ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Να λυτρωθούν από την ομηρία ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Εδώ και περίπου τριάντα χρόνια, την Ελλάδα συγκυβερνούν μαζί με την εκάστοτε κυβέρνηση οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, αλλά και άλλων κλάδων.
Το φαινόμενο το εγκαινίασε το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, με πολύ μικρές εξαιρέσεις, συνεχίσθηκε ανεξαρτήτως τού ποιος είχε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας. Από την παλιά Ολυμπιακή Αεροπορία μέχρι τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, οι συνδικαλιστές κρατούσαν τα κλειδιά της επιχείρησης με τεράστιο κόστος για το δημόσιο ταμείο. Η χυδαιότητα του λόγου και των απειλών ήταν και είναι η ίδια, είτε πρόκειται για «πράσινους» είτε για «γαλάζιους» είτε πάλι για «κόκκινους» συνδικαλιστές. Οι πολιτικοί στέκονταν άβουλοι μπροστά τους, γιατί φοβούνταν το πολιτικό κόστος και τον θόρυβο που ήξεραν καλά να προκαλούν στα Mέσα Eνημέρωσης. Ο κ. Παπανδρέου στηρίχθηκε σε αυτό το βαθύ συνδικαλιστικό κράτος, προκειμένου να κερδίσει την ηγεσία του κόμματός του. Αυτό, όμως, το συνδικαλιστικό κράτος τον οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, γιατί μαζί με τους συμμάχους του στην κυβέρνηση καθυστέρησε και τορπίλισε ό,τι επώδυνο έπρεπε να είχε γίνει όταν η λαϊκή εντολή ήταν ακόμη νωπή. Αυτό το βαθύ συνδικαλιστικό κράτος θέλει να πάρει σήμερα τη χώρα μαζί του στον γκρεμό, καθώς βλέπει να τελειώνουν τα προνόμιά του.
Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας πρέπει να λυτρωθούν δημόσια και θεαματικά από αυτήν την ομηρία. Η Νέα Δημοκρατία έκανε ήδη μία σημαντική κίνηση με τη διαγραφή Λυμπερόπουλου, ας ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ προτού να είναι πολύ αργά για τη χώρα.

ΣΧΟΛΙΟ Σ.ΔΑΝΑΛΗ

Στην Ελλάδα οικοδομήθηκε μετά την μεταπολίτευση κατ αρχή από τον Κ Καραμανλή με τον Π, Παπαληγούρα ένας τεράστιος δημόσιος τομέας . Κρατικοποίησαν τις συγκοινωνίες τις τράπεζες την βαριά βιομηχανία ,ναυπηγεία διυλιστήρια . Το 65 % του ΑΕΠ παραγόταν από τον δημόσιο τομέα . Η οργάνωση του ακολούθησε τα σοβιετικά πρότυπα και όχι με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια όπως λειτουργεί ο δημόσιος τομέας στις σκανδιναβικές χώρες . . Η μεγάλη ιδιωτική βιομηχανία τις χώρας λόγω κυρίως του υψηλού πληθωρισμού έγινε προβληματική . Μόλις το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία κρατικοποίησε τις προβληματικές τις έκλεισε και έκανε όλους τους υπαλλήλους τους δημόσιους υπαλλήλους . Ταυτόχρονα ανέλαβε να υλοποιήσει την λαϊκή συμμετοχή με δύο πυλώνες τον συνδικαλισμό και την τοπική αυτοδιοίκηση . Η λαϊκή συμμετοχή θα απογείωνε την διοίκηση και την παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα . Και έτσι οι συνδικαλιστές ανέλαβαν την συνδιοίκηση του δημόσιου τομέα της οικονομίας . ΄Στο σοβιετικό σύστημα ήταν οι κομισάριοι , τα μέλη του κόμματος , και στην Ελλάδα ήταν οι συνδικαλιστές που έκαναν κουμάντο . Δηλαδή όπως λέει και ο λαός « βάλαμε τον λύκο μπιστικό». Φρόντισαν να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους παχυλούς μισθούς προνόμια και αργομισθίες και για τους «εργαζόμενους» στην κάθε δημόσια επιχείρηση υψηλές απολαβές λίγη δουλειά στα όρια της αργομισθίας και ατιμωρησία . Ως γνωστόν οι «εργαζόμενοι « προσλαμβάνονταν με ρουσφέτι από τους πολιτικούς.. Και πράγματι η «παραγωγικότητα» αλλά μαζί και τα χρέη του κράτους που τους πλήρωνε με τα δανεικά απογειωθήκαν και μας έφτασαν στην σημερινή χρεοκοπία της χώρας. Βέβαια ο συνδικαλισμός είναι το σύμπτωμα της ασθένειας και όχι η ασθένεια αυτή καθ εαυτή , η οποία είναι ο τεράστιος και ανοργάνωτος δημόσιος τομέας . Γενικά όλα τα κρατικοδίαιτα συστήματα αντιγραφή του Σταλινικού Σοβιετικού μοντέλου έχουν αποτύχει ιστορικά από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου μέχρι σήμερα .Και όπου εφαρμοστήκαν έφεραν φτώχεια στασιμότητα και σήψη . Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Σοβιετική Ένωση όπου ο Στάλιν τους είχε 50 χρόνια στο κατηχητικό και βγήκαν όλοι «γκάγκστερ» τι να περιμένεις από τους Έλληνες που είναι ο λαός με την μικρότερη κοινωνική συνείδηση παγκοσμίως