια της προσπάθειας και του μόχθου , με λίγη κομπίνα και ψέμα κάποιος θα μας στείλει τα λεφτά εξ ουρανού και με ένα μέρος απο αυτά θα φροντίσουμε και τους " τυφλούς ανοιχτομάτηδες "

Η αποτυχία των ιθυνόντων 11
Tου Κωστα Iορδανιδη
Η «επιχείρηση σωτηρίας» της Ελλάδος υπονομεύεται από διαφωνούντες, αλλά κυρίως από υποστηρικτές. Η τάση ποινικοποιήσεως του μέσου Ελληνα πολίτη έχει αρχίσει να λειτουργεί αντιπαραγωγικά και υποσκάπτει το πρόγραμμα «ανορθώσεως», εάν υποτεθεί ότι οι συντάκτες των διαφόρων «μνημονίων» γνωρίζουν πράγματι τον τρόπο εξόδου από την κρίση και δεν πειραματίζονται απλώς.
Προς τους επικριτές της νοοτροπίας των Ελλήνων αρκεί η υπόμνηση ότι μία χώρα δεν διοικείται από το πλήθος που αναδεικνύει κατά καιρούς διάφορες πλειοψηφίες στη Βουλή, αλλά από την καθεστηκυία τάξη - με άλλα λόγια πολιτικούς, επιφανείς οικονομικούς παράγοντες, τα ΜΜΕ, την ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας, τους συνδικαλιστικούς φορείς και πλείστες άλλες οργανώσεις συμφερόντων.
Κατά συνέπεια το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα είναι μία αποτυχία της ελληνικής «ελίτ», που δίδει τον τόνο αναπτύξεως στον οικονομικό τομέα, διαμορφώνει τη λειτουργία της διοικήσεως, καλλιεργεί κοινωνικό ήθος ή εξαχρειώνει τους πολίτες, όταν δημιουργεί μάζες διεκδικητικές και όχι συντεταγμένες παραγωγικές μονάδες.
Το τραγικό της τελευταίας τριακονταετίας είναι ότι η είσοδος της Ελλάδος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες το 1980, αντί να έχει ως συνέπεια την ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας κατέστρεψε την αντίληψη του επιχειρείν, που υφίστατο έως τότε. Υπήρχαν στην Ελλάδα δημιουργικοί επιχειρηματίες. Δεν αντελήφθησαν, ωστόσο, τι σήμαινε η έκθεση στον ανταγωνισμό ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών και τελικώς κατέρρευσαν οι επιχειρήσεις και η αγροτική παραγωγή.
Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου που μία «ευκαιρία» οδήγησε σε ολική καταστροφή. Θηρευτής ευκαιριών ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αλλά το όραμα της επεκτάσεως των ελληνικών συνόρων στις ακτές της Ιωνίας κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή ασχέτως αν οι ευθύνες επιρρίφθηκαν στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αλλά η επιστροφή στην κατάσταση πραγμάτων που ίσχυε στο παρελθόν είναι ανέφικτη και η τάση αποδράσεως από το ευρωπαϊκό σύστημα, που έχει αρχίσει να ενισχύεται προσφάτως, δεν συνιστά τη λύση. Τα διάφορα προγράμματα που εκπονεί η τρόικα έχουν ως στόχο αποκλειστικό τη «δημοσιονομική εξυγίανση» και η εφαρμογή τους θα σαρώσει κάθε έκφανση του υφιστάμενου συστήματος που δεν είναι εναρμονισμένο με την κρατούσα ευρωπαϊκή -γερμανική- αντίληψη. Ο ρόλος, όμως, της τρόικας σταματά στο σημείο αυτό.
Αποτελεί υποχρέωση όσων προσποιούνται ότι ανήκουν στην ιθύνουσα τάξη να επινοήσουν για τη χώρα ρόλο παραγωγικό στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού συστήματος. Δεν θα το πράξουν, πιθανώς από νοητική οκνηρία. Κατά συνέπεια θα συνεχίζεται με τρόπο βιαιότερο η εμφυλιακή αντιπαράθεση κοινωνικών ομάδων και η σκιαμαχία γύρω από τη δραχμή και το ευρώ. Η Ελλάς έχει ανάγκη αισθήματος αποστολής.
Υ.Γ. Απολογούμενος στην οικογένεια Παπανδρέου οφείλω μία επανόρθωση, διότι ο αδελφός του πρωθυπουργού προσέφυγε όντως στη Δικαιοσύνη εναντίον όσων τον κατηγορούν ότι επένδυσε σε ασφάλιστρα κινδύνου για τη χρεοκοπία της Ελλάδος, αντίθετα με ότι ανέφερα την Πέμπτη σε πρωτοσέλιδο της «Κ».