ΤΟ ΠΑΣΟΚ όταν κέρδισε τις εκλογές το τέλος του 1981 ,παρέλαβε μια οικονομία σε αρκετά καλή κατάσταση .Το δημόσιο χρέος ανερχόταν στο 30 τοις εκατό του τότε ετήσιου εθνικού εισοδήματος, δηλαδή περίπου 30 δις euro. Ο δημόσιος τομέας παρήγαγε πάνω από το 50 τοις εκατό του εθνικού εισοδήματος . Ολες οι τράπεζες εκτός από την τράπεζα του Κωστόπουλου , σήμερα alfa bank , οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας , τα ναυπηγεία της Ελευσίνας ,ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος Αθηνών Πειραιώς η Ολυμπιακή Αεροπορία και άλλες ήταν κρατικές . Το έλλειμμα του προυπολογισμού ήταν γύρω στο 5 % του Α.Ε.Π και ο πληθωρισμός γύρω στο 16 % ετησίως . Σχεδόν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα αντιμετώπιζαν προβλήματα υπερχρέωσης για διάφορους λόγους κακής διαχείρισης αλλά και διότι με άνοδο του πληθωρισμού ανέβηκαν τα επιτόκια πολύ ψηλά ,και επειδή είχαν πολύ μικρά ίδια κεφάλαια έγραφαν για αρκετά χρόνια ζημιές . Ηταν ήδη σχεδόν προβληματικές έτοιμες να τις κληρονομήσει η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ .
Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και το ισοζύγιο πληρωμών ήταν θετικά . Γενικά ήταν μια οικονομία σε καλή κατάσταση με ένα πολύ μεγάλο δημόσιο τομέα .Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να αναλάβει το κράτος όλες τις προβληματικές επιχειρήσεις σχεδόν τις μισές βιομηχανικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να τις λειτουργήσει για ένα μεγάλο διάστημα με τεράστιες ζημιές και μετά να τις κλείσει η να πουλήσει τα κουφάρια τους και όλους τους υπαλλήλους τους να τους κάνει αργόμισθους δημόσιους υπαλλήλους . Δημιούργησε ένα αντιπαραγωγικό και σπάταλο σύστημα υγείας το οποίο κοστίζει πανάκριβα στον Ελληνικό λαό και προσφέρει άθλιες υπηρεσίες .Εδωσε μεγάλες αρμοδιότητες και σχετικούς πόρους στη Τοπική αυτοδιοίκηση , με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια νέα γραφειοκρατία σπάταλη και αντιπαραγωγική και διεφθαρμένη χειρότερη από την κεντρική διοίκηση . Οι συνδικαλιστές συνδιοικούσαν τον δημόσιο τομέα αλλά στην πράξη αυτή διοικούσαν , με αποτέλεσμα να πάψη να υπάρχει κάθε πειθαρχία και έλεγχος . Η παραγωγικότητα και η εργατικότητα στον δημόσιο τομέα η οποία ήταν πολύ μικρή και από τις κυβερνήσεις της Δεξιάς ,τώρα με την αυξημένη « λαική συμμετοχή » όχι μόνο δεν αυξήθηκε αλλά έπεσε στο μηδέν . Ετσι μέσα σε 8 χρόνια μέχρι το 1988 η χώρα έφτασε στα όρια του οικονομικού κράχ .Το δημόσιο χρέος έφτασε στο 100% του τότε εθνικού εισοδήματος . Ο πληθωρισμός εξακολουθούσε να υπερβαίνει το 15% το έλλειμμα του προυπολογισμού πολύ μεγάλο η δραχμή υποτιμήθηκε 2 φορές . Και ο Ανδρέας Παπανδρέου σπατάλησε το ηθικό κεφάλαιο που είχε από την αποστασία και τον ανένδοτο και έχασε τις εκλογές το 1988. Παρ ‘ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ διατήρησε ποσοστό 39% στην χειρότερη περίπτωση διότι από την πολιτική του και την τεράστια σπατάλη των χρημάτων του κράτους είχαν ωφεληθεί πάρα πολλοί οι οποίοι από σκληρά εργαζόμενοι και χωρίς σταθερή δουλειά εργάτες ,τεχνίτες .Επίσης μαγαζάτορες χρεοκοπημένοι . Εγιναν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς άγχος για την επιβίωση και εργαζόντουσαν πολύ λίγο στο δημόσιο μπορούσαν να κάνουν και κάποια άλλη δουλειά ,ώστε να συμπληρώνουν ένα καλό και ασφαλές εισόδημα . Οπως είπε κάποιος με την λαική σοφία « το ΠΑΣΟΚ δωροδόκησε πάνω από την μισή Ελλάδα ». Ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Εθνικής ενότητας ,δηλαδή όλων των κομμάτων , οι οποίες συνέχισαν να μεγαλώνουν το πρόβλημα και να ακροβατούν με τον κίνδυνο μιας οικονομικής χρεοκοπίας .Και ακολούθησε η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη η οποία έλαβε πολύ σκληρά οικονομικά μέτρα τα οποία τρόμαξαν τον Ελληνικό λαό που είχε μάθει τόσα χρόνια στα εύκολα ,με αποτέλεσμα να χάσει τις εκλογές και να τις κερδίσει το ΠΑΣΟΚ . Τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη έδωσαν ανάσα στην οικονομία ,όλα διατηρήθηκαν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ,παρότι έλεγε προεκλογικά ότι θα τα καταργήσει .Και ήταν οι βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η κυβέρνηση Σημίτη για να μπούμε στην Ο.Ν.Ε.
Μετά το 1993 το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Π. άλλαξαν πολιτική .Χαρακτηριστική η φράση του Α. Παπανδρέου « εάν η Ελλάδα δεν μειώσει το δημόσιο χρέος το Χρέος θα φάει την Ελλάδα » .Βάζοντας Υπουργό οικονομικών τον Αλέκο Παπαδόπουλου φρόντισε για την είσπραξη των φόρων , πράγμα που δεν είχε κάνει την προηγούμενη οκταετία με τον Τσοβόλα που επι οκτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να καθιερώσει τις ταμειακές μηχανές στα μαγαζιά , ώστε το κράτος να εισπράττει τους φόρους του . Και έπρεπε να έλθει ο Μάνος επί Μητσοτάκη για να τις επιβάλλει .Ακολούθησε με τον γνωστό τρόπο η αλλαγή ηγεσίας από τον Κ. ΣΗΜΊΤΗ ο οποίος συνέχισε μια νοικοκυρεμένη οικονομική πολιτική . Και μια πολιτική προσπάθεια για να αυξήσει την παραγωγικότητα και λειτουργία ενός διαλυμένου δημόσιου τομέα . Ιδιωτικοποίησε όλο το τραπεζικό σύστημα και μεγάλα κομμάτια του δημόσιου τομέα μέσω μετοχοποιήσεων. Κατάφερε να μειώσει τον πληθωρισμό στο 4% έπειτα από 24 χρόνια . Το έλλειμμα του προυπολογισμού κάτω από 3% έπειτα από 20 χρόνια . Όλα αυτά χωρίς σχεδόν να επιβάλλει πρόσθετους φόρους , αλλά εισέπραττε εκείνους που έπρεπε σύμφωνα με τους νόμους και κινητοποιώντας το αρμόδιο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού . Το 1994 το κράτος εισέπραξε από τους πολίτες 4τρις ευρώ φόρους και το 2004 15 τρις ευρώ .Κατάφερε να μας βάλει στην ΟΝΕ . Δεν υπάρχει πιο φιλολαική πολιτική από αυτό . Εάν δεν είμαστε στην ΟΝΕ σήμερα , η δραχμή θα είχε υποτιμηθεί 3 φορές και το Ευρώ θα έκανε 1000 δρχ και όχι 340 δρ. οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί που διαμαρτύρονται ότι παίρνουν 500 ευρώ θα έπαιρναν τώρα σε δραχμές πολύ λιγότερα από 300 ευρώ . Το μόνο που δεν κατάφερε ο Σημίτης είναι να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ ώστε να πάψει να είναι ένα λαικίστικο κόμμα που έχει μάθει να σπαταλά ασύστολα το δημόσιο χρήμα . Παρόλα αυτά κατάφερε να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική η οποία έπρεπε να είχε εφαρμοστεί από το 1974 από την Πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή μέχρι σήμερα από όλες τις κυβερνήσεις .Εάν είχε γίνει έτσι δεν θα είχε αποβιομηχανοποιηθεί η χώρα, δεν θα είχαν δημιουργηθεί οι προβληματικές βιομηχανίες δεν θα είχαμε αυτό το τεράστιο δημόσιο χρέος που υπονομεύει την ευημερία των επόμενων γενεών . Το ασφαλιστικό θα ήταν πολύ μικρότερο πρόβλημα και το βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού σήμερα πολύ καλλίτερο .
No comments:
Post a Comment