ΓΕΝΝΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ

ΣΧΟΛΙΟ Σ.ΔΑΝΑΛΗ

Για την υπογεννητικότητα δεν φταίει το ΄" ανύπαρκτο κράτος " , εάν δείτε τις χώρες που έχουν αύξηση γεννήσεων και πληθυσμού είναι αυτές στις οποίες το κράτος είναι εντελώς ανύπαρκτο σε αυτόν τον τομέα , μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις το κράτος με τις ενέργειες του προσπαθεί να μειώσει τις γέννες ,κλασικό παράδειγμα η Κομμουνιστική Κίνα η οποία έχει επιβάλει την πολιτική του ενός παιδιού για την μείωση του πληθυσμού . Η μείωση των γεννήσεων οφείλεται στην χειραφέτηση της γυναίκας . Όπου η γυναίκα χειραφετήθηκε υπήρξε υπογεννητικότητα . Το επιβεβαιώνει και η ιστορία καμιά φεμινιστική κοινωνία ( κοινωνία αμαζόνων ) δεν επέζησε χρονικά ,παρόλο που υπήρξαν αρκετές . Στην εποχή του Αυγούστου ,γύρω στο 10 μ.χ , η Ρώμη είχε υπογεννητικότητα . Οι Ρωμαίες είχαν εφεύρει μεθόδους αντισύλληψης και δεν έκαναν παιδιά . Τότε βέβαια το έκαναν γιατί φοβόντουσαν για την ζωή τους ,διότι η πιθανότητα θανάτου κατά την γέννα ήταν 30 % . Μία στις τρεις πέθαινε στην γέννα ,όταν το παιδί ερχόταν ανάποδα η απο μολύνσεις και επιλόχειους πυρετούς . Σήμερα αυτά δεν ισχύουν η πιθανότητα θανάτου κατά την γέννα στην Ελλάδα είναι μηδενική ,αλλά και σε όλον τον κόσμο . Αυτός και η σχεδόν μηδενική παιδική θνησιμότητα είναι οι λόγοι της σημερινής πρωτοφανούς αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Σήμερα οι γυναίκες δεν παντρεύονται και δεν τεκνοποιούν διότι δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες . Ονειρεύονται τα παιδιά τους πρίγκιπες και ότι πρέπει να τους "εξασφαλίσουν" ανάλογη ζωή και έτσι διστάζουν . Επίσης δεν τους αρέσει να στερηθούν τον τριφηλό τρόπο ζωής τους . Η γυναίκα είναι η " μητρική πλακέτα " η η " motherboard" που λένε στα κομπιούτερ ,και απο αυτήν εξαρτιέται η αύξηση του πληθυσμού . Ο άνδρας παίζει δευτερεύοντα ρόλο ,και είναι ευκολότερος και στον γάμο και στην γέννηση των παιδιών. Αυτό το είχε καταλάβει πρώτος ο Μωάμεθ και με την εφαρμογή της διδασκαλίας του αύξησε τους πληθυσμούς των Αράβων και τους έδωσε την δυνατότητα να καταλάβουν όλη την λεκάνη της Μεσογείου. Στις επαρχίες οι νέοι ψάχνουν για να παντρευτούν (ιδέ Ζαχάρω στην Ηλεία) ,και οι γυναίκες φεύγουν και έρχονται στη Αθήνα να "σπουδάσουν" και συνήθως μένουν ανύπαντρες . Το κράτος έπρεπε να βάζει αντικίνητρα να φορολογεί βαριά τους ανύπανδρους άνδρες και γυναίκες και ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά η έχουν μόνο ένα παιδί.


Γεννάτε, γιατί χανόμαστε...
Του Αγγελου Σταγκου
Η δημογραφική εξέλιξη της χώρας, όπως αποτυπώθηκε από τα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής, είναι όντως ανησυχητική. Ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 145.000 από το 2001, επβεβαιώνοντας την τάση γήρανσης που είχε επανειλημμένα επισημανθεί στο παρελθόν. Τάση που καταφανώς ενισχύθηκε την τελευταία δεκαετία, αν τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας αποτυπώνουν την πραγματικότητα.
Υπάρχει μία μικρή αμφιβολία, καθώς μέσα στην απερίγραπτη συνωμοσιολογία που επικρατεί στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε ευρέως η άποψη ότι τα ερωτήματα που συνόδευαν την απογραφή αφορούσαν... προσωπικά δεδομένα και ήταν αρκετοί εκείνοι που δεν άνοιγαν την πόρτα στους απογραφείς γι’ αυτόν τον λόγο. Στους οποίους πρέπει να προσθέσουμε και τους ηλικιωμένους που δεν άνοιγαν λόγω φόβου.
Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες και, αν ακόμη ευσταθούν, δεν αναιρούν το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός γερνάει και συρρικνώνεται, πιθανότατα ταχύτερα από άλλες χώρες στην Ευρώπη όπου επικρατούν ανάλογες τάσεις. Στη Ρωσία το φαινόμενο της υπογεννητικότητας συναντάται σε ακραία μορφή, το ίδιο συμβαίνει στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και γενικά στην Ευρώπη. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πανευρωπαϊκό -όχι της Δύσης, γιατί οι ΗΠΑ δεν το έχουν-, μόνο που στην Ελλάδα είναι ακόμη μεγαλύτερο και τα αίτια δεν οφείλονται αποκλειστικά στα νέα ήθη και τον σύγχρονο τρόπο ζωής ή στην αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στον χώρο της εργασίας και της επαγγελματικής καριέρας. Στη χώρα μας δυστυχώς σημαντικό ανασταλτικό ρόλο στη γεννητικότητα παίζει και η λεγόμενη «ελληνική πραγματικότητα».
Η «ελληνική πραγματικότητα» που στη συγκεκριμένη περίπτωση προέρχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους, το οποίο, μεταξύ άλλων που άπτονται της άναρχης και υποβαθμισμένης καθημερινότητας ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις, απέτυχε να δημιουργήσει ένα πλαίσιο νηπιακής φροντίδας, έχει επιτρέψει να υποκατασταθεί η παιδεία από την παραπαιδεία, έθρεψε ένα καθεστώς βιοποριστικού παρασιτισμού και άφησε να κυριαρχήσει η αβεβαιότητα για το μέλλον στις τάξεις των νέων. Αν προστεθεί και ο ασφυκτικός υπερπροστατευτισμός, που καθορίζει τη συμπεριφορά των Νεοελλήνων απέναντι στα παιδιά, εξηγείται ο φόβος απέναντι στη δημιουργία οικογένειας.
«Γεννάτε, γιατί χανόμαστε» θα πρέπει λοιπόν να είναι το σύνθημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν δεν γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και δεν βελτιωθεί θεαματικά το περιβάλλον στη χώρα, δεν πρόκειται να πιάσει.