ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Διάβασα στις εφημερίδες στοιχεία που έδωσε η κυβέρνηση για την διάρθρωση των υπηρεσιών του στενού δημόσιου τομέα . Γράφουν ότι το 25% των διευθύνσεων έχουν μόνο διευθυντή και χωρίς κανένα υπάλληλο το 30 % εχουν 1και 2 υπαλλήλους το άλλο 20 % έχει 3 με 4 υπαλλήλους ανά διεύθυνση . Τί σημαίνουν αυτά τα στοιχεία ότι όλες αυτές οι διευθύνσεις δεν προσφέρουν κανένα έργο υπάρχουν μόνο για να πληρώνουν τους διευθυντές τους και τους ελάχιστους υπαλλήλους και κανείς δεν δουλεύει είναι όλοι αργόμισθοι . Τί θα πρέπει να γίνει ,ότι θα έκανε μια επιχείρηση έτοιμη να χρεοκοπήσει , να καταργήσουν αυτές τις διευθύνσεις και να τους απολύσουν ώστε να μειωθούν τα έξοδα και να μειωθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού . Και όχι να βάλουν φόρους στις λίγες υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις ώστε να κλείσουμε και αυτές .

ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Του Aλεξη Παπαχελα
Εχουμε μπλέξει σε ένα κουβάρι ανικανότητας και διαφθοράς, από το οποίο δεν θα ξεμπλέξουμε εύκολα. Αφήσαμε κρίσιμους μηχανισμούς του ελληνικού κράτους να διαβρωθούν επί δεκαετίες, αρχής γενομένης βεβαίως στην καταραμένη δεκαετία του 1980. Στην αρχή ήταν απολύτως θεμιτό «να πάρει και ο υπάλληλος κάτιτις για την άδεια», κατόπιν θεωρήθηκε λογικό να συγκυβερνούν οι συνδικαλιστές ή να γίνονται πλειστηριασμοί για τις «αποδοτικές» εφορίες και τώρα έχουμε φτάσει στην απόλυτη διάλυση και σήψη.
Χρειάζεται στιβαρή ηγεσία για να ξανακτίσει ορθά αυτούς τους μηχανισμούς. Η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε παταγωδώς, γιατί έμπλεξε ανάμεσα στους γραφικούς νεωτερισμούς του opengov, το χαοτικό μάνατζμεντ και το βαθύ πασοκικό κράτος που έκανε ό,τι ήθελε. Είναι απολύτως ανεξήγητο το γιατί ο κ. Παπανδρέου έκανε μερικές από τις χειρότερες επιλογές του στις καίριες θέσεις που είχαν να κάνουν με τα έσοδα ή τον έλεγχο των δαπανών του κράτους. Ηταν σαν να το έκανε επίτηδες!
Εν πάση περιπτώσει, κάποια ώρα πρέπει να γυρίσουμε σελίδα και να αρχίσουμε να κτίζουμε. Η επανασύσταση ζωτικών τομέων του κράτους είναι μείζων εθνικός στόχος. Δεν είναι τόσο δύσκολος, αρκεί να υπάρχει θέληση και οργάνωση.
Ενα πρώτο μέτρο που μπορεί να βοηθήσει θα ήταν να συμφωνήσουν τα βασικά κόμματα ευθύνης στην τοποθέτηση ορισμένων μόνιμων υφυπουργών ή γενικών γραμματέων σε κρίσιμα υπουργεία, όπως το Οικονομικών, το Προστασίας του Πολίτη, το Ναυτιλίας κ.α. Θα ήταν ακόμη καλύτερο αν τα κόμματα συμφωνούσαν στην επιλογή των καλύτερων που προέρχονται μέσα από την ιεραρχία κάθε υπουργείου.
Το ελληνικό κράτος, άλλωστε, βασιζόταν κάποτε σε μια ομάδα γενικών διευθυντών και άλλων ανώτατων λειτουργών που έπαιζαν τα θέματα στα δάκτυλα και αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της χώρας. Ετσι θα αποφευχθεί αυτό το ανόητο πανηγύρι το οποίο παρατηρείται κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, όταν έρχονται βουλευτές με μηδενική πείρα και βασίζονται σε συμβούλους που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν άνεργοι. Ας ξεκινήσουμε από κάπου, γιατί είμαστε πολύ εκτεθειμένοι με αυτό το διαλυμένο κράτος σε συνδυασμό με τους άσχετους πολιτικούς μας σε πάρα πολλούς και μεγάλους κινδύνους!